ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္း ဆိုခဲ့တုန္းက

အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္က ။ ကြ်န္ေတာ္ စတုတၱႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ေက်ာင္းမွာထုံးစံအတိုင္း Fresher welcome ပြဲလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြလိုမဟုတ္တာက အျမင့္ႏွစ္ေပ အလ်ား ၁၂ ေပနဲ႔အနံ ၆ ေပေလာက္ရွိတဲ့ စင္ျမင့္ေလးကို ကိုယ့္ေမဂ်ာရဲ႔ ၀ပ္ေရွာ့ထဲမွာပဲ ယာယီလုပ္ၿပီး က်င္းပျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခမ္းအနား အစအဆုံးကို တာ၀န္ယူတာကေတာ့ အၿမဲတမ္းပါေနၾက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငပြႀကီးအဖြဲ႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း တျခားအခ်ိန္ဆို ရင္သာ ဌာနကို မေရာက္ရင္ မေရာက္မယ္ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးနီးလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အစာသုံးရက္ေလာက္ မစားရတဲ့ ေၾကာင္နာရုပ္ေလးေတြနဲ႔ ဆရာေတြ ဘာေျပာေျပာ ဘာခိုင္းခိုင္း ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည သြားသြားလုပ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္တာ၀န္ခြဲယူဖို႔၊
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မတြယ္ကပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ရင္းႏွီးေနက်လူေတြပဲေကာင္းတာကိုး။ ဒီေတာ့ ႏွစ္တိုင္းတာ၀န္ယူေနၾက အဖြဲ႔ေတြပဲစုၿပီးလုပ္ရေတာ့တာေပါ႔။

ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ စင္ေလးကလည္း မႀကီးေပမယ့္ ခမ္းနားေအာင္လုပ္ထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေရးရာက အမေတြကို သြားေျပာၿပီး ေက်ာင္းက ေက်ာက္ခက္ပန္းအိုးႀကီးေတြကို ခုံရဲ႕ေ႔ရွမွာထား မီးေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အလင္းေပး၊ ပူေဖါင္းေတြ ဘာေတြနဲ႔အလွဆင္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲဗ်...။ ကိုယ္ေဆာက္တဲ့ ဇာတ္စင္ ကိုယ္ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကတာေပါ႔ေလ..။

စင္ေလးက ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲဆိုေတာ့ Fresher welcome ပြဲေတြမွာ ပါေနက် King နဲ႔ queen ေရြးဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ အဲ့လိုေရြးဖို႔အတြက္ကို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြကို စင္ေပၚတက္ၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္း အႀကမ္းအား ျဖင့္ မိတ္ဆက္ခိုင္း ဖို႔ပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ civil ေမဂ်ာဆိုရင္ အမ်ားဆုံးမွ တစ္ႏွစ္ကို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မေခၚလို႔ဒီလို မိတ္ဆက္ခိုင္းတာအဆင္ေျပေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြသာ ဒီလိုလုပ္ရရင္ Fresher welcome ကို ေလးရက္ေလာက္ခြဲလုပ္ရမယ္ထင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေခၚခ်က္က civil ဆိုေလွ်ာက္သေလာက္ ေပးလိုက္လို႔ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ခ်မွတ္ထားတာကိုး...။ ထားေတာ့ ဒါေတြက။ ကြ်န္ေတာ္ကဒီလိုပဲဗ် ေျပာရင္းနဲ႔လမ္းကေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္သြားတတ္တယ္။

အဲ့လိုမ်ိဳး မိတ္ဆက္ခိုင္း၊ ဂိမ္းေတြ ကစားခိုင္းတာအျပင္ အဓိကက်တဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ သီခ်င္းဆိုၾကဖို႔ပါ ။ ဒီႏွစ္မွာ စင္ျမင့္နဲ႔ သီခ်င္းဆိုရမယ္ လည္းၾကားေရာ စာရင္းလာေပးလိုက္ၾကတာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ စာေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ဒီေတာ့ လာသမွ်လူတိုင္းကိုလည္း ဆိုခိုင္းဖို႔ရာ က မျဖစ္ေတာ့ ပထမဦးစားေပး အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အသစ္ေလးေတြ၊ ၿပီးမွ ေနာက္က်န္တဲ့ အတန္းေတြကိုေတာ့ မီးစင္ၾကည့္ ကၾကမယ္ ဟ ဆိုၿပီး စီစဥ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ သူမဆိုနဲ႔ သူဆို လို႔ေျပာလုိက္ရင္လည္း အကုန္လုံးက ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း မ်က္ႏွာနာေနၾကေတာ့ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းထား လိုက္ရေတာ့တယ္။

