ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္း ဆိုခဲ့တုန္းက

25 January 2009

အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္က ။ ကြ်န္ေတာ္ စတုတၱႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ေက်ာင္းမွာထုံးစံအတိုင္း Fresher welcome ပြဲလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြလိုမဟုတ္တာက အျမင့္ႏွစ္ေပ အလ်ား ၁၂ ေပနဲ႔အနံ ၆ ေပေလာက္ရွိတဲ့ စင္ျမင့္ေလးကို ကိုယ့္ေမဂ်ာရဲ႔ ၀ပ္ေရွာ့ထဲမွာပဲ ယာယီလုပ္ၿပီး က်င္းပျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခမ္းအနား အစအဆုံးကို တာ၀န္ယူတာကေတာ့ အၿမဲတမ္းပါေနၾက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငပြႀကီးအဖြဲ႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း တျခားအခ်ိန္ဆို ရင္သာ ဌာနကို မေရာက္ရင္ မေရာက္မယ္ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးနီးလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အစာသုံးရက္ေလာက္ မစားရတဲ့ ေၾကာင္နာရုပ္ေလးေတြနဲ႔ ဆရာေတြ ဘာေျပာေျပာ ဘာခိုင္းခိုင္း ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည သြားသြားလုပ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္တာ၀န္ခြဲယူဖို႔၊
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မတြယ္ကပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ရင္းႏွီးေနက်လူေတြပဲေကာင္းတာကိုး။ ဒီေတာ့ ႏွစ္တိုင္းတာ၀န္ယူေနၾက အဖြဲ႔ေတြပဲစုၿပီးလုပ္ရေတာ့တာေပါ႔။

ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ စင္ေလးကလည္း မႀကီးေပမယ့္ ခမ္းနားေအာင္လုပ္ထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေရးရာက အမေတြကို သြားေျပာၿပီး ေက်ာင္းက ေက်ာက္ခက္ပန္းအိုးႀကီးေတြကို ခုံရဲ႕ေ႔ရွမွာထား မီးေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အလင္းေပး၊ ပူေဖါင္းေတြ ဘာေတြနဲ႔အလွဆင္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲဗ်...။ ကိုယ္ေဆာက္တဲ့ ဇာတ္စင္ ကိုယ္ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကတာေပါ႔ေလ..။

စင္ေလးက ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲဆိုေတာ့ Fresher welcome ပြဲေတြမွာ ပါေနက် King နဲ႔ queen ေရြးဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ အဲ့လိုေရြးဖို႔အတြက္ကို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြကို စင္ေပၚတက္ၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္း အႀကမ္းအား ျဖင့္ မိတ္ဆက္ခိုင္း ဖို႔ပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ civil ေမဂ်ာဆိုရင္ အမ်ားဆုံးမွ တစ္ႏွစ္ကို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မေခၚလို႔ဒီလို မိတ္ဆက္ခိုင္းတာအဆင္ေျပေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြသာ ဒီလိုလုပ္ရရင္ Fresher welcome ကို ေလးရက္ေလာက္ခြဲလုပ္ရမယ္ထင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေခၚခ်က္က civil ဆိုေလွ်ာက္သေလာက္ ေပးလိုက္လို႔ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ခ်မွတ္ထားတာကိုး...။ ထားေတာ့ ဒါေတြက။ ကြ်န္ေတာ္ကဒီလိုပဲဗ် ေျပာရင္းနဲ႔လမ္းကေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္သြားတတ္တယ္။

အဲ့လိုမ်ိဳး မိတ္ဆက္ခိုင္း၊ ဂိမ္းေတြ ကစားခိုင္းတာအျပင္ အဓိကက်တဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ သီခ်င္းဆိုၾကဖို႔ပါ ။ ဒီႏွစ္မွာ စင္ျမင့္နဲ႔ သီခ်င္းဆိုရမယ္ လည္းၾကားေရာ စာရင္းလာေပးလိုက္ၾကတာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ စာေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ဒီေတာ့ လာသမွ်လူတိုင္းကိုလည္း ဆိုခိုင္းဖို႔ရာ က မျဖစ္ေတာ့ ပထမဦးစားေပး အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အသစ္ေလးေတြ၊ ၿပီးမွ ေနာက္က်န္တဲ့ အတန္းေတြကိုေတာ့ မီးစင္ၾကည့္ ကၾကမယ္ ဟ ဆိုၿပီး စီစဥ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ သူမဆိုနဲ႔ သူဆို လို႔ေျပာလုိက္ရင္လည္း အကုန္လုံးက ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း မ်က္ႏွာနာေနၾကေတာ့ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းထား လိုက္ရေတာ့တယ္။

"မင္း ဒီႏွစ္ဘာသီခ်င္းဆိုမွာလဲ ဖားႀကီး" ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေမးလာပါတယ္။

"အရင္ ႏွစ္ေတြနဲ႔ မတူေအာင္ေတာ့ ဆိုမယ္ကြာ"

"ဘာ မတူေအာင္လည္း မင္းက ဟစ္ေဟာ့ပဲ ဆိုေပါ႔... ျမဴးျမဴးၾကမ္းၾကမ္း သာဆိုကြာ အဲ့ဒါမွ ပြဲစည္မွာေပါ႔"
"ဟာ... မင္းကလည္း အခု ကာရာအိုေက ထြက္ထားတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ေတြကို ငါအားမရဘူးကြာ"
"ဖားႀကီးကလည္း ရွိတာဆိုေပါ႔ကြာ... ႀကီးက်ယ္မေနပါနဲ႔"
" ငါကဟစ္ေဟာ့ဆို eminem တို႔ Dr.Dre တို႔ေလာက္မွ rapper ထင္တာကြ"
"ျဖစ္ရမယ္... မင္းကေတာ့ လူကသာ ဘာမွေသာက္သုံးမက်တာ"
"ေအး ေသာက္သုံးမက်ေသးရင္ ၾကည့္လိုက္ကြာ အဲ့ဒီ့ေနေရာက္ရင္ ငါဘာဆိုမလဲဆိုတာကို"

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ကြ်န္ေတာ္က စိန္ေခၚသလိုလိုနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းေတြအေပၚ ရင္ခုန္မူ႔မကုန္ဆုံးေသးတဲ့အခ်ိန္။ ေျပာရရင္ အေမရိကန္က ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းေတြကိုမွ ဆိုခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ စာရြက္ၾကည့္ဆိုတာေတာင္ လွ်ာက မလိုက္ႏိုင္လို႔ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ ရတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေအာင္ကိုယ့္ဘာသာ သီခ်င္းေရးၿပီး ဆိုမယ္လို႔စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ရက္ကလည္း အရမ္းနီးေနၿပီ ဆိုေတာ့ တီးလုံးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညီ သူငယ္ခ်င္း rapper ေလးဆီက အကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ ရမယ့္ရေတာ့ မနက္ျဖန္ ပြဲေတာ္ရက္ဆိုရင္ ဒီေန႔လို ညမွ တီးလုံးက ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲေရာက္ပါတယ္။ ပြဲတစ္ခုလုပ္ရင္ ေက်ာင္းမွာေနတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္ကုန္က ကိစၥ ေတြစီစဥ္တဲ့ အဖြဲ႔ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္အဖြဲ႔ထဲမွာပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါ
ဘူး စားေသာက္စရာကိစၥေတြ စီစဥ္ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္လို႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သီခ်င္းေရးမလို႔ပါ။ ေက်ာင္းမွာ ေနရတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ပင္ပန္းလားဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုပါပဲ..။ သူတို႔လည္း စင္ကို ဟိုျပင္ဒီျပင္ လုပ္ၿပီးရင္ တစ္ညလုံး ေသာက္ပြဲေတာ္ က်င္းပၾကပါတယ္။

သီခ်င္းကို တစ္ညတည္းနဲ႔ အၿပီးေရးလို႔ မင္းတို႔ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းေတြက လြယ္လွခ်ည္လားကြလို႔ အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္နဲ႔ဗ် ။ အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ဆိုခ်င္ေဇာရယ္၊ ပြဲေတာ္အတြက္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ရယ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ကာရံေတြကိုထပ္လိုက္တာ အခ်ိန္ေတြ နာရီေတြေတာင္ေမ့သြားတယ္ ။ အကုန္လုံးအိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ သီခ်င္းေရးတာၿပီးသြား ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာသားေတြ ျပန္က်က္၊ headphone တပ္ၿပီး တီးလုံးနဲ႔ flow နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေလးငါးေခါက္ေလာက္ျပန္ဆိုၾကည့္တယ္။ စိတ္ခ်ရၿပီ ဆိုမွ အိပ္ရာထဲ၀င္ခဲ့တယ္..။ ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ဂီတသမားေတြ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးလို႔ရတဲ့ ပီတိနဲ႔ ဘာကြာလဲလို႔ အခုကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေနမိတယ္။ ေၾသာ္.. ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေန ေတာင္ဒီေလာက္မွ မပူေသးတာကိုး..........။

မနက္ဖက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြေရာ ၊ organizer ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္စုံေနလို႔ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကာင္းခ်ီး၀ိုင္းေပး ၾကပါတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ ဘိခ်္ မွာသြားေသေနလို႔ ဒီအခ်ိန္မွ ေရာက္တာလဲကြ"

ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ ၿပဳံးရုံသာ ၿပဳံးလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ထပ္ေျပာတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုၿပဳံးျပခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး.. ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေနာက္က်တာလဲလို႔ေမးေနတာ။
ဒီမွာငါတို႔ လုပ္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ။ "
"ေအးေလ ပင္ပန္းရင္လည္း နားလိုက္ၾကေတာ့ေပါ႔ကြာ..။ အကုန္လုံးလည္း ၿပီးေနၿပီပဲ။
ငါညက သီခ်င္းေရးေနလို႔ ေနာက္က် သြားတာပါကြာ"
"ဟာ... ဟုတ္လား ။ လုပ္စမ္းပါဦး... ငါတို႔ၾကည့္ရေအာင္...။"
"ေနပါဦး မင္းတို႕ကလည္း ။ ငါဆိုရင္နားေထာင္ရမွာပါ.. ေအးေဆးေပါ႔ ။"
"ေအးပါ... ေအးပါ.... ဒါနဲ႔ အစားအေသာက္ထုတ္တဲ့ တိုကင္ျပားေတြ မင္းပဲေ၀ေပးလိုက္ေတာ့ကြာ ။ အဲ့ဒါမင္းလာရင္ လုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး ငါတို႔ခ်န္ထားတာ..။"

