ေျပာခ်င္လြန္းလို႔
လူတစ္ေယာက္သည္ ေလာကီကိစၥမ်ားကို စိတ္ကုန္လာေသာေၾကာင့္ ၀စီပိတ္က်င့္ရေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း တြင္တရားက်င့္ႀကံရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က ေျပာသည္။
"သင္ဟာ ဒီေက်ာင္းမွာ ေနၿပီး က်င့္မယ္ဆိုရင္ စည္းကမ္းေတြကို အေလးအနက္လိုက္နာဖို႔လိုမယ္။ သင္စကားေျပာ ခ်င္ရင္ သုံးႏွစ္ေနတစ္ခါ တစ္ခြန္းေျပာခြင့္ေပးမယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ ကြ်န္ေတာ္ေနႏိုင္ပါတယ္"
ထုိသို႔ျဖင့္ သုံးႏွစ္ျပည့္သြားေသာအခါ ထိုလူသည္တစ္ခြန္းေျပာခြင့္ရသည္။ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးက နားေထာင္သည္။
"အိပ္ယာေတြက မေကာင္းဘူး"
တစ္ခြန္းၿပီးသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာက္ထပ္သုံးႏွစ္ျပည့္သြားျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာခြင့္ရေသာအခါ ထပ္ေျပာသည္။
"အစားအေသာက္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္"
ေနာက္ထပ္သုံးႏွစ္၊ စုစုေပါင္းကိုးႏွစ္ၾကာေသာ အခါ စကားတစ္ခြန္းထပ္ေျပာခြင့္ရေလသည္။
"ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ေက်ာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္မေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ"

ငါးဟင္းမစားလို႔
စိတ္ေရာဂါကု ဆရာ၀န္ထံသို႔ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်"
"ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမ သုံးေယာက္လုံး ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာတင္ ေသသြားလို႔ပါ"
"ေအးဗ်ာ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔အားလုံးက ဘယ္လို ေသသြားရတာလဲ"
"ပထမ မိန္းမတုန္းက အဆိပ္ပါတဲ့ ငါးဟင္းစားမိလို႔ေသတာ၊ ဒုတိယ မိန္းမကလည္း အဆိပ္ခပ္ထားတဲ့ ငါးေခါင္းဟင္းစားမိလို႔ ေသတာ၊ တတိယ မိန္းမကေတာ့ ေခါင္းကြဲၿပီးေသတာပါ ဆရာ"
"ျဖစ္ရေလဗ်ာ ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေခါင္းကြဲရတာလဲ"
"ဟာ.... ဒီမိန္းမက အဆိပ္ပါတဲ႔ ငါးဟင္းမွ မစားတာကိုးဗ်"

အေျဖစစ္ေနတယ္
ဆရာမသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား အမွား၊ အမွန္ေျဖရေသာ သင္ခန္းစာကို ေျဖခိုင္းသည္ ။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာဂြ်န္သည္ မရေသာေၾကာင့္ ဒဂၤါးျပားတစ္ျပားအားလွန္ကာ ေခါင္းက်လ်င္ အမွန္၊ ပန္းက်လ်င္အမွား ဟုသတ္မွတ္ကာ ေျဖေလသည္။
အခ်ိန္ေစ့သြားေသာေၾကာင့္ တစ္ျခားေက်ာင္းသားမ်ား ထြက္သြားေသာ္လည္း ဂြ်န္သည္ေခါင္း၊ပန္း လွန္ေနရာမွ မၿပီးေသးေပ။ ဆရာမက လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"ဂြ်န္ မင္းေျဖေနတာအခုထိ မၿပီးေသးဘူးလား"
"ၿပီးပါၿပီ ဆရာမ ကြ်န္ေတာ္အေျဖ မွန္၊ မမွန္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စစ္ေနလို႔ပါ"

မၾကာခင္ကစားရမယ္
အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ေသာ လူနာတစ္ေယာက္အား ဆရာ၀န္သည္အားေပးေနသည္။ လူနာမွာ ေဂါက္သီး၀ါသနာရွင္ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ လူနာက ဆရာ၀န္အား အားငယ္စြာေမးသည္။
"ဆရာရယ္ ေကာင္းကင္ဘုံမွာ ေဂါက္ကြင္းေကာရွိရဲ႕လားဟင္"
"ရွိတာေပါ႔ဗ်ာ တစ္ကယ္ကို လွပစိမ္းစိုတဲ့ ေဂါက္ကြင္းႀကီးေပါ႔"
"ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္ဘုံက ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲေနာ္"
"ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ .... ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားအဲ့ဒီေဂါက္ကြင္းႀကီးမွာ
ကစားလို႔ရေနၿပီ"

ရယ္ဆိုေတာ့လည္း ရယ္လိုက္ေပါ႔
အာရပ္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံသို႔ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ လာေရာက္လည္ပတ္ရာ ပါးနပ္အကင္းပါးေသာ စကားျပန္တစ္ေယာက္အား ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတြက္ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ထိုစကားျပန္သည္ အဂၤလိပ္စကားအား ယဥ္ေက်း၊သိမ္ေမြ႔စြာ ေျပာတတ္ကာစကားအေျပာအဆိုလည္း ကြ်မ္းက်င္ေပသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အာရပ္စစ္တန္းလ်ားသို႔ သြားလည္၍ စစ္သားမ်ားအား အလြန္ရွည္လ်ားေသာ ဟာသတစ္ပုဒ္အားေျပာျပေလသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာၿပီးေသာအခါ စကားျပန္အား ဘာသာျပန္ခိုင္း
ေလရာ စကားျပန္သည္ တိုတိုေျပာလိုက္ရုံႏွင့္ စစ္သားမ်ားသည္ရယ္ေမာၾကေလသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္လည္း အံ့ၾသသြားၿပီး စကားျပန္ကိုေမးေလသည္။
"မင္းအရမ္း ေတာ္တာပဲ။ ငါအရွည္ႀကီးေျပာတာကို မင္းကခပ္တိုတိုနဲ႔ေျပာလိုက္တာ ဒီေကာင္ေတြအကုန္ ရယ္သြားၾကတယ္။မင္းဘယ္လို ခ်ဳ႕ံ ၿပီးဘာသာ ျပန္ေပးလိုက္တာလဲကြ"
"ဒီလိုပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ ဟာသကအရမ္းရွည္ေနေတာ့ သူတို႔သေဘာမေပါက္ႏိုင္ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာသေျပာေနတယ္ မင္းတို႔အားလုံး ရယ္လိုက္ၾကပါလို႔ ေျပာလိုက္တာပါ။"