"မင္း ဒီႏွစ္ဘာသီခ်င္းဆိုမွာလဲ ဖားႀကီး" ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေမးလာပါတယ္။

"အရင္ ႏွစ္ေတြနဲ႔ မတူေအာင္ေတာ့ ဆိုမယ္ကြာ"

"ဘာ မတူေအာင္လည္း မင္းက ဟစ္ေဟာ့ပဲ ဆိုေပါ႔... ျမဴးျမဴးၾကမ္းၾကမ္း သာဆိုကြာ အဲ့ဒါမွ ပြဲစည္မွာေပါ႔"
"ဟာ... မင္းကလည္း အခု ကာရာအိုေက ထြက္ထားတဲ့ ဟစ္ေဟာ့ေတြကို ငါအားမရဘူးကြာ"
"ဖားႀကီးကလည္း ရွိတာဆိုေပါ႔ကြာ... ႀကီးက်ယ္မေနပါနဲ႔"
" ငါကဟစ္ေဟာ့ဆို eminem တို႔ Dr.Dre တို႔ေလာက္မွ rapper ထင္တာကြ"
"ျဖစ္ရမယ္... မင္းကေတာ့ လူကသာ ဘာမွေသာက္သုံးမက်တာ"
"ေအး ေသာက္သုံးမက်ေသးရင္ ၾကည့္လိုက္ကြာ အဲ့ဒီ့ေနေရာက္ရင္ ငါဘာဆိုမလဲဆိုတာကို"

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ကြ်န္ေတာ္က စိန္ေခၚသလိုလိုနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းေတြအေပၚ ရင္ခုန္မူ႔မကုန္ဆုံးေသးတဲ့အခ်ိန္။ ေျပာရရင္ အေမရိကန္က ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းေတြကိုမွ ဆိုခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ စာရြက္ၾကည့္ဆိုတာေတာင္ လွ်ာက မလိုက္ႏိုင္လို႔ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ ရတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေအာင္ကိုယ့္ဘာသာ သီခ်င္းေရးၿပီး ဆိုမယ္လို႔စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ရက္ကလည္း အရမ္းနီးေနၿပီ ဆိုေတာ့ တီးလုံးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညီ သူငယ္ခ်င္း rapper ေလးဆီက အကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ ရမယ့္ရေတာ့ မနက္ျဖန္ ပြဲေတာ္ရက္ဆိုရင္ ဒီေန႔လို ညမွ တီးလုံးက ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲေရာက္ပါတယ္။ ပြဲတစ္ခုလုပ္ရင္ ေက်ာင္းမွာေနတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္ကုန္က ကိစၥ ေတြစီစဥ္တဲ့ အဖြဲ႔ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္အဖြဲ႔ထဲမွာပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါ
ဘူး စားေသာက္စရာကိစၥေတြ စီစဥ္ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္လို႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သီခ်င္းေရးမလို႔ပါ။ ေက်ာင္းမွာ ေနရတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ပင္ပန္းလားဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုပါပဲ..။ သူတို႔လည္း စင္ကို ဟိုျပင္ဒီျပင္ လုပ္ၿပီးရင္ တစ္ညလုံး ေသာက္ပြဲေတာ္ က်င္းပၾကပါတယ္။

သီခ်င္းကို တစ္ညတည္းနဲ႔ အၿပီးေရးလို႔ မင္းတို႔ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းေတြက လြယ္လွခ်ည္လားကြလို႔ အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္နဲ႔ဗ် ။ အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္က ဆိုခ်င္ေဇာရယ္၊ ပြဲေတာ္အတြက္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ရယ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ကာရံေတြကိုထပ္လိုက္တာ အခ်ိန္ေတြ နာရီေတြေတာင္ေမ့သြားတယ္ ။ အကုန္လုံးအိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ သီခ်င္းေရးတာၿပီးသြား ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာသားေတြ ျပန္က်က္၊ headphone တပ္ၿပီး တီးလုံးနဲ႔ flow နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေလးငါးေခါက္ေလာက္ျပန္ဆိုၾကည့္တယ္။ စိတ္ခ်ရၿပီ ဆိုမွ အိပ္ရာထဲ၀င္ခဲ့တယ္..။ ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ဂီတသမားေတြ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးလို႔ရတဲ့ ပီတိနဲ႔ ဘာကြာလဲလို႔ အခုကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေနမိတယ္။ ေၾသာ္.. ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေန ေတာင္ဒီေလာက္မွ မပူေသးတာကိုး..........။