ဒီေကာင္ေတြက ဒီလိုပဲ။ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔လုပ္လိုက္လည္း ၿပီးေနမယ့္ကိစၥကို ကြ်န္ေတာ့္တာ၀န္ေလး ဘာေလးဆိုၿပီး က်န္တာေတြ ေလွ်ာက္ခိုင္းေနတာ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကဒ္ျပားေတြယူၿပီး နာမည္၊ အတန္း ေရးခိုင္း၊ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကဒ္ေတြကို ထုတ္ခိုင္းရပါတယ္။ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းကူၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြက မ်ားတာကိုး ။ ေအာင္မယ္... ဒီအလုပ္ကလည္း မ်က္ႏွာ ပြင့္တယ္ဗ်..။ ကဒ္ျပားေပးလို႔မဟုတ္ပါဘူး..။ ေကာင္ေလးေတြက သူတို႔သိခ်င္တဲ့ေကာင္မေလးေတြရဲ႔ နာမည္ကိုလာစုံစမ္းၾကလို႔ပါ ။

"ဖားႀကီး.. အဲ့ဒီေကာင္မေလးကြာ နာမည္ေရးရင္ မွတ္ထားလိုက္စမ္းပါ"
"ဟား... ငါ အလုပ္ရႈတ္ေနတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ.. နာမည္မွတ္ထားဖို႔ဆိုတာ
လူအမ်ားႀကီးကို လြယ္မွမလြယ္တာ"
"လုပ္ပါကြာ မင္းကလည္း... ငါလန္ဒန္ တစ္ဘူးေပးပါ႔မယ္"
"ေအးေလ... ငါမွတ္မိရင္ေတာ့ မွတ္ထားၿပီး မင္းကိုေျပာပါ႔မယ္။ လန္ဒန္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးေနာ္ မင္းနဲ႔ငါ အတန္းတူေနလို႔.."

ဒီလိုမ်ိဳးက တစ္မ်ိဳး..။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အတန္ငယ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္းသူအသစ္ ေလးနာမည္ကို သိခ်င္လို႔ လာေမးျပန္တယ္..။ သူကက်ေတာ့ နာမည္ေမးရုံသာမက တစ္ျခားအကူအညီ ပါေတာင္းလာျပန္တယ္။

"ကိုဖားႀကီး ဒါေလးပါ ေပး ေပးပါလားဗ်ာ"
"ဘာလဲကြ မင္းဟာက"
"ဟာ တိုးတိုးေျပာပါဗ်...အစ္ကိုကလဲ"
"ေအး ေျပာေျပာ ဘာေပး ေပးရမွာလဲ"
"ဒီႏွင္းဆီပြင့္ေလးနဲ႔ စာအိတ္ေလးကိုပါ"
"ဟာ.. ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ အဲ့ဒါေတာ့ မင္းဘာသာ မင္းေပးေဟ့ေကာင္ေရ..
ငါ ျပႆနာတက္သြားလိမ့္မယ္"
"လုပ္ပါဗ် အစ္ကိုရ.. အဆင္ေျပရင္ အစ္ကိုတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တစ္၀ိုင္းဗ်ာ.."
"ေတာ္ေတာ္ ေဟ့ေကာင္... နာမည္မွတ္ထားရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ကြာ.. ငါေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားပါ႔မယ္
ဟုတ္ၿပီလား... က်န္တာေတာ့ မင္းဘာသာ မင္းပဲႀကိဳးစားေပါ႔ကြာ"
"ဟင္း... ရပါတယ္ဗ်ာ..ရပါတယ္... ခင္ဗ်ားကလည္း ဒါေလးအကူအညီေတာင္းတာကို... ကိုယ္ခ်င္း
စာစိတ္လည္းမရွိဘူး.. "
"ေအး မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္ကြာ ... ငါဒီမွာ အလုပ္ရႈတ္ေနတယ္မင္းေတြ႔လား.. နာမည္သိခ်င္ရင္ ခဏေန
လူရွင္းရင္လာခဲ့... အခုေတာ့ မင္းသုတ္ေတာ့.. အာရုံေနာက္တယ္ကြာ"

ေကာင္ေလးေတြကလည္း ဒီလိုမ်ိဳး အပူကပ္ၾကတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အဲ့ဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ လန္ဒန္ေတြ၊ အေအးေတြ အျပင္ အေနာက္၀ိုင္းအတြက္ပါ ရိကၡာေတြ ရသြားတယ္။ အေနာက္၀ိုင္း ဆိုတာက ၀ပ္ေရွာ့ရဲ႔ ေနာက္ဘက္မွာ ႀကိတ္ပုန္း ကစ္ၾကတဲ့ ၀ိုင္းေလးကို ေျပာတာပါ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ လုံး၀မသိေအာင္ အရက္ကို ေပ်ာ့ေပ်ာ့စပ္ၿပီး စပါကလင္တို႔ လီမြန္နံ႔တို႔ေရာလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ဆရာေတြစားဖို႔ခ်က္တဲ့ ဟင္းက်န္ေတြနဲ ႔ျမည္းၾကတဲ့ ၀ိုင္းေလးေပါ႔။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ အလုပ္မခံဘူး။ အားလုံးကို ႏိုင္သေလာက္သာ ေသာက္ခိုင္းပါတယ္။ မႏိုင္လို႔ ကြဲေတာ့လည္း ၀ပ္ေရွာ့ေနာက္ကတိုက္ပ်က္ေလးထဲ သြားသိပ္ထားလိုက္တယ္။ ခန္းမထဲေတာ့ လုံး၀ မ၀င္ခိုင္းေတာ့ပါဘူး။

ကဒ္ျပားေတြ ေ၀တဲ့ ကိစၥေတြၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေနာက္၀ိုင္းကို သြားသတင္းပို႔လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့အေနာက္၀ိုင္းဆိုတာကလည္း ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္က စီမံေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ Oragnizer ေယာက်ာၤးေလးေတြ အကုန္လုံးနဲ႔ ျပႆနာ မျဖစ္ေလာက္ဘူးထင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေခၚတိုက္ေနတဲ့ေနရာေပါ႔..။ ကြ်န္ေတာ္၀င္လာတာ ျမင္ေတာ့..

"ဟာ ဖားႀကီး မင္းကဟိုမွာေနေလကြာ.. ပြဲစေတာ့မယ္ မဟုတ္လား...။ announcer ေကာင္မေလးေတြေရာ အဆင့္ သင့္ျဖစ္ၿပီလား"
"ျဖစ္ပါၿပီကြာ.. သူတို႔ဘာသာ သူတို႔လုပ္တတ္ပါတယ္.."
"ဟာ.. မင္းကသိပ္မေသာက္နဲ႔ ေလကြာ.. သီခ်င္းလည္းဆိုဦးမယ္ မဟုတ္လား... ၿပီးေတာ့ လိုရင္လည္း
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ စင္ေပၚတက္ၿပီး announcer ၀င္လုပ္ေပးဦးေလကြာ"
"ေအးပါ.. ငါသိပါတယ္.. နည္းနည္းေလး ရဲေဆးတင္တာပါ"

ဒီလိုအေၾကာင္းျပလိုက္ေတာ့ ဘာမွေတာ့ မေျပာၾကေတာ့။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္။ ဒီလို announcer လုပ္တယ္ဆိုတာ မ်က္ႏွာလည္းေျပာင္ရဲဦးမွ။ အတည္ႀကီးလုပ္လို႔မရသလို၊ မလိုအပ္ေသးဘဲလည္း ဟာသ ေပါေပါေတြမေျပာရ..။စင္ေအာက္ကလူေတြက ကိုယ့္ကို သြပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္လို႔ထင္သြားႏိုင္တယ္...။ ေျပာရရင္ ေပါရဲ၊ ေျပာင္ရဲမွ ျဖစ္မယ့္ကိစၥ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုေတာ့ အစကတည္းက ေပါေတာေတာ၊ ေျပာင္ေတာင္ေတာင္ (မ်က္ႏွာ) ေနရဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းမၾကတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါသီခ်င္းဆိုရင္ နည္းနည္းပြဲစည္ေအာင္ မင္းတို႔ပန္းေတြဘာေတြ တက္ေပးပါလားကြ"
"အင္း... လုပ္ရမွာေပါ႔"

ပန္းေတြ ဆိုတာက ဒီလိုပါ ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သီတင္းကြ်တ္ရင္လုပ္မယ့္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ရန္ပုံေငြ အေနနဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို အနီေရာင္ပါကင္အိတ္ေလးေတြနဲ႔ ထုတ္ၿပီး တစ္ပြင့္ ငါးရာ နဲ႔ေရာင္းပါတယ္။ ေပးခ်င္တဲ့သူက ၀ယ္ၿပီးေပးေပါ႔..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြက စီစဥ္သူေတြဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီ သုံးေလးပြင့္ ေလာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ခ်န္ထားဟု ကြ်န္ေတာ္ကေျပာလိုက္တာပါ..။ သူတို႔ကလည္း အတည္ပင္..

"ေအးပါ... ဒါမွ မင္း ပိုမိုက္သြားတာေပါ႔..။ လက္ခုပ္သံလည္း မပူနဲ႔ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔ တီးတာနဲ႔တင္
ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေနၿပီ"
"မင္းတို႔နားေထာင္လိုက္ပါဦး.. ငါ့သီခ်င္းကို မင္းတို႔တီးခ်င္စိတ္ကို ေပါက္လာမွာပါ..."

