ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသျခင္းဟာ လူ႕ယဥ္ေက်းမူ႔ေပၚေပါက္ထြန္းကားလာၿပီးမွ ေပၚလာတဲ့ဓေလ့တစ္ခုလို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဆရာ သစၥာနီေရးတဲ့ အတ္ေဆးတစ္ပုဒ္မွာေတာ့ လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတတ္တဲ့တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ သတၱ၀ါလို႔ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္၊စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အတြက္၊ အရွက္အတြက္၊ စိတ္ဖိစီးမူ႔အတြက္၊မူးယစ္ေဆးေၾကာင္သြားတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ လူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ သတ္ေသခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြမနည္းပါဘူး။ တစ္ေလာက ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ ကိုရီးယားမင္းသမီး choi jin sin ကိုယ့္ဘာသာ အဆုံးစီရင္သြားတယ္ဆိုတာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ သူေသဆုံးခ်ိန္မတိုင္မွီ ႏွစ္ပတ္အလိုက ကိုယ့္ဘာသာသတ္ေသသြားတဲ့ မင္းသားေသရတာဟာ သူ႔ေၾကာင့္လို႔အင္တာနက္ကအတင္းအဖ်င္းေတြက ေဖၚျပတဲ့အတြက္စိတ္ဓါတ္က်ၿပီးအဆုံးစီရင္သြားတာလို႔ သတင္းေတြမွာ ပါပါတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုနက္နဲတဲ့ အေၾကာင္းေတြရွိမယ္လို႔လည္း ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ မိမိကိုယ္ကို အဆုံးစီရင္မူ႔ေတြကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ကမၻာမွာထိပ္ဆုံးေရာက္လာတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပိုင္းေတြကလည္း ကိုရီးယား သရုပ္ေဆာင္၊အဆိုေတာ္ အစရွိတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသတဲ့ သတင္းေတြက တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါကေနႏွစ္ခါ ေလာက္ေတာ့ၾကားရပါတယ္။ ကိုရီးယားလို ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးကို သြားတဲ့အဆင့္မွာ အစဥ္လာယဥ္ေက်းမူ႔ေတြနဲ႔ ဂလိုဘယ္ယဥ္ေက်းမူ႔ေတြ တိုးတိုက္မိျခင္းလားလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ဒီမင္းသမီးေသဆုံးရတာလည္း single mother ဆိုတဲ့အယူအဆေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တခ်ိဳ႕ကသုံးသပ္ၾကတယ္။ လက္ရွိကိုရီးယားႏိုင္ငံ
ရဲ႕ လူေသဆုံးမူ႕အေၾကာင္းေတြမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသျခင္းေၾကာင့္ ေသဆုံးရျခင္းက အဆင့္ ၄ မွာရွိေနပါတယ္တဲ့။ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုရီးယားဆို အရမ္းအထင္ႀကီးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ ဒါမ်ိဳးေတာ့ လိုက္မတုၾကပါနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ဘာသာေရးေတြအားလုံးက တားျမစ္ထားတာပါ။ အစြန္းေရာက္ဘာသာေရးယုံၾကည္သူေတြကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ႔။ ဆာမူရိုင္းေခတ္က ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ဟာရာကိရိဆိုၿပီး ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ သတ္ေသၾကပါတယ္။ အခုေခတ္ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြကေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္တင္