မနက္ဖက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြေရာ ၊ organizer ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္စုံေနလို႔ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကာင္းခ်ီး၀ိုင္းေပး ၾကပါတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ ဘိခ်္ မွာသြားေသေနလို႔ ဒီအခ်ိန္မွ ေရာက္တာလဲကြ"

ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ ၿပဳံးရုံသာ ၿပဳံးလိုက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ထပ္ေျပာတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုၿပဳံးျပခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး.. ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေနာက္က်တာလဲလို႔ေမးေနတာ။
ဒီမွာငါတို႔ လုပ္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ။ "
"ေအးေလ ပင္ပန္းရင္လည္း နားလိုက္ၾကေတာ့ေပါ႔ကြာ..။ အကုန္လုံးလည္း ၿပီးေနၿပီပဲ။
ငါညက သီခ်င္းေရးေနလို႔ ေနာက္က် သြားတာပါကြာ"
"ဟာ... ဟုတ္လား ။ လုပ္စမ္းပါဦး... ငါတို႔ၾကည့္ရေအာင္...။"
"ေနပါဦး မင္းတို႕ကလည္း ။ ငါဆိုရင္နားေထာင္ရမွာပါ.. ေအးေဆးေပါ႔ ။"
"ေအးပါ... ေအးပါ.... ဒါနဲ႔ အစားအေသာက္ထုတ္တဲ့ တိုကင္ျပားေတြ မင္းပဲေ၀ေပးလိုက္ေတာ့ကြာ ။ အဲ့ဒါမင္းလာရင္ လုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး ငါတို႔ခ်န္ထားတာ..။"

ဒီေကာင္ေတြက ဒီလိုပဲ။ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔လုပ္လိုက္လည္း ၿပီးေနမယ့္ကိစၥကို ကြ်န္ေတာ့္တာ၀န္ေလး ဘာေလးဆိုၿပီး က်န္တာေတြ ေလွ်ာက္ခိုင္းေနတာ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကဒ္ျပားေတြယူၿပီး နာမည္၊ အတန္း ေရးခိုင္း၊ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကဒ္ေတြကို ထုတ္ခိုင္းရပါတယ္။ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းကူၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြက မ်ားတာကိုး ။ ေအာင္မယ္... ဒီအလုပ္ကလည္း မ်က္ႏွာ ပြင့္တယ္ဗ်..။ ကဒ္ျပားေပးလို႔မဟုတ္ပါဘူး..။ ေကာင္ေလးေတြက သူတို႔သိခ်င္တဲ့ေကာင္မေလးေတြရဲ႔ နာမည္ကိုလာစုံစမ္းၾကလို႔ပါ ။

"ဖားႀကီး.. အဲ့ဒီေကာင္မေလးကြာ နာမည္ေရးရင္ မွတ္ထားလိုက္စမ္းပါ"
"ဟား... ငါ အလုပ္ရႈတ္ေနတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ.. နာမည္မွတ္ထားဖို႔ဆိုတာ
လူအမ်ားႀကီးကို လြယ္မွမလြယ္တာ"
"လုပ္ပါကြာ မင္းကလည္း... ငါလန္ဒန္ တစ္ဘူးေပးပါ႔မယ္"
"ေအးေလ... ငါမွတ္မိရင္ေတာ့ မွတ္ထားၿပီး မင္းကိုေျပာပါ႔မယ္။ လန္ဒန္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးေနာ္ မင္းနဲ႔ငါ အတန္းတူေနလို႔.."