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အေၾကာမခံ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္..။

အဲ့ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခန္းမထဲ၀င္ၿပီး announcer ၀င္လုပ္လိုက္ အေနာက္၀ိုင္းကို သြားလိုက္နဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ေနေတာ့တယ္..။ ေ႔ရွမွာ မအားရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္... ေဟ့ေကာင္ ဖားႀကီး ကေလးေတြၿပီးရင္ မင္းဆိုရမွာ နည္းနည္းကစ္ခ်င္ကစ္လိုက္ဆိုၿပီး အေရာင္မရွိတဲ့ စပါကလင္နဲ႔ အေရာင္မရွိတဲ့ ဘီအီး ေလးေတြ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ပိုက္ေလးတပ္လို႔ လာလာပို႔ေပး ရွာတယ္..။ ဒါကို ျမင္ရတဲ့ ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူေလးေတြကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဘာလဲဟ အေအးေသာက္ ၿပီးတာနဲ႔ မရမ္းျပားေလးစုပ္လိုက္ ျပန္ေသာက္လိုက္နဲ႔ ဆိုၿပီး အံၾသေနၾကမွာ က်ိန္းေသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ စပ္စပ္စုစု ေမးမေနၾကပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ေသာက္ၿပီး ပြဲပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ အခုထိကို မရွိခဲ့တာပါ ။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႔ ဌာန သိကၡာက်ေအာင္လည္း ဘယ္ေတာ့ မွ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေလ..။

နည္းနည္းေလး ရီေ၀လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း သီခ်င္းဆိုရမွာကို ေမ့လာၿပီး သူမ်ားေတြဆိုတာ အားေပးရင္း ေပ်ာ္လာပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းေတြကလည္း ေကာင္ေလးေတြကသာမက၊ ေကာင္မေလးေတြကပါ ၀ယ္ၿပီး သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြသေဘာက်တဲ့ သူေတြကို တက္ေပးၾကေတာ့ အားလုံးပြဲက်ေနၾကတာေပါ႔။ ေ႔ရွတန္းကို ရိကၡာမလာ လို႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းေနာက္တန္းကို လိုက္သြားၿပီး ကစ္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို မိုက္နဲ႔ ေၾကျငာတာ ၾကားရပါတယ္။

"အခု ဆိုမယ့္သူကေတာ့ B.Tech second က ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ဖားႀကီး ျဖစ္ပါတယ္"

သိတဲ့ လူေတြေရာ မသိတဲ့သူေတြေရာ လက္ခုပ္တီးၾကလို႔ ထင္ပါတယ္ အသံက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပြဲေတြက ဘယ္သူပဲ ဆိုဆိုလက္ခုပ္သံက ၿမိဳင္ၿပီးသား..။ အသံမေကာင္းလည္း ကိစၥမရွိ နာမည္ ႀကီးတဲ့ သီခ်င္းဆို အားလုံး ကလိုက္ဆိုၾကေတာ့ ကိုယ့္အသံေတာင္ ျမဳပ္ျမဳပ္သြားတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လာေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း နာမည္ၾကားကတည္းက ငါ႔ကိုေတာ့ ေခၚေနၿပီဟဆိုၿပီး ထြက္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စင္ေပၚေရာက္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဆိုမယ့္တီးလုံးစီဒီ ေခြကိုေပး၊ မိုက္ကရိုဖုန္းကို ကိုင္ၿပီး ဟန္ပါပါနဲ႔ ဆိုပါေတာ့တယ္..။ ေျပာရဦးမယ္အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေပၚအျဖဴ၊ ေအာက္က အျပာပုဆိုးကို ၀တ္ေနရၿပီဗ်..။ အဲ့ဒီေတာ့ fresher welcome လည္း uniform ပဲ၀တ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ပုဆိုးအျပာ ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ႔။ စဥ္းစား သာၾကည့္ေပေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စတိုင္ကို..။ ဒါေပမယ့္ ဆင္တူတာေတာ့ ရွိတယ္ဗ် ။ တစ္ခ်ိဳ႔ rapper ေတြ သီခ်င္းဆိုရင္ ေဘာင္းဘီခြေလး ကိုင္ကိုင္ၿပီးဆိုသလို ကြ်န္ေတာ္လည္း ပုဆိုးစေလး ကိုင္ကိုင္ဆိုေတာ့တာေပါ႔..။ သီခ်င္းကေတာ့ fresher ေလးေတြေရာက္လာတာကို အေျပာင္အျပက္ ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းပါ..။ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း အကူအညီလိုရင္ ေျပာ၊ ေယာက်ာၤးေလးေတြကိုလည္း ဒီေက်ာင္းမွာ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြေျပာျပတဲ့ သီခ်င္း..။

ဆိုေနရင္းနဲ႔ ဟိုေကာင္ ေတြကို သတိထားမိေတာ့ စင္ေပၚကို တစ္ေယာက္တက္လာၿပီး ပန္းတစ္ပြင့္လာေပး သြားပါတယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္စားေပးခိုင္းတဲ့သေဘာေပါ႔..။:)

ပန္းမွ တစ္ကယ့္ကို ပန္းႀကီးပါ ။ ႏွင္းဆီပြင့္ မဟုတ္ပဲ ဂႏၶာမာ ပန္းႀကီးျဖစ္ေနတာပဲ နည္းနည္းထူးဆန္းတာ ။ ဒီေကာင္ေတြဘယ္က ရလာတာလဲဟ ။ ပန္းကေတာ့ နည္းနည္းႏြမ္းေနၿပီလို႔ သီခ်င္းဆိုရင္း မသိစိတ္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္လာၿပီး အဲ့ဒီပန္းမ်ိဳးေတြပဲ တက္ေပးပါတယ္။ ေအာင္မယ္.. ကိုင္ပုံကလဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ပန္းပြင့္ရဲ႔ေအာက္ေျခ အရိုးထိပ္ကေန ကိုင္ၿပီးေတာ့ကိုေပးတာ..။ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး ေတြကိုလည္း စင္ေပၚတက္ၿပီး ေပးခိုင္းပါတယ္။ေလးေခါက္ ငါးေခါက္ ေလာက္ေပးၿပီးေတာ့ ဂႏၶမာပန္းေတြတင္ မဟုတ္ ေတာ့ပဲ စိန္ျခယ္ေတြပါ ပါလာတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္စင္ေပၚ တက္ေပးေနတာ ဆိုေတာ့ အကုန္ယူလိုက္ပါတယ္။ စင္ေအာက္က ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ သီခ်င္းကို သေဘာက်ၿပီး လက္ခုပ္တီးလိုက္ရယ္လိုက္ ျဖစ္ေနၾကတာကိုး။ ပန္းေတြလာေပးရင္သာ ကိုင္ရတာစိုစီစိုစီ ျဖစ္ေနတာ..။ သီခ်င္းကိုပဲ ႀကိဳက္တာလား... ဂႏၶမာ ေတြ စိန္ျခယ္ေတြနဲ႔ ပုဆိုးႀကီး၀တ္ၿပီး ဟစ္ေဟာ့ျမဴးျမဴးဆိုေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုပဲ ရယ္ခ်င္ၾကတာလားမသိဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ အတြက္ပြဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စည္သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက ေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးေတြ ေႁကြေအာင္ အခ်စ္ သီခ်င္းေအးေအေလးေလး ေတြ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ေပါက္တီးေပါက္ခ်ာ ေျပာင္စပ္စပ္ဆိုျပလိုက္လို႔လဲ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။

သီခ်င္းဆိုၿပီးလို႔ စင္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြကို သြားေမးပါေတာ့တယ္..။

"ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ပန္းေတြက ဟုတ္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးကြ ... ႏွင္းဆီပန္းေတြက
ဘယ္ေရာက္သြားလို႔လဲ"
"ႏွင္းဆီပန္းေတြက မင္းေ႔ရွက ဆိုသြားတဲ့ သူေတြကို ေပးဖုိ႔၀ယ္သြားတာ ကုန္သြားတယ္ေလ"
"ေအး ... အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီပန္းေတြက ဘယ္ကရလာတာလဲ.."
"ငါတို႔လည္း မင္းကပြဲစည္မွ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ႀကံလိုက္တာေပါ႔"
"အင္း... လုပ္ပါဦး မင္းတို႔အႀကံကို"
"ဘုရားပန္းအိုးကေန စြန္႔လာတာကြ"
"အင္.. "
"မအင္နဲ႔ ငါတို႔မွာ ဌာနမွဴး ရုံးခန္းထဲက ဘုရားပန္းအိုးေတြေရာ.. ေက်ာင္းခန္းေတြထဲက
ဘုရားပန္းအိုးေတြထဲကေရာ အလတ္ဆုံးလို႔ထင္ရတဲ့ ပန္းေတြစြန္႔လာရတာကြ"
"ေအး .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုင္လိုက္ရင္ စိုစိစိျဖစ္ေနတာ"
"ဟဲ.. ဟဲ ညွီလဲညွီေနၿပီ"

ကြ်န္ေတာ္လက္ကို နမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္လက္လည္း ေတာ္ေတာ္ကိုညွီေနၿပီ။

"ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္မင္းတို႕က ပန္းပြင့္အေျခကေန ကိုင္ကိုင္ေပးၾကတာေပါ႔"
"ေအးေလ... ဟဲ.. ဟဲ..ဟဲ.. ဟား ဟား ဟား"
"မိုက္တယ္ကြာ ငါလည္းေတာ္ေတာ္စတုိင္မိသြားမွာေပါ႔..။"

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီေကာင္ေတြေပါက္ကရာလုပ္တာကို စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္ေတြ..။ ဒါေတာင္ သူတို႔က ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္..။

"သေျပပန္းေတြ ရွိေသးတယ္ကြ.. မင္းသီခ်င္းၿပီးတာ ေစာသြားလို႔ ႏို႔မို႔အဲ့ဒါေတြပါ ထပ္ေပးတယ္"
"ေအး.. ေကာင္းတယ္ကြာ.. အဲ့လိုသာ ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့.. ဆရာမေတြအေဆာင္က နတ္အုန္း ေဗာင္းေတာ္ပါ
စြန္႔ၿပီး ငါ႔ကိုခ်ည္ေပးလိုက္ၾက.. ငါလည္း ဟစ္ေဟာ့ beat နဲ႔ တစ္ခါတည္း နတ္ကနားပါေပးလိုက္မယ္.."
"ေအးကြာ... အဲ့ဒီ့အႀကံကို ငါတို႔ေမ့သြားတယ္.. မင္းရုပ္ကလည္း နတ္ကေတာ္မာမီေတြနဲ႔ တူေတာ့ ေတာ္ေတာ္
လူႀကိဳက္မ်ားၾကမွာ..."
"ေခြးေကာင္ေတြ... မင္းတို႕လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေပါက္ကရာေတြခ်ည္းပဲ.. ဟား...ဟား..."