အားမရပဲ သူမ်ားပါေခၚသြားဖို႔ အေသခံဗုံးခြဲတယ္တို႔ဘာတို႔လုပ္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အျပဳအမူပါ။ အရွက္အတြက္၊စိတ္ဖိစီးမူ႔မ်ားတဲ့အတြက္ သတ္ေသေနၾကတာဟာ သာမန္လူေတြတင္မကပဲ နာမည္ေက်ာ္ေတြကပါ လုပ္ေနၾကတဲ့ ကိစၥတစ္ခုေပါ႔။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြစာရင္းကို ရွာလိုက္တာ မေရႏိုင္လို႔ ဒီအတုိင္းပဲထားလိုက္ရတယ္။ ဗန္ဂိုး၊ ကတ္ကိုဘိန္း တို႔လို ကြ်န္ေတာ္အရမ္းေလးစားတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြလည္း ကိုယ့္ဘာသာ အဆုံးစီရင္ၿပီး ဇာတ္သိမ္းသြားၾကတယ္။ အႏုပညာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာအဆုံးစီရင္ျခင္းဟာ ဘယ္လိုပတ္သတ္ေနလည္း ကြ်န္ေတာ္မေတြးတတ္
ပါဘူး။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသတဲ့ႏႈန္းကအေမရိကမွာလည္း တိုးလာတယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ စစ္တမ္းေတြအလိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ အေမရိက၊အာရွ၊ဥေရာပ စတဲ့တိုက္ႀကီးေတြမွာ အမ်ားဆုံးေတြ႔ရၿပီး အာဖရိကေဒသကိုေတာ့ စစ္တမ္းမရလို႔ေဖၚျပၾကပါတယ္။ သတ္ေသတဲ့လူ မရွိသေလာက္နည္းတာလား၊ တကယ္ကို အခ်က္အလက္မရတာလားေတာ့ မသိပါဘူး။စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသျခင္းဟာ ဆင္းရဲတာနဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္
ေျပာရရင္ေတာ့ ဆင္းရဲလြန္းတာမခံႏိုင္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသသြားတယ္ဆိုတာ မၾကားဖူးသေလာက္ပါပဲ။ ယဥ္ေက်းမူ႔ျမင့္ပါတယ္၊ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာသာ ၾကားေနရတာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ အဆုံးစီရင္တယ္ဆိုတာ ယဥ္ေက်းမူ႔ျမင့္မားလာျခင္းရဲ႕ ၀ိေသသလကၡဏာတစ္ရပ္ပဲ ျဖစ္ေနမလား။
သတ္ေသတဲ့ နည္းေတြကလည္း မ်ိဳးစုံသလားေတာ့ မေမးနဲ႔။ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္ေသနည္းမ်ား suicide method ဆိုၿပီးgoogle မွာရွာႀကည့္လိုက္ အၾကံေပးမယ့္ site ေတြေတာင္ရွိေသးတယ္။ တကယ္ကို ဆိုးတယ္ဗ်ာ။ အလြယ္ဆုံးနဲ႔ အထင္ရွားဆုံးနည္းကေတာ့ ႀကိဳးဆြဲခ်နည္းပဲတဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လည္ပင္းနည္းနည္းအစ္ရင္ေတာင္ ခံႏိုင္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။လက္ေကာက္၀တ္ ေသြးေၾကာဒါးနဲ႔ျဖတ္တဲ႔နည္း၊ အဆိပ္ေတြ၊အိပ္ေဆးေတြေသာက္တဲ့နည္း၊ တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်တဲ့နည္း၊ကားေ႔ရွ၀င္တုိးတဲ့နည္း၊ ေသခ်င္ရင္ေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးပါ...... အခုခ်က္ျခင္းထၿပီး ပလပ္ေပါက္ထဲသာ လက္ထုိးထည့္လိုက္ တကယ္ကို လြယ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက အရႈံးမေပးပဲ ဘ၀ကို ရေအာင္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ကို ေၾကာက္ပါတယ္။ ခံစားရမယ့္ ေ၀ဒနာေတြကို ေၾကာက္တာနဲ႔တင္ ဒီတသက္ေတာ့ကိုယ့္ဘာသာ သတ္ေသ၀ံ့မယ္ မထင္ပါဘူး။
လက္ေကာက္၀တ္ဓါးနဲ႔ျဖတ္တဲ့ နည္းလား၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဓါးေလးပဲရွၾကည့္ဦး၊ တိုက္ေပၚကခုန္ခ်ရင္လည္း အေလာင္းေတြကဖြဲအိတ္ႀကီးလိုျဖစ္သြားတာဆိုပဲ၊ တျခားနည္းေတြလည္း ေ၀ဒနာကိုသာေတြးၾကည့္ မလုပ္၀ံ့စရာႀကီးပဲ။ ၿပီးေတာ့ အယူအဆအေနနဲ႔ေျပာရင္ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္ေသသူမ်ားဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သြားၾကတာပါ။ ေသရင္ အရာရာၿပီးသြားမယ္လို႔ယူဆေနၾကလား မသိပါဘူး။ ေနာက္က်န္ခဲ့မယ့္သူေတြက ရွင္းရမွာေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြက်န္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔နားလည္ေအာင္