ဒီလိုမ်ိဳးက တစ္မ်ိဳး..။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အတန္ငယ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္းသူအသစ္ ေလးနာမည္ကို သိခ်င္လို႔ လာေမးျပန္တယ္..။ သူကက်ေတာ့ နာမည္ေမးရုံသာမက တစ္ျခားအကူအညီ ပါေတာင္းလာျပန္တယ္။

"ကိုဖားႀကီး ဒါေလးပါ ေပး ေပးပါလားဗ်ာ"
"ဘာလဲကြ မင္းဟာက"
"ဟာ တိုးတိုးေျပာပါဗ်...အစ္ကိုကလဲ"
"ေအး ေျပာေျပာ ဘာေပး ေပးရမွာလဲ"
"ဒီႏွင္းဆီပြင့္ေလးနဲ႔ စာအိတ္ေလးကိုပါ"
"ဟာ.. ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ အဲ့ဒါေတာ့ မင္းဘာသာ မင္းေပးေဟ့ေကာင္ေရ..
ငါ ျပႆနာတက္သြားလိမ့္မယ္"
"လုပ္ပါဗ် အစ္ကိုရ.. အဆင္ေျပရင္ အစ္ကိုတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တစ္၀ိုင္းဗ်ာ.."
"ေတာ္ေတာ္ ေဟ့ေကာင္... နာမည္မွတ္ထားရင္ ေတာ္ၿပီေပါ႔ကြာ.. ငါေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားပါ႔မယ္
ဟုတ္ၿပီလား... က်န္တာေတာ့ မင္းဘာသာ မင္းပဲႀကိဳးစားေပါ႔ကြာ"
"ဟင္း... ရပါတယ္ဗ်ာ..ရပါတယ္... ခင္ဗ်ားကလည္း ဒါေလးအကူအညီေတာင္းတာကို... ကိုယ္ခ်င္း
စာစိတ္လည္းမရွိဘူး.. "
"ေအး မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္ကြာ ... ငါဒီမွာ အလုပ္ရႈတ္ေနတယ္မင္းေတြ႔လား.. နာမည္သိခ်င္ရင္ ခဏေန
လူရွင္းရင္လာခဲ့... အခုေတာ့ မင္းသုတ္ေတာ့.. အာရုံေနာက္တယ္ကြာ"

ေကာင္ေလးေတြကလည္း ဒီလိုမ်ိဳး အပူကပ္ၾကတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အဲ့ဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ လန္ဒန္ေတြ၊ အေအးေတြ အျပင္ အေနာက္၀ိုင္းအတြက္ပါ ရိကၡာေတြ ရသြားတယ္။ အေနာက္၀ိုင္း ဆိုတာက ၀ပ္ေရွာ့ရဲ႔ ေနာက္ဘက္မွာ ႀကိတ္ပုန္း ကစ္ၾကတဲ့ ၀ိုင္းေလးကို ေျပာတာပါ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ လုံး၀မသိေအာင္ အရက္ကို ေပ်ာ့ေပ်ာ့စပ္ၿပီး စပါကလင္တို႔ လီမြန္နံ႔တို႔ေရာလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ဆရာေတြစားဖို႔ခ်က္တဲ့ ဟင္းက်န္ေတြနဲ ႔ျမည္းၾကတဲ့ ၀ိုင္းေလးေပါ႔။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ အလုပ္မခံဘူး။ အားလုံးကို ႏိုင္သေလာက္သာ ေသာက္ခိုင္းပါတယ္။ မႏိုင္လို႔ ကြဲေတာ့လည္း ၀ပ္ေရွာ့ေနာက္ကတိုက္ပ်က္ေလးထဲ သြားသိပ္ထားလိုက္တယ္။ ခန္းမထဲေတာ့ လုံး၀ မ၀င္ခိုင္းေတာ့ပါဘူး။

ကဒ္ျပားေတြ ေ၀တဲ့ ကိစၥေတြၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေနာက္၀ိုင္းကို သြားသတင္းပို႔လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့အေနာက္၀ိုင္းဆိုတာကလည္း ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္က စီမံေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ Oragnizer ေယာက်ာၤးေလးေတြ အကုန္လုံးနဲ႔ ျပႆနာ မျဖစ္ေလာက္ဘူးထင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေခၚတိုက္ေနတဲ့ေနရာေပါ႔..။ ကြ်န္ေတာ္၀င္လာတာ ျမင္ေတာ့..