"ဟား...ဟား...ဟား"

အဲ့ဒီေန႔က ရယ္သံေတြခန္းမထဲမွာ ျပည္လွ်ံၿပီး fresher welcome ပြဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္က ပန္းေတြရဲ႕ ညွီန႔ံကေတာ့ ညေနထိေတာင္ မေပ်ာက္ေသး..။ ဘုရားပန္းအိုးက ပန္းေတြကို ျမင္တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္လက္က ပန္းညွီနံ႔ေတြကို သတိရမိေနတယ္။ ညွီေတာ့ညွီတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘုရားပန္းအိုးက စြန္႔လိုက္လို႔လား မသိဘူး .... သန္႔စင္ေနတယ္လို႔ ထင္တယ္။ အခုေတာ့ အရာရာ ဟာ အတိတ္မွာ စနစ္တက်ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္..။ ညွီန႔ံအသစ္ေတြရွိမွန္းလည္း ကြ်န္ေတာ္သိလာခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္က ညီွနံ႔ေတြေလာက္ ေတာ့ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းမူ႔ လုံး၀မရွိေတာ့။

ေၾသာ္...ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေန ကလည္းဒီေလာက္မပူေသးတာကိုး..။

Cyclone shelter ႏွင့္ နားေထာင္ခဲ့ေသာ စာတမ္းဖတ္ပြဲ

17 January 2009

ျမန္မာႏိုင္ငံအင္ဂ်င္နီယာ အသင္းရဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္အသင္းသားစုံညီပြဲ နဲ႔ စာတမ္းမ်ားဖတ္ပြဲကို ၈ ရက္ေန႔နဲ႔
၉ရက္ေန႔ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉ မွာက်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အားအားယားယားျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ဖားႀကီးလည္း အေျခအေန အခြင့္အေရး ရွိေနတုန္းအခ်ိန္မို႔ စာတမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သြားေရာက္နားေထာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာတမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ မွာ အထူးျခားဆုံးျဖစ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းနဲ႔ သဘာ၀ေဘးအႏ ၱာရာယ္ ေတြအေၾကာင္းကို တင္ျပဖတ္ၾကားသြားခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီစာတမ္းဖတ္ပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ပိုမိုသိလာတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ Cyclone Shelter လို႔ ေခၚတဲ့ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းက်ရင္ လူေတြေခတၱသြားေရာက္ ေနႏိုင္တဲ့ စခန္းရိပ္သာေတြအေၾကာင္းပါ..။ သိၿပီးတဲ့သူေတြလည္း သိၿပီးျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ သိပ္မသိေသးတဲ့ တစ္ေယာက္တစ္ေလမ်ားရွိမလားဆိုၿပီး ၀င္လွ်ာရွည္တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားၾကပါကုန္....။

Cyclone Shelter နဲ႔ပတ္သတ္လို႔ အဓိကေဟာေျပာသြားသူကေတာ့ YTU က ေဒါက္တာဥာဏ္ျမင့္ေက်ာ္ပါ ...။ သူက Design Concept of Cyclone Shelter ဆိုတဲ့ စာတမ္းကိုတင္သြင္းဖတ္ၾကားသြားပါတယ္...။ အမ်ားသိတဲ့ အတိုင္းပဲမႏွစ္က နာဂစ္မုန္တိုင္း ၀င္ေမႊေတာ့ ေသဆုံးတဲ့သူေတြက အစိုးရထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၁၄၀ ၀၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ဒီလိုေသာက္ေသာက္လဲ ေသၾကၿပီဆိုေတာ့ သင္ခန္းစာေတြလည္း ရသင့္သေလာက္ ရလာၾကာၿပီေပါ႔။ ဒီေတာ့ ေနာက္ တစ္ခါျဖစ္ရင္ လူေတြဒီလိုမ်ိဳး အဓိပၸါယ္မဲ့ မေသရေအာင္ ဘာေတြျပင္ဆင္ သင့္လည္းဆိုၿပီး ၀ိုင္းစဥ္းစားလာပါတယ္...။ ဒီေနရာမွာ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေသရတယ္ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ သုံးလိုက္ရတာက အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ၿပီးေတာ့ အဓိကေသရတဲ့အေၾကာင္းက မုန္တိုင္းဒီေရတိုးလာလို႔ ေသရတယ္ဆိုတာ အားလုံးသိၾကပါတယ္။ မိုး/ဇလ ကဦးထြန္းလြင္ကလည္း MES ဥကၠဌ ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ပထမေန႔က သူ႔စာတမ္းကို လာဖတ္သြားေတာ့ ဒီလိုေျပာသြားပါတယ္..။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီလိုျဖစ္လာႏိုင္တာကို သိပါတယ္တဲ့.... ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိတာတဲ့...။ Early Warning အားနည္း တာေၾကာင့္လို႔လည္း သူကဆက္လက္၀န္ခံသြားပါတယ္...။ ႀကိဳတင္သတိေပးခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္အထိအက်ိဳးသက္ေရာက္မူ႔ရွိသလဲ ဆိုတာေတာ့ေျပာၾကားသြားျခင္းမရွိခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္..။

ၿပီးေတာ့ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကိုလည္း ဦးထြန္းလြင္က ဆက္လက္ရွင္းလင္းျပပါတယ္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚမွာက ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ျမစ္ေတြက မ်ားေတာ့ မုန္တိုင္းဒီေရ ဟာျမစ္ေၾကာင္းေတြက တဆင့္ကုန္းတြင္းပိုင္းကိုေဆာင့္၀င္လာၿပီးေတာ့ ကမ္းရိုးတန္းနဲ႔ မိုင္ႏွစ္ဆယ္၊သုံးဆယ္ အကြာေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ ကုန္းတြင္းေရတိမ္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး အရမ္းျမင့္တဲ့လိႈင္းေတြအျဖစ္နဲ႔ ကုန္းတြင္းပိုင္းကို တိုး၀င္ပါေတာ့ တယ္ .. ။ ဒီမွာတင္ ေရတက္ခ်က္ကေပ ၂၀ ေလာက္ရွိလာၿပီး လူေတြေသာက္ေသာက္လဲ ေသၾကပါေတာ့တယ္..။ တျဖည္းျဖည္းတက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာတင္ တိုးၿပီးတက္လာတာပါ..။ အရင္တုန္းက လည္း ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဒီထက္မကတဲ့ကိန္းဂဏန္းေတြ အေသအေပ်ာက္ရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ ခုလိုသတင္းနဲ႔နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ရင္ထုမနာ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၂၄ နာရီအတြင္းမွာ တယ္လီဖုန္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြ နဲ႔အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတာလည္း ေနာင္ဆိုမျဖစ္သင့္ေၾကာင္း မိုး/ဇလ ညႊန္ၾကားေရးမွႈးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာထြန္းလြင္ ကပဲေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

Cyclone Shelter အေၾကာင္းျပန္ဆက္ပါမယ္။ မုန္တိုင္းေတြက်ေရာက္ရင္ လူေတြအေရးေပၚ သြားေရာက္ေနထိုင္ ရမယ့္ ေနရာေတြပါ ။ သာမန္အခ်ိန္မွာ စာသင္ေက်ာင္း၊ ေဆးခန္း၊ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီ ရုံးေတြအျဖစ္အသံုးျပဳၿပီး၊မုန္တိုင္းကာလ မွာ လူေတြခိုနားတဲ့ ေနရာအျဖစ္အသုံးျပဳလို႔ရတဲ့ အေဆာက္အဦးအျမင့္ႀကီးေတြေပါ႔..။ လူတစ္ရာအတြက္ ငါးရာအတြက္၊ ဆိုၿပီး အသီးသီး ဒီဇိုင္းလုပ္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ ကေတာ့ လူငါးသိန္းေလာက္ ေသခဲ့တဲ့ မုန္တိုင္းႀကီးခံခဲ့ဖူးေတာ့ ႏိုင္ငံအ၀န္းမွာ Cyclone Shelter ေပါင္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ၅၀၀၀ နီးပါးရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီမွာေတာ့ ကနဦးအေနနဲ႔ အစိုးရက ၁၈ လုံးေဆာက္ဖို႔လမ္းညႊန္ထားပါတယ္။
အခု ဇန္န၀ါရီလ အလယ္ေရာက္ေနပါၿပီ...။ ဦးထြန္းလြင္ကေတာ့ ဧၿပီ ၁၅ ရက္ေန႔ကေန ေမ ၁၅ ရက္ထိကို မိုးေလ၀သ သတင္းကို ဂရုစိုက္ၿပီးနားေထာင္ၾကပါလို႔ အဲ့ဒီေန႔ကပဲ ေျပာၾကားသြားပါတယ္...။ ေနာက္မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွအာမခံမေျပာႏိုင္ပါဘူးတဲ့...။ ေၾသာ္... Cyclone Shelter ေတြက အခုမွ စလုံး ေရစ ေနတုန္း...။

Cyclone Shelter မွာ အေရးေပၚအေျခအေနအတြက္ အစားအစာ၊ေရ၊ ေဆး၀ါး ေတြျပည့္စုံရပါမယ္။ လူအမ်ားႀကီးက ခိုနားၾကမွာဆိုေတာ့ ေရအိမ္စနစ္၊ ေလ၀င္ေလထြက္ စနစ္ေတြကလည္း ေကာင္းမြန္ လုံေလာက္ရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ လူတစ္ရာ၊ လူငါးရာ အတြက္ဆိုတဲ့ ဒီဇိုင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အထက္လူႀကီး ေတြနဲ႔ ဆရာနဲ႔ ျငင္းေနရတုန္းဆိုတာကိုလည္း ရွင္းျပသြားပါတယ္။ လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕က လူငါးရာ ဆိုရင္ သာမာန္အေျခအေနမွာ ေက်ာင္းသားငါးရာ ဆန္႔ေက်ာင္းေဆာင္တို႔ဘာတို႔ ေတြးေနေပမယ့္ ဆရာတို႔ ဆိုလိုတာက အေရးေပၚအေျခအေနအတြက္ပါ ။ အေရးေပၚအေျခ အေနမွာလည္း လူငါးရာ ဆိုေပမယ့္ ျပည့္သြားၿပီ ဆိုၿပီး ႏွင္လႊတ္လို႔ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒါကိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက Maximum ၅၀၀ ဆိုတာနဲ႔ သာမာန္အေျခအေန လူငါးရာ ဆန္႔အေဆာင္ႀကီးလို႔ေတြးတတ္ၾကတယ္လို႔ ဆရာက ေျပာၾကား သြားပါတယ္။