ေျပာရမွာေတြကို မေတြးပဲ ကိုယ္လြတ္ရုန္းသြားၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔လြတ္ေျမာက္သြားတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးမိပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသႏႈန္းက သိပ္မရွိဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ဘာသာေရးအရလည္းဆုံးမထိန္းခ်ဳပ္မူ႔ေတြ ရွိေနလို႔လည္းပါမွာပါ။ ဒါေတာင္ ဒီဘက္ႏွစ္ေတြထဲမွာ အနီးအနားက သတင္းေတြၾကားခဲ့ရေသးတယ္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသသြားတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း နီးနီးစပ္စပ္ထဲက ၾကားဖူးတာပါ။ တစ္ေယာက္ကေငြေၾကး အရႈပ္အရွင္းေၾကာင့္ ေဆးေတြေသာက္ၿပီးေသသြားတာပါ၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသြားတဲ႔ ကားလမ္းေဘးက ၀ါးရုံပင္မွာ ဆြဲႀကိဳးခ်ၿပီးလာေသသြားတာပါ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးကေတာ့ အစိုးရ အရာရွိေတြပဲ။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၾကားရခဲပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္းစိတ္ညစ္စရာေတြ၊ ေသာကေတြနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ နားလည္တတ္တဲ့အရြယ္မွာေပါ႔။ အဲ့လို ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသလိုက္ပါတယ္။ ဘ၀ကို မဟုတ္ပါဘူး ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ပ်က္စီးသြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကိုပါ။ ဘာနဲ႔လဲဆိုေတာ့ အႏုပညာနဲ႔ေပါ႔။ တကယ္ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်တုန္းကအသုံးျပဳခဲ့တဲ့ အႏုပညာက ဂီတပါ။ အယ္ေနာင္းရဲ႕ အေနာက္ေတာင္မုတ္သုံေလခရီး ေခြကိုနားေထာင္ဖူးသူတိုင္း အိပ္ေဆးသီခ်င္းကို သိၾကမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္အရမ္းက်တဲ့အခ်ိန္တိုင္း အဲ့ဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး လက္ရွိဘ၀ထဲကေန
အလြတ္ရုန္းဖို႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္စရာ၊ ဘာမွအသုံးမက်တဲ့အရာအျဖစ္ ဂီတရဲ႕ေမွာ္နယ္ေျမထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ရူ႕ ျမင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြအသစ္ျပန္ေမြးဖြားၿပီး ေပါ႔ပါးလာပါတယ္။ ေနာင္တေတြ၊ေသာကေတြဟာကြ်န္ေတာ့္စီကေနထြက္ေျပးသြားၿပီး ဘ၀သစ္ကိုျပန္စဖို႔ အားအင္ေတြျဖစ္လာပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဖိစီးမူ႔ေတြ
အရမ္းမ်ားေနရင္ အႏုပညာတစ္ခုခုနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသပစ္လိုက္ပါတယ္။ အႏုပညာက ဖန္တီးေပးတဲ့ ကမ ၻာထဲမွာကြ်န္ေတာ္ေသဆုံးသြားၿပီးရင္ အျပင္ကမ ၻာမွာ ရွင္သန္ျခင္းအသစ္ေတြနဲ႔ ခရီးဆက္သြားပါတယ္။ ဒါဟာအႏုပညာဖန္တီးသူက ခံစားတဲ့သူကိုေပးခ်င္တဲ့ မြန္ျမတ္ေသာလက္ေဆာင္တစ္ခုေပါ႔။ သူတို႔ဘ၀တစ္ခုလုံးကို ရင္းၿပီးေပးခဲ့ရတာေလ။ စိတ္ညစ္ေနလားဗ်ာ... ဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္တို႔ရဲ႕
သုံးမရတဲ့စိတ္ေတြကို သတ္ပစ္လိုက္ၾကပါစို႔။ အႏုပညာကို ခံစားတတ္ျခင္းဟာလည္း လူသားရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုပါပဲ။
အိပ္ေဆး သီခ်င္းနားေထာင္ရန္ ဒီေနရာတြင္ click ႏွိပ္ပါ။ ျမန္မာMP3 လင့္မွ ခ်ိတ္ေပးထားပါတယ္။ သီခ်င္းစာသားကိုလည္း ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
္ ပြန္းပဲ့ခဲ့တဲ႔ ငါ့ႏွလုံးသားေလး
ငါ႔ဦးေႏွာက္ျပည့္ အညစ္အေၾကး အမိႈက္ေတြ.....
အားလုံးရဲ႔ အေ၀း တိတ္တဆိတ္နဲ႔ေျပး
တျဖည္းျဖည္းေႏွးေကြး ေတြးၿပီးတို႔တေတြ.....ေဟ .. ေဟး
ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြ ထြက္ေျပးၿပီေဟ့
ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြ ငါေက်ာခုိင္းၿပီ
ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြ ငါရူးသြပ္ဆဲ
ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြ ငါေက်ာခိုင္းၿပီ....။