"ဟာ ဖားႀကီး မင္းကဟိုမွာေနေလကြာ.. ပြဲစေတာ့မယ္ မဟုတ္လား...။ announcer ေကာင္မေလးေတြေရာ အဆင့္ သင့္ျဖစ္ၿပီလား"
"ျဖစ္ပါၿပီကြာ.. သူတို႔ဘာသာ သူတို႔လုပ္တတ္ပါတယ္.."
"ဟာ.. မင္းကသိပ္မေသာက္နဲ႔ ေလကြာ.. သီခ်င္းလည္းဆိုဦးမယ္ မဟုတ္လား... ၿပီးေတာ့ လိုရင္လည္း
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ စင္ေပၚတက္ၿပီး announcer ၀င္လုပ္ေပးဦးေလကြာ"
"ေအးပါ.. ငါသိပါတယ္.. နည္းနည္းေလး ရဲေဆးတင္တာပါ"

ဒီလိုအေၾကာင္းျပလိုက္ေတာ့ ဘာမွေတာ့ မေျပာၾကေတာ့။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္။ ဒီလို announcer လုပ္တယ္ဆိုတာ မ်က္ႏွာလည္းေျပာင္ရဲဦးမွ။ အတည္ႀကီးလုပ္လို႔မရသလို၊ မလိုအပ္ေသးဘဲလည္း ဟာသ ေပါေပါေတြမေျပာရ..။စင္ေအာက္ကလူေတြက ကိုယ့္ကို သြပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္လို႔ထင္သြားႏိုင္တယ္...။ ေျပာရရင္ ေပါရဲ၊ ေျပာင္ရဲမွ ျဖစ္မယ့္ကိစၥ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုေတာ့ အစကတည္းက ေပါေတာေတာ၊ ေျပာင္ေတာင္ေတာင္ (မ်က္ႏွာ) ေနရဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းမၾကတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါသီခ်င္းဆိုရင္ နည္းနည္းပြဲစည္ေအာင္ မင္းတို႔ပန္းေတြဘာေတြ တက္ေပးပါလားကြ"
"အင္း... လုပ္ရမွာေပါ႔"

ပန္းေတြ ဆိုတာက ဒီလိုပါ ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သီတင္းကြ်တ္ရင္လုပ္မယ့္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ရန္ပုံေငြ အေနနဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို အနီေရာင္ပါကင္အိတ္ေလးေတြနဲ႔ ထုတ္ၿပီး တစ္ပြင့္ ငါးရာ နဲ႔ေရာင္းပါတယ္။ ေပးခ်င္တဲ့သူက ၀ယ္ၿပီးေပးေပါ႔..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြက စီစဥ္သူေတြဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီ သုံးေလးပြင့္ ေလာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ခ်န္ထားဟု ကြ်န္ေတာ္ကေျပာလိုက္တာပါ..။ သူတို႔ကလည္း အတည္ပင္..

"ေအးပါ... ဒါမွ မင္း ပိုမိုက္သြားတာေပါ႔..။ လက္ခုပ္သံလည္း မပူနဲ႔ေဟ့ေကာင္ ငါတို႔ တီးတာနဲ႔တင္
ေတာ္ေတာ္က်ယ္ေနၿပီ"
"မင္းတို႔နားေထာင္လိုက္ပါဦး.. ငါ့သီခ်င္းကို မင္းတို႔တီးခ်င္စိတ္ကို ေပါက္လာမွာပါ..."

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အေၾကာမခံ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္..။

အဲ့ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခန္းမထဲ၀င္ၿပီး announcer ၀င္လုပ္လိုက္ အေနာက္၀ိုင္းကို သြားလိုက္နဲ႔ အလုပ္ႏွစ္ခုကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ေနေတာ့တယ္..။ ေ႔ရွမွာ မအားရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္... ေဟ့ေကာင္ ဖားႀကီး ကေလးေတြၿပီးရင္ မင္းဆိုရမွာ နည္းနည္းကစ္ခ်င္ကစ္လိုက္ဆိုၿပီး အေရာင္မရွိတဲ့ စပါကလင္နဲ႔ အေရာင္မရွိတဲ့ ဘီအီး ေလးေတြ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ပိုက္ေလးတပ္လို႔ လာလာပို႔ေပး ရွာတယ္..။ ဒါကို ျမင္ရတဲ့ ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူေလးေတြကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဘာလဲဟ အေအးေသာက္ ၿပီးတာနဲ႔ မရမ္းျပားေလးစုပ္လိုက္ ျပန္ေသာက္လိုက္နဲ႔ ဆိုၿပီး အံၾသေနၾကမွာ က်ိန္းေသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ စပ္စပ္စုစု ေမးမေနၾကပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ေသာက္ၿပီး ပြဲပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ အခုထိကို မရွိခဲ့တာပါ ။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႔ ဌာန သိကၡာက်ေအာင္လည္း ဘယ္ေတာ့ မွ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေလ..။