ဒီဇိုင္းအယူအဆနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ အဓိကက်ဆုံးအခ်က္က ႀကိဳတင္သတိေပးစနစ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး စနစ္တို႔ပဲျဖစ္ၾကပါတယ္။ Cyclone Shelter တစ္ခုဟာ ျပည့္စုံလုံေလာက္တဲ့ႀကိဳတင္သတိေပးစနစ္ရွိေနရၿပီး လူထုကလည္း ဒီစနစ္နဲ႔အကြ်မ္းတ၀င္ရွိေနရပါမယ္။ ဒီအတြက္လည္း နားလည္ေအာင္လို႔ လူထုကို ပညာေပးသင့္တယ္လို႔ စာတမ္းရွင္ေတြနဲ႔ လာေရာက္နားေထာင္သူမ်ား အားလုံးက မွတ္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္... တကယ္လို႔ ဒီစနစ္ေတြ၊ ဒီအေၾကာင္းေတြဟာ လူထုဆီကိုေသေသခ်ာခ်ာ မေရာက္ခဲ့ရင္ ဒီစာတမ္းေတြဟာ စာတမ္းေတြအျဖစ္နဲ႔ပဲ စည္းေ၀းခန္းမထဲမွာ က်န္ေနေတာ့မွာကိုး။ ဒီေတာ့ လူထုကို ပညာေပးေရး ဟာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေတြကို ပညာေပးရမလဲဆိုတာကေတာ့ တာ၀န္ရွိ လူႀကီးမင္းမ်ားပဲ အသိဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

လူထုပညာေပးေရး နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး YTU ဘူမိေဗဒဌာနက ဦးေက်ာ္ထြန္းကလည္း သူ႔စာတမ္းမွာ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ သီရိလကာၤက ကေလးတစ္ေယာက္ဟာပင္လယ္ေရ ရုတ္တရက္က်သြားတာကို သတိထားမိတဲ့အတြက္ သူ႔မိသားစုကိုေခၚေျပးတာ ေသေဘးကလြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေျမႀကီးထဲက ေရေတြစိမ့္ထြက္ေနတာကို သတိမထားပဲေနၾကေတာ့ Landslide ျဖစ္ၿပီး ရြာလုံးကြ်တ္ေတြ ေျမၿပိဳ ေပ်ာက္ကြယ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါမ်ိဳး သတင္းေတြက ေခတ္အေျခအေနရဲ႔ေပၚလစီေၾကာင့္ပဲလားမသိဘူး သတင္းစာေတြဘာေတြထဲမွာ အေရးတယူေဖၚျပျခင္းမရွိခဲ့ ဘူးလို႔ ဆရာကသူ႔ရဲ႕ Landslide Hazards Mitigation Measures in Myanmar စာတမ္းမွာ စကားဦးအျဖစ္ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆီမွာက ဒီလိုမ်ိဳး လူထုပညာေပးေရးအစီအစဥ္ေတြ ေတာ္ေတာ္အားနည္း ေနတယ္ထင္ပါတယ္။

ဆရာ ဥာဏ္ျမင့္ေက်ာ္ တို႔ကေတာ့ တြက္သင့္တာေတြကို တြက္ခ်က္ၿပီး ေနာက္ထပ္ဒီလိုအျဖစ္ဆုိးမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္
Cyclone Shelter ေတြကို ဒီဇိုင္းလုပ္ေနပါၿပီ။ ဒီဇိုင္းၿပိဳင္ပြဲေတြလည္း လုပ္ၿပီး MES ကေန Cyclone Shelter ေတြကိုအတည္ျပဳလက္ခံေပးေနပါတယ္။ ဆရာေျပာသလိုပဲ အေဆာက္အဦးေတြက တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆို ယိုယြင္းသြားတဲ့ ကိစၥကိုလည္း တာ၀န္ရွိသူေတြက စီစစ္သင့္ပါတယ္။ ကန္ထရိုက္ရတဲ့ ကုမၸဏီေတြကပဲ ခိုတာလား၊ ေနာက္ပိုင္းထိန္းသိမ္းမူ႔ပဲ ညံ့သလားဆိုတာေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ အသိဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စာတမ္းေတြကို ပညာရွင္ေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာပဲ ျငင္းခုံေဆြးေႏြးေနစရာ တစ္ခုမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားမွာ ျမန္မာျပည္က ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြေတြရွိရင္ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္ ေျပာလိုက္ပါ။ Cyclone Shelter ကေတာ့ ၁၈ လုံးေဆာက္ေဆာက္ေနၿပီလို႔ လိုတာကေတာ့ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ေလာက္ရွိမယ္။ ဦးထြန္းလြင္ကလည္း ဧၿပီ ၁၅ ကေန ေမ ၁၅ အတြင္းနဲ႔ ၿပီးေတာ့ ေအာက္တိုဘာ လဆန္းကေန ႏို၀င္ဘာလဆန္းကိုေတာ့ သတိထားပါလို႔ေျပာသြားေလတယ္။ ဒီေတာ့ Cyclone Shelter ေတြ
မၿပီးေသးရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားဖုိ႔လိုမယ္ ထင္တယ္..။ ေၾသာ္ေနာက္ၿပီး
ေနာက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေရာက္ရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ ငလ်င္ဒါဏ္ခံရႏိုင္ေၾကာင္းလည္း သူကေျပာသြားေလရဲ႔..။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မူ႔ေတြ လုပ္ထားသင့္မသင့္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ စဥ္းစားၾကပါေတာ့ဗ်ာ...။

အာဟာရ ျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္

13 January 2009


အာဟာရ ျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဒီကမ ၻာေပၚမွာရွိပါတယ္။ သူအိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူဟာ ေမာပန္း ႏြမ္းနယ္လာၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးရွည္ႀကီးတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းလာရသလိုခံစားမိတယ္ ။ သူ႔ရင္ထဲမွာ တစ္စုံတစ္ရာ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနပါတယ္ ။ အမ်ိဳးအမည္မရွိတဲ့ နာဖ်ားျခင္းေတြကသူ႔တစ္ကိုယ္လုံး ကိုလႊမ္းၿခဳံထားတယ္လို႔ သူခံစားမိတယ္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက အနီေရာင္ေပါက္ေနၿပီလား...။ ဒါဆို သူသိပ္ပင္ပန္း
လြန္းလို႔ေပါ႔...။ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ပဲနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ အာဟာရငတ္မြတ္ေနတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။ လမ္းမေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ရွည္လ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ေလာကႀကီးအေၾကာင္း နားမလည္ပဲ မသိျခင္း အေမွာင္တိုက္ကို တိုး၀င္ခဲ့တာလည္း တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာလွၿပီပဲ...။

ညေရာက္ၿပီလား....။ အာဟာရ ျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္ဟာညကိုလည္း မုန္းတီးေနတယ္..။ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူ
ေတြက ၀ယ္ယူသြားတဲ့ညကို လူငယ္ဟာ မနာလိုျဖစ္မိတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ညဟာ နီယြန္နဲ႔ မာက်ဴရီ
မီးေရာင္ေတြ ေအာက္မွာယိမ္းထိုးလွပခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဏ္ရာေတြကို ရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ညဟာေနေရာင္ ကို၀ါးၿမိဳပစ္လိုက္တယ္လို႔ သူခံစားမိလာတယ္...။ တကယ္ေတာ့ ေနေရာင္ဟာ ညဆီကို စနစ္တက် ေပ်ာ္၀င္သြားတာပါ။ သူအိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့ အရာေတြက ၀င္သြားတဲ့ ေနမင္းနဲ႔အတူ ပါသြားလို႔ေလ ။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ေနထြက္မွာပါလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဒီတစ္ညကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ေနာက္တစ္မနက္ဟာလည္း အသက္တစ္ရက္ ပိုႀကီးသြားတာက လြဲလို႔ဘာမွ မထူးျခားလာခဲ့ပါဘူး...။

အာဟာရျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္ဟာ လူေတြေျပာေနၾကတဲ့ ဗီတာမင္ေတြ ငတ္မြတ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ စိတ္အဟာရေတြ ငတ္မြတ္ေနရွာတာပါ။ သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အထင္ႀကီးေနေလရဲ႔...။ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ အေမ့ရဲ႔ဒုကၡအိုးေလးဟာသူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ တိုက္ဆိုင္လြန္းလွခ်ည္ရဲ႔လို႔လည္း သူတစ္ခါတစ္ေလ ေတြးမိတယ္။ ယုံၾကည္ရာ ဆိုတာ ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းလို႔ မရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုမဟုတ္မွန္းေတာ့ သူယုံၾကည္ထားတယ္။ သူ႔မွာ ဦးထုတ္အနက္ေရာင္တစ္လုံးလည္းရွိတယ္။ ဦးထုတ္ အနက္ေရာင္ဟာ ေနေရာင္ျခည္ကသာမကဘူး လူေတြရဲ႕ အၿပဳံးေတြကပါ ကာကြယ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူယုံၾကည္ထားတယ္ ။ ဟန္ေဆာင္ၿပီးၿပဳံးျပတဲ့ မ်က္ႏွာ ေတြကို ျပန္ၿပဳံးျပ ရမွာထက္ ဦးထုတ္အနက္ေရာင္ တစ္လုံးကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားၿပီး မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္ရတာက သူ႔အတြက္ ပိုအဆင္ေျပတယ္လို႔လည္း သူ........ ဒီေန႔အထိ ယုံၾကည္ထားတုန္းပဲ။

သင္ျမင္တတ္မည့္ ဆိုပါက အာဟာရျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္အနက္ေရာင္ထဲမွာ ေအာက္ပါတို႔ကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ ။

၁ ။ စိတ္ပ်က္ျခင္း
၂ ။ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း
၃ ။ စိတ္အားငယ္ျခင္း
၄ ။ စိတ္ဓါတ္မခိုင္မာျခင္း
၅ ။ စိတ္ညစ္ျခင္း
၆ ။ စိတ္.............
၇ ။ စိတ္ .........

အာဟာရျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သုံးမရေအာင္ ပ်က္စီးေနတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္လား ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္လား ဆိုတာ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ လူတစ္ေယာက္ ပ်က္စီးျခင္း ဆိုးျခင္း၊ေကာင္းျခင္းေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္လား ဗီဇေၾကာင့္လားဆိုၿပီး သိပၸံပညာရွင္မ်ား ျငင္းလို႔ေကာင္းေနဆဲပါ ။ အာဟာရျပတ္ေနတဲ့ လူငယ္ကေတာ့ သူတို႔ျငင္းလို႔ ေကာင္းေနဆဲမွာပဲ စနစ္တက်ကို ယိုယြင္းေနပါတယ္။

သင္မျမင္တတ္ဘူး ဆိုပါကလည္း ေက်ာပိုးအိတ္အနက္ေရာင္ထဲမွာ ေအာက္ပါပစၥည္းတို႔ကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ ။

၁ ။ အသုံးမ၀င္ေတာ့တဲ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္တစ္အုပ္
၂ ။ တြန္႔ေၾကေနတဲ့ ပီေကဗူးခြံတစ္ခု
၃ ။ မင္ကုန္ေနေပမယ့္ မလႊတ္ပစ္ရေသးတဲ့ တစ္ခါသုံးေဘာလ္ပင္
၄ ။ လူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံကဒ္ျပားတစ္ခု
၅ ။ မၾကည့္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ရုပ္ရွင္လက္မွတ္တစ္ေစာင္
၆ ။ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ အေပါစားမာနမ်ား
၇ ။ .............................................

အဟာရျပတ္ ေနတဲ့လူငယ္မွာ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ ဘာမွမရွိဘူး ။ သူဟာ ေမြးလာကတည္းက သူ႔အသက္ ကိုေတာင္ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူး ။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုရႈတ္ေထြးတဲ့ ၿမိဳ႕ျပမွာေနထိုင္တဲ့ သူ႔အတြက္ ေသဆုံးလိုက္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြကလည္း အမ်ားသား မဟုတ္လား ။ သူ႔အသက္ကိုမွ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႔စိတ္ေတြကိုေတာင္ ဇီ၀ိန္ေႃခြဖို႔ ျဖစ္လာၿပီကိုး။ ဒီေတာ့ သူဟာ အာဟာရျပတ္ၿပီး ေသဆုံးလိုက္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္...။ အာဟာရျပတ္ ေနတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ကို သင္ေတြ႔ခဲ့ရင္ သူအလိုခ်င္ဆုံး သို႔မဟုတ္ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵဟာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ပါ ။ သူလိုခ်င္တာဟာ ဘာလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားမိပါရဲ႕ ...။ မာက်ဴရီမီးေတြ လင္းၿပီး ရီေ၀ကခုန္ေနတဲ့ ညမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ က်ိန္ေျပာရဲပါတယ္.......။

သူဟာ တကယ္ေတာ့ စိတ္အာဟာရေတြကိုပဲ ငတ္မြတ္ေနတာပါ....။

ေမာ္ဒန္ ရီေနဆြန္းလူသား ေမာင္ဖားႀကီး

4 January 2009



ေရာင္စုံမီးေရာင္မ်ား ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်က္ဖ်က္ ေအာက္တြင္ ပြဲေတာ္က စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ကာ ဆူညံလြန္းလွသည္။ ပြဲေတာ္ က်င္းပရာစင္ျမင့္ထက္တြင္ေတာ့ turntable ေခၚ Dj စက္မ်ားႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရႈတ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ပရိတ္သတ္မ်ားကိုေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနရာကေတာ့ ကမၻာ့ေခတ္ေပၚ ယဥ္ေက်းမူ႔မ်ား အမ်ားဆုံးစတင္ေပၚေပါက္ရာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ျဖစ္သည္။ ပရိတ္သတ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္ ဖန္တီးသမွ် ဂီတမ်ားကို အလြန္အကြ်ံပင္ႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ခုန္ေပါက္ရူးမူးေနၾကသည္။ကြ်န္ေတာ္က မိုက္ကရိုဖုန္းမွ တဆင့္ ပရိတ္သတ္ကို တိုင္ေပးလိုက္သည္။
"People....... If you like this music star, say Dj Phar"
"Dj Phar... Dj Phar"

လူေလးေသာင္းေလာက္ရွိေသာ အသံမ်ားက ဂီတပြဲအတြင္း ဆူညံသြားသည္။ ဘုန္းႀကီးရူးႏွင့္ ေလွလူး ေတြ႔တယ္ပဲေျပာေျပာ ပရိတ္သတ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္မွာ အလြန္ပင္ သဟဇာတ ျဖစ္ေနေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကလည္း ႀကဳံတုန္းႀကဳံခိုက္ ျမန္မာ႔ဂီတကို ကမ ၻာကို ျပခ်င္ေသာ သေဘာျဖင့္ Dj သားစိုး ေမ့က်န္ခဲ့ေသာ တြံေတးသိန္းတန္ သီခ်င္းမ်ား၊ တြံေတးစိုးေအာင္ သီခ်င္းမ်ား သာမက ယိုးဒယား ပတ္ပ်ိဳးမ်ားကိုပါ Dj remix လုပ္ျပလိုက္ေလရာ ပရိတ္သတ္မ်ားမွာ အႀကိဳက္ေတြ႕မဆုံးျဖစ္ေအာင္ပင္ Dj Phar...Dj Phar ဟု ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကိုဟစ္ေအာ္ကာ ကခုန္ေနၾကေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အဖြဲ႔မွ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ စင္ေပၚသို႔တက္လာကာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေရးတႀကီးလာေျပာေလသည္။

"ဆရာ... နယူးေယာက္က ဖုန္းလာတယ္။ မနက္ျဖန္ ဆရာ အေရးတႀကီး ခရီးထြက္စရာရွိတယ္... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဂီတပြဲကို ေစာေစာသိမ္းလိုက္ပါတဲ့.....။ "

( ကြ်န္ေတာ့္ ၀န္ထမ္းသည္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ႏိုင္ငံတကာ သုံးအဂၤလိပ္စကားပင္ ေျပာေနၾကေသာ္လည္း စာဖတ္သူမ်ား မ်က္စိမေႏွာက္ေစျခင္းငွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္သာ တင္ျပပါမည္..ေရွ႔ဆက္၍လည္း တိုင္းတစ္ပါးသားမ်ားႏွင့္ ေျပာေသာစကားမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္သာ ေျပာသည္ဟု မွတ္ယူပါေလကုန္... ဒန္တန္႔တန္ ......။ ဤကား...စကားခ်ပ္)

သူလာေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္သြားသည္။ ဒါဆိုရင္ ဟိုအဖိုးႀကီး ဘန္ကီမြန္းပဲျဖစ္ရမည္။ ဘယ္ေဒသကို ကြ်န္ေတာ့္ကိုလႊတ္ဦးမည္ မသိေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ပရိတ္သတ္ကို...

"ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ေဖ်ာ္ေျဖေနတာ အခုဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ... ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ဆုံးတစ္ပုဒ္ လုပ္ျပမယ္ အကုန္လုံး လိုက္ကၾကမယ္မဟုတ္လား"

"ဟား....ေဟး ......"

အသံမ်ား အစုံထြက္လာသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္က ေစ့ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ပရိတ္သတ္က ပြဲေတာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ နာရီ၀က္၊ တစ္နာရီမွ် ပိုမိုအခ်ိန္ယူကာ ေဖ်ာ္ေျဖရသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေန႔ပြဲကေတာ့ မနက္ျဖန္ ခရီးထြက္စရာ ရွိသည္ ေစာေစာနားပါ ဟုေတာင္းပန္ လာေသာေၾကာင့္ ရပ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ပုဒ္အေနႏွင့္ စိန္ျခဴးၾကာေညာင္ သီခ်င္းအား remix လုပ္ထားသည့္ သီခ်င္းႏွင့္ ေျဖေဖ်ာ္ကာ ရုပ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။

ပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ ကားႏွင့္ျပန္ရန္ စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း ေစာေစာနားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ ရဟတ္ယာဥ္ကိုသာလွမ္းေခၚကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ရဟတ္ယာဥ္စီးရသည္မွာ ဇိမ္မက်လွေသာ္လည္း လိုရာခရီးေတာ့ ျမန္ျမန္ေရာက္သည္။သို႔ေသာ္ ေလာင္စာဆီရွားပါးလာေသာေၾကာင့္ ဒီရဟတ္ယာဥ္ကိုလည္း CNG ေျပာင္းရဦးမည္။ ကိုယ္က မီလ်ံနာဆိုေပမယ့္အလကား ထုိင္ျဖဳန္းေန၍ မျဖစ္...။ ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပိုင္သမွ် ရဟတ္ယာဥ္ေတြ CNGေျပာင္းပစ္ ရမည္ဟု စိတ္ကူးမိသည္။ ၾကက္ဆူေတြ Bio ဒီဇယ္ထြက္ရင္ေတာ့ ဒီရဟတ္ယာဥ္ေတြကိုပါ Bio ဒီဇယ္ႏွင့္ ေမာင္းႏိုင္ေအာင္ တီထြင္ၾကပါဟု ကမ ၻာ့မီဒီယာမ်ားမွ တဆင့္လႈံ႔ေဆာ္ေပးရဦးမည္...။ ကြ်န္ေတာ့္ အလုပ္တာ၀န္ေတြက တကယ္ကို
မ်ားလြန္းသည္။ ဒီညကေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းေသာေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ရဦးမည္။

x x x x x x x x x x x x x x x x ။ x x x x x x x x x x x x x x x x x x x


အိမ္သို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ေရေႏြးေႏြးေလးျဖင့္ စိမ္ခ်ိဳးကာ စေကာ့ခ်္၀ီစကီတစ္ခြက္ကို ခ်လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္စားဖိုမွႈးသည္ျမန္မာစာ၊ တရုတ္စာ၊ ဥေရာပစာ၊ အာရွစာ စသည္ျဖင့္ အစုံခ်က္ျပဳတ္တတ္သူျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာ၀က္သားမႊေၾကာ္ႏွင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းကို ျပင္ဆင္ေပးထားသည္။ အေမရိကန္ တြင္ ေနရစဥ္တြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္သည္ သူတို႔အစားအစာ မ်ားထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စားသုံးလာေသာ ကိုယ့္အစားအစာကိုသာ ႏွစ္သက္ေလသည္။