နည္းနည္းေလး ရီေ၀လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း သီခ်င္းဆိုရမွာကို ေမ့လာၿပီး သူမ်ားေတြဆိုတာ အားေပးရင္း ေပ်ာ္လာပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းေတြကလည္း ေကာင္ေလးေတြကသာမက၊ ေကာင္မေလးေတြကပါ ၀ယ္ၿပီး သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြသေဘာက်တဲ့ သူေတြကို တက္ေပးၾကေတာ့ အားလုံးပြဲက်ေနၾကတာေပါ႔။ ေ႔ရွတန္းကို ရိကၡာမလာ လို႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းေနာက္တန္းကို လိုက္သြားၿပီး ကစ္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို မိုက္နဲ႔ ေၾကျငာတာ ၾကားရပါတယ္။

"အခု ဆိုမယ့္သူကေတာ့ B.Tech second က ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ဖားႀကီး ျဖစ္ပါတယ္"

သိတဲ့ လူေတြေရာ မသိတဲ့သူေတြေရာ လက္ခုပ္တီးၾကလို႔ ထင္ပါတယ္ အသံက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပြဲေတြက ဘယ္သူပဲ ဆိုဆိုလက္ခုပ္သံက ၿမိဳင္ၿပီးသား..။ အသံမေကာင္းလည္း ကိစၥမရွိ နာမည္ ႀကီးတဲ့ သီခ်င္းဆို အားလုံး ကလိုက္ဆိုၾကေတာ့ ကိုယ့္အသံေတာင္ ျမဳပ္ျမဳပ္သြားတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လာေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း နာမည္ၾကားကတည္းက ငါ႔ကိုေတာ့ ေခၚေနၿပီဟဆိုၿပီး ထြက္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စင္ေပၚေရာက္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဆိုမယ့္တီးလုံးစီဒီ ေခြကိုေပး၊ မိုက္ကရိုဖုန္းကို ကိုင္ၿပီး ဟန္ပါပါနဲ႔ ဆိုပါေတာ့တယ္..။ ေျပာရဦးမယ္အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေပၚအျဖဴ၊ ေအာက္က အျပာပုဆိုးကို ၀တ္ေနရၿပီဗ်..။ အဲ့ဒီေတာ့ fresher welcome လည္း uniform ပဲ၀တ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ပုဆိုးအျပာ ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ႔။ စဥ္းစား သာၾကည့္ေပေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စတိုင္ကို..။ ဒါေပမယ့္ ဆင္တူတာေတာ့ ရွိတယ္ဗ် ။ တစ္ခ်ိဳ႔ rapper ေတြ သီခ်င္းဆိုရင္ ေဘာင္းဘီခြေလး ကိုင္ကိုင္ၿပီးဆိုသလို ကြ်န္ေတာ္လည္း ပုဆိုးစေလး ကိုင္ကိုင္ဆိုေတာ့တာေပါ႔..။ သီခ်င္းကေတာ့ fresher ေလးေတြေရာက္လာတာကို အေျပာင္အျပက္ ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းပါ..။ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း အကူအညီလိုရင္ ေျပာ၊ ေယာက်ာၤးေလးေတြကိုလည္း ဒီေက်ာင္းမွာ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြေျပာျပတဲ့ သီခ်င္း..။

ဆိုေနရင္းနဲ႔ ဟိုေကာင္ ေတြကို သတိထားမိေတာ့ စင္ေပၚကို တစ္ေယာက္တက္လာၿပီး ပန္းတစ္ပြင့္လာေပး သြားပါတယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္စားေပးခိုင္းတဲ့သေဘာေပါ႔..။:)