ညစာ စာၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႔၀ရံတာတြင္ ထြက္ထိုင္ကာ မအိပ္ခင္ ထမင္းလုံးစီရင္း ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ အေၾကာင္းကို ထိုင္ေတြးမိေလသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ္ရိုက္ခ်င္ေသာ ရုပ္ရွင္ကားဟူ၍ မိမိဘေလာ့ဂ္ တြင္ေရးလိုက္ရာ ျမန္မာစာဖတ္တတ္ေသာ ဥေရာပတိုက္သားမွ ကြ်န္ေတာ့္ ပို႔စ္ကိုေတြ႔သားၿပီး သူ၏ ဘေလာ႔ဂ္တြင္ ေဖၚျပရာမွ ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ေဟာလီး၀ုဒ္မွ ရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ သူမ်ားက သိသြား ၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းကို စုံစမ္းၿပီးေနာက္ အေမရိကန္သို႔ေခၚကာ ဒီေလာက္ေတာင္
ဆႏၵျပင္းျပေနရင္ ဒီကားကို ဦးေဆာင္ရိုက္ကူးမလားဟု ေမးေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မိမိမွာ အႏုပညာဆႏၵမ်ားသာ ျပင္းျပေသာ္လည္းနည္းပညာပိုင္းတြင္ မကြ်မ္းက်င္ပါေသးဟု ဆိုသျဖင့္ သူတို႔သည္ ကြ်န္ေတာ့္အား ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာမ်ားျဖစ္ေသာ ပိုလန္စကီးတို႔၊စတီဗင္စပီးဘတ္ စသူတို႔ထံတြင္ သင္ၾကား ေစေလသည္။ သူတို႔ထံတြင္ ခဏမွ်သင္ၾကားၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အႏုပညာအရေရာ ေငြေၾကးအရပါ အလြန္ေအာင္ျမင္မည့္ က်န္စစ္သား ဆိုေသာ ဇာတ္ကားႀကီးအား ရိုက္ကူးေလေတာ့သည္။ ( ဤေနရာ
တြင္ ခဏမွ်သင္ရုံျဖင့္ ဒါရိုက္တာျဖစ္သည္ကို မျဖစ္ႏိုင္ဟု သံသယမျဖစ္ေစလိုပါ။ ျမန္မာျပည္တြင္ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ သင္ၾကားျခင္းမရွိပဲ အႏုပညာစြမ္းရည္ျပည့္၀ ေနၾကေသာ လူငယ္ဒါရိုက္တာေလးမ်ား ရွိသည္ကို သတိခ်ပ္ေစလိုပါသည္။ )

ဇာတ္ကားမွာ ျမန္မာဇာတ္ကားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာသရုပ္ေဆာင္မ်ားထဲမွ မင္းသား၊ မင္းသမီးသစ္မ်ားကို သုံးရာတြင္မင္းသမီးမ်ားမွာ အဆင္ေျပမူ႔ရွိေသာ္လည္း ၊ အဓိက မင္းသားေနရာတြင္ သရုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္မူ စိတ္တိုင္းမက်သျဖင့္ဆက္လက္ရွာေဖြေလရာ အစမ္းသရုပ္ျပရာတြင္ ေတာ္လြန္းေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသာ မင္းသားလုပ္ပါေတာ့ဟု ရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူမ်ားက အႀကံျပဳလာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ မင္းသားေနရာက သရုပ္ေဆာင္ရေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ေ႔ရွကလူမ်ား ရို္က္ကူးခဲ့ေသာ ပုဂံဇာတ္လမ္း ရုပ္ရွင္မ်ားမွ သင္ခန္းစာယူကာ မယားလွည့္ပတ္ယူေနေသာ ကားမျဖစ္ေစရန္ ဇာတ္ညႊန္းကို ေသခ်ာခြဲေလရာ ဇာတ္ညႊန္း၊ ဒါရိုက္တာ၊ မင္းသား ဖားႀကီး ရိုက္ေသာ က်န္စစ္သားဇာတ္ကား ႀကီးမွာ ႏိုင္ငံတကာ ဆုႀကီးမ်ားကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

အဆိုပါ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကီး ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း မီဒီယာမ်ားထက္တြင္ ေနရာရကာ ကမ ၻာေက်ာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။ ထိုမွ်သာမကေသး ကြ်န္ေတာ္သည္ hip-hop သီခ်င္းႏွင့္ Dj လုပ္ရျခင္းကိုလည္း ၀ါသနာပါသည္ဟုအင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္ ေျဖမိရာမွ Dj တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္လာေလသည္။ Eminem၊ 50 Cent အစရွိေသာ နာမည္ႀကီး rapperမ်ားသည္လည္း ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တြဲဖက္ကာ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ နာမည္ႀကီးလာေသာ ကြ်န္ေတာ့္အားကုလသမဂၢမွလည္း သတိျပဳမိကာ ကုလသမဂၢၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထူးသံအျဖစ္ခန္႔အပ္လုိက္ေလသည္။ ထိုရာထူးအားလက္ခံၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကိုယ္ပိုင္အားလပ္ခ်ိန္မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္မ်ား၊ ရန္ပုံေငြပြဲမ်ားအတြက္ ေပးအပ္ လိုက္ပါသည္။ ထိုအတြက္လည္းကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။ တစ္ခါကလည္း ေရာဂါသည္မ်ား ရန္ပုံေငြ အတြက္ ကမ ၻာ့လက္ေရြးစင္ ေဘာလုံးအသင္းႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုလသံတမန္မ်ားအသင္း နာမည္ေက်ာ္ ႏူးကမ့္ အားကစားကြင္းႀကီးတြင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးေဘာလုံးကန္ၾကေလသည္။

လီဗာပူးအသင္း နည္းျပ ဟူလီယာမွ လာၾကည့္ၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လီဗာပူးအသင္းအား အားေပး သူျဖစ္သူဟု သိသြားေသာအခါ ထိုေန႔က ကစားခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေျခကို အလြန္သေဘာ က်ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သာ ဆႏၵရွိပါက သူ႔အသင္းတြင္လာေရာက္ကစားကာ အဂၤလန္ေဘာလုံးေလာကတြင္ က်င္လည္ပါဟု လာေရာက္ကမ္းလွမ္းေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအသင္းမွာ အဂၤလန္ေဘာလုံးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ FA ၏ အဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္ ၀င္ကစားခြင့္မရွိေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ျဖင့္ ၀င္ကစားမည္ ဆိုပါက ျဖစ္ႏိုင္မည္ဟုဆိုေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအသင္း မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ
ဆဲကာမွ ဆဲမည္ ထိုကဲ့သို႔ေတာ့ သစၥာမေဖါက္ဟု စိတ္ကို ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္မွာ တစ္ျခား အႏုပညာ အလုပ္မ်ားႏွင့္ မအားမလပ္ေအာင္ ရွိေနပါသျဖင့္ သူ႔ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္မခံ ႏိုင္သည္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါေၾကာင္း အားနာနာႏွင့္ျငင္းခဲ့ရေလသည္။

ထို႔အျပင္ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွ ၀တၱဳတိုမ်ားအားလည္း အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုၾကၿပီး နာမည္ေက်ာ္ စာအုပ္တိုက္မ်ားမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္စရာမလိုပဲ နာမည္ႀကီးသထက္ ႀကီးလာေလေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အက်ိဳးေပးထူးေသာ ကံၾကမၼာကို ဆန္းၾကယ္လွေပတကားဟု အထင္ႀကီး အေတြးေပါက္မိေလေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ စာေရးဆရာ၊ဇာတ္ညႊန္း၊ ဒါရိုက္တာ၊ မင္းသား၊ ေတးေရး၊ အဆိုေတာ္၊ Dj Phar ျဖစ္ေနေပၿပီ..။ ဒါေတာင္ ေဘာလုံးကန္ရတာ ပင္ပန္းလြန္း၍ ျငင္းပယ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္သည္။

ျပန္စဥ္းစားေနရတာလည္း ၾကာသြားၿပီျဖစ္သည္။ မနက္ေရာက္လ်င္ ေစာေစာထရေပဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင့္အေတြးကို ျဖတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္သည္ အိပ္ယာဆီသို႔လွမ္းခဲ့ပါေတာ့သည္။ အိပ္ယာမေရာက္ခင္ ျပတင္းေပါက္မွ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Hollywood ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို နီယြန္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဒီမွာေနရသည္မွာလူေနမူ႔ အဆင့္အတန္းျမင့္ပါေပသည္။ သို႔ေသာ္ LA ကို ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ေလာက္သေဘာမက်....။ မီးက အၿမဲလာေနသျဖင့္တစ္ေရးႏိုး အျပင္ဘက္ၾကည့္လိုက္လည္း လင္းထိန္ေနေပသည္။ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ္ေျမမွာေတာ့ ညရဲ႕သဘာ၀အလင္းေရာင္ကို ခံစားႏိုင္သျဖင့္ ကိုယ့္ေျမကိုသာ သတိရေနမိသည္။ ကဲ ကဲ..... အေတြးေတြကို တကယ္ျဖတ္ၿပီး အိပ္လိုက္ဦးမွ...။

x x x x x x x x x x x x x x x x ။ x x x x x x x x x x x x x x x x x x x


"မစၥတာ ဖား အေ႔ရွအလယ္ပိုင္းကို ခ်စ္ၾကည္ေရး သံတမန္ကိစၥနဲ႔ သြားႏိုင္မလား"

သာမန္အားျဖင့္ ထိုကိစၥသည္ ရုံးမွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ သာစီစဥ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ကို္ယ္တိုင္က လက္ခံစကားေျပာေနရသည္။ အေ႔ရွအလယ္ပိုင္းကိုေတာ့ ႕ ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္သည္ ။ ထိုေနရာက မီးသည္ဘယ္အခ်ိန္မွ ၿငိမ္းမည္ကို မည္သူမွ် မသိေသး... ။ ထို႔ေၾကာင့္.

"အင္း...အဲ... ကြ်န္ေတာ္အေရးႀကီး ကိစၥေလးေတြက ရွိေသးတယ္"
"တစ္ျခား ကမ ၻာေက်ာ္ေတြလည္း ပါမွာပါဗ်ာ"
"အို... ကြ်န္ေတာ္ အခုတစ္ေလာ အလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနတယ္ဗ်ာ..
တစ္ျခားလူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါတာပဲ ကြ်န္ေတာ္မလိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူးလား"
"မလိုက္လို႔လည္းရပါတယ္ ခင္ဗ်ားတို႔က ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းေတြပဲ... ဒါေပမယ့္ ပါလက္စတိုင္းလူငယ္ေတြက ခင္ဗ်ား ဖန္တီးတဲ့ တီးလုံးေတြ ဂီတေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္ၾကတယ္ဗ်...ဂီတဟာ အရာရာကို ၿငိမ္းခ်မ္း ေစတယ္ မဟုတ္လား"
"သူတို႔ႀကိဳက္ရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ စီဒီေခြ တစ္ေသာင္းေလာက္ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီးထည့္ေပးလိုက္မယ္ေလ။ လိုက္ေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး"
"ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားသေဘာပါပဲ။ ဂ်က္စီကာအယ္ဘာ၊ အီမာ၀ပ္ဆန္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုရီးယားက ဟာဂ်ီ၀န္တို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားလိုက္မယ့္ ေလယာဥ္မွာ ပါမယ္ထင္တယ္"
ကြ်န္ေတာ္ရုတ္တရက္ ေတြေ၀သြားသည္။ ထိုအခ်က္ကို ဘန္ကီမြန္းကလည္း ရိပ္မိသည္ထင္သည္။

"ခင္ဗ်ား မလိုက္ဘူးဆိုလည္း ခင္ဗ်ားအစား ထိုးဖို႔ တစ္ေယာက္ထည့္လိုက္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္.
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မစၥတာဖား ကြ်န္ေတာ္လည္း တျခားဟာေလးေတြ လုပ္လိုက္ဦးပါမယ္"

"ဟာ... တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးစဥ္ေလာက္ေတာ့ အေရးမႀကီးဘူးထင္တာပဲ...မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းရယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ သူေတြကို ကြ်န္ေတာ္မေလးမစားမလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ... ဒီေတာ့ ... ကဲ... ကဲ လိုက္မယ့္အထဲသာ ထည့္လိုက္ပါဗ်ာ...။ "
"အို... ခင္ဗ်ား မအားရင္လည္း မလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ.... "
"ဟား... ရပါတယ္ ရပါတယ္... ကြ်န္ေတာ္ က်န္တဲ့အစီအစဥ္ေတြ ဖ်က္လိုက္မယ္... ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဟာ က အေရးႀကီးမလဲ ေနာ"
ကြ်န္ေတာ္ တကယ္လိုက္မည္ဟု အတည္ျပဳၿပီးေတာ့သူ႔ရုံးခန္းထဲက ထြက္မယ္လုပ္တုန္း ကြ်န္ေတာ့္ကို
လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

"မစၥတာဖား... ခဏဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ႔"
"ခင္ဗ်ား ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးထားတဲ့ ကမ ၻာသစ္သီအိုရီကို ဟားဗတ္က ပါေမာကၡေတြ သီအိုရီေတြ
တြက္ထုတ္ေနၾကတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ၾကားတယ္... တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဖၚထုတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့
သူနဲ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ရူပေဗဒ ႏိုဘယ္လ ဆုကို အတူတူ ပူးတြဲယူရဦးမယ္ထင္တယ္ဗ်"
" ဟုတ္လား... အတည္ျပဳႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ.. ကြ်န္ေတာ္က ေတြးပဲေတြးတတ္တာ သီအိုရီ ေတြဘာေတြေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ေရာဘယ္ေလာက္ရွိလဲဗ်"
"အပုံ သန္းတစ္ရာ ပုံ တစ္ပုံလို႔ေတာ့ ၾကားတာပဲ"

ဒီေလာက္ဆိုမဆိုး ကြ်န္ေတာ့္ဂုဏ္သတင္းမ်ားၾကားတြင္ ရူပေဗဒႏိုဘယ္လဆုရွင္ ဟူေသာ နာမည္တစ္ခု
ပါထပ္တိုးလာႏိုင္သည္။ ထိုသတင္းၾကားၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ေျမာက္ႁကြေျမာက္ႁကြႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ဆုရႏိုင္မည္ ဆိုေသာေၾကာင့္မဟုတ္တန္ရာ... ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ခရီးသြားရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ
ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။

x x x x x x x x x x x x x x x x ။ x x x x x x x x x x x x x x x x x x x


ေလယာဥ္ေပၚတြင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ နာမည္ေက်ာ္မင္းသမီး တစ္သိုက္ႏွင့္ အဖြဲ႔က်ေနေလသည္။ သူတို႔က ကြ်န္ေတာ့္ အႏုပညာဖန္တီးမူ႔မ်ားကိုအလြန္ပင္သေဘာက်ေၾကာင္း ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ရုပ္ရွင္တစ္ကားေလာက္ တြဲရိုက္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာဆိုၾကေလသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုကဲ့သုိ႔ မိန္းကေလးမ်ားသေဘာက်ေစရန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း သူတို႕က ခ်ီးက်ဴးေျပာ
ဆိုလာရာတြင္ သာယာၾကည္ႏႈးမိသည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။

အေရွ႔အလယ္ပိုင္းသို႔ေရာက္ၿပီ...။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ႏွစ္ရက္ေနထုိင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ေဖ်ာ္ေျဖမူ႔မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔အား အခ်ိန္ရေသးလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္သို႔ တစ္ရက္မွ်လိုက္လည္ရန္ ဖိတ္ၾကားေလရာ သူတို႔က လည္း ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ ခရီးသြားရမည္ ဆိုပါက ငရဲျပည္သို႔ပင္ လိုက္မည္ဟူေသာ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးႏွင့္ လြယ္လင့္တကူပင္ လိုက္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။

ေႀသာ္ ... ေမာင္ဖားႀကီး... ေမာင္ဖားႀကီး ယခုၾကေတာ့လည္း ကံဇာတာမ်ားက အလြန္ စန္းပြင့္လွ ေပသည္။ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္စဥ္တုန္းက ေၾကာင္ခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးမ်ားအား အခု အေျခအေန ကို ျမင္ေစခ်င္လွသည္။ သူတို႔ေနာင္တ ရေကာင္းရႏိုင္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္။ ျမန္မာ ျပည္သို႔ အစၥေရးေလဆိပ္မွ တစ္ဆင့္ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာရာ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာက္မွ ေလယာဥ္တစ္စင္းကပ္လိုက္လာကာ အထူးေလ့က်င့္ထားေသာ အယ္ေကဒါ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔မွန္း သူတို႔လက္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္ေပးဆြဲခံရေသာ အခါမွ သိရေလသည္။ ပ်ံသန္းေနေသာ ေလယာဥ္ထဲသို႔ သူတို႔၀င္ေရာက္လာသည္မွာ ရုပ္ရွင္ကားမ်ားထဲကလိုပင္ျဖစ္သည္။

သူတို႔စခန္းသုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေခၚေဆာင္သြားၿပီးေနာက္ ကမ ၻာသို႔ေၾကျငာကာ သူတို႔လိုခ်င္သည္မ်ားကို ေတာင္းဆိုေတာ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ စူပါ႔ စူပါ ဟီးရိုးျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္တစ္ဖြဲ႔လုံးကို ျပန္လည္ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သည္ သာမက အယ္လေကဒါေခါင္းေဆာင္ ဘင္လာဒင္ကိုပင္ လက္ရ ဖမ္းဆီးေပးႏိုင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ( အေသးစိတ္ကို မေရးျပ ႏိုင္ေတာ့ပါ။ စိတ္ကူးယဥ္ရသည္မွာ ပ်င္းလာၿပီျဖစ္သည္။ )ဂ်ိန္းစဘြန္းကားမ်ား ကိုပင္မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ကာ မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ က်ည္ဆံမ်ား ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္ကြ်န္ေတာ္လြတ္ေျမာက္ပါသည္။ ကံတရားကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ဘက္မွာသာ အၿမဲေန ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္စြန္႔စားလိုက္သမွ်လည္း ေအာင္ျမင္သည္။

တစ္ရက္မွ် ျမန္မာျပည္ကို အလည္ေခၚေသာ္လည္း မထင္မွတ္ပဲ ဘင္လာဒင္တို႔ လက္ထဲတြင္ ေလး၊ငါး ရက္ေလာက္ ေနခဲ့ရသျဖင့္ ေကာင္မေလးမ်ားလည္း ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အလည္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူတို႔ကေတာ့ အခြင့္ရလွ်င္ တစ္ေခါက္ေတာ့လာလည္ပါမည္ ဟုေျပာၾကသည္။ တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဟန္းနီးမြန္းခရီးမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ေနာက္သလိုလိုႏွင့္ ေရလာေျမာင္းေပး ေျပာဆိုၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူတို႔ကို ႀကိဳက္ေသာ္လည္း မခ်စ္ႏိုင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သည္မွာ ျမန္မာမေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူတို႔မပါေသာ္လည္း အမိႏိုင္ငံသို႔သာ ျပန္လာပါေတာ့သည္။ အရာရာျပည့္စုံေနၿပီဟု ထင္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္အားလည္း ကြ်န္ေတာ့္ေယာကၼမ်ားက
ျငင္းစရာ မရွိေတာ့ဘူးဟုထင္သည္။ ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္လက္ထပ္မည့္သူမွာ ျမန္မာမေလး တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

x x x x x x x x x x x x x x x x ။ x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္တက္လိုက္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္ ႀကိဳက္တဲ့ ကာတြန္းရုပ္ရွင္ shark taleထဲက ငါးေလးလိုပင္ nobody ထက္ somebody ျဖစ္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနသူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤစိတ္ကူးယဥ္ျခင္း ဆိုေသာေခါင္းစဥ္အား လူေသာက္ညင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ပင္ ကမ ၻာ့ ဒိတ္ဒိတ္ က်ဲအျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ေရးသားလိုက္ေပသည္။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေရးၿပီး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မည္သူ႔ကိုမွ ဆက္လက္ မ tag ေတာ့ပါ ။