ပန္းမွ တစ္ကယ့္ကို ပန္းႀကီးပါ ။ ႏွင္းဆီပြင့္ မဟုတ္ပဲ ဂႏၶာမာ ပန္းႀကီးျဖစ္ေနတာပဲ နည္းနည္းထူးဆန္းတာ ။ ဒီေကာင္ေတြဘယ္က ရလာတာလဲဟ ။ ပန္းကေတာ့ နည္းနည္းႏြမ္းေနၿပီလို႔ သီခ်င္းဆိုရင္း မသိစိတ္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္လာၿပီး အဲ့ဒီပန္းမ်ိဳးေတြပဲ တက္ေပးပါတယ္။ ေအာင္မယ္.. ကိုင္ပုံကလဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ပန္းပြင့္ရဲ႔ေအာက္ေျခ အရိုးထိပ္ကေန ကိုင္ၿပီးေတာ့ကိုေပးတာ..။ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး ေတြကိုလည္း စင္ေပၚတက္ၿပီး ေပးခိုင္းပါတယ္။ေလးေခါက္ ငါးေခါက္ ေလာက္ေပးၿပီးေတာ့ ဂႏၶမာပန္းေတြတင္ မဟုတ္ ေတာ့ပဲ စိန္ျခယ္ေတြပါ ပါလာတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္စင္ေပၚ တက္ေပးေနတာ ဆိုေတာ့ အကုန္ယူလိုက္ပါတယ္။ စင္ေအာက္က ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ သီခ်င္းကို သေဘာက်ၿပီး လက္ခုပ္တီးလိုက္ရယ္လိုက္ ျဖစ္ေနၾကတာကိုး။ ပန္းေတြလာေပးရင္သာ ကိုင္ရတာစိုစီစိုစီ ျဖစ္ေနတာ..။ သီခ်င္းကိုပဲ ႀကိဳက္တာလား... ဂႏၶမာ ေတြ စိန္ျခယ္ေတြနဲ႔ ပုဆိုးႀကီး၀တ္ၿပီး ဟစ္ေဟာ့ျမဴးျမဴးဆိုေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုပဲ ရယ္ခ်င္ၾကတာလားမသိဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ အတြက္ပြဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စည္သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက ေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးေတြ ေႁကြေအာင္ အခ်စ္ သီခ်င္းေအးေအေလးေလး ေတြ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ေပါက္တီးေပါက္ခ်ာ ေျပာင္စပ္စပ္ဆိုျပလိုက္လို႔လဲ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။

သီခ်င္းဆိုၿပီးလို႔ စင္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြကို သြားေမးပါေတာ့တယ္..။

"ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ပန္းေတြက ဟုတ္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးကြ ... ႏွင္းဆီပန္းေတြက
ဘယ္ေရာက္သြားလို႔လဲ"
"ႏွင္းဆီပန္းေတြက မင္းေ႔ရွက ဆိုသြားတဲ့ သူေတြကို ေပးဖုိ႔၀ယ္သြားတာ ကုန္သြားတယ္ေလ"
"ေအး ... အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီပန္းေတြက ဘယ္ကရလာတာလဲ.."
"ငါတို႔လည္း မင္းကပြဲစည္မွ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ႀကံလိုက္တာေပါ႔"
"အင္း... လုပ္ပါဦး မင္းတို႔အႀကံကို"
"ဘုရားပန္းအိုးကေန စြန္႔လာတာကြ"
"အင္.. "
"မအင္နဲ႔ ငါတို႔မွာ ဌာနမွဴး ရုံးခန္းထဲက ဘုရားပန္းအိုးေတြေရာ.. ေက်ာင္းခန္းေတြထဲက
ဘုရားပန္းအိုးေတြထဲကေရာ အလတ္ဆုံးလို႔ထင္ရတဲ့ ပန္းေတြစြန္႔လာရတာကြ"
"ေအး .. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုင္လိုက္ရင္ စိုစိစိျဖစ္ေနတာ"
"ဟဲ.. ဟဲ ညွီလဲညွီေနၿပီ"

ကြ်န္ေတာ္လက္ကို နမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္လက္လည္း ေတာ္ေတာ္ကိုညွီေနၿပီ။

"ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္မင္းတို႕က ပန္းပြင့္အေျခကေန ကိုင္ကိုင္ေပးၾကတာေပါ႔"
"ေအးေလ... ဟဲ.. ဟဲ..ဟဲ.. ဟား ဟား ဟား"
"မိုက္တယ္ကြာ ငါလည္းေတာ္ေတာ္စတုိင္မိသြားမွာေပါ႔..။"

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီေကာင္ေတြေပါက္ကရာလုပ္တာကို စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္ေတြ..။ ဒါေတာင္ သူတို႔က ထပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္..။

"သေျပပန္းေတြ ရွိေသးတယ္ကြ.. မင္းသီခ်င္းၿပီးတာ ေစာသြားလို႔ ႏို႔မို႔အဲ့ဒါေတြပါ ထပ္ေပးတယ္"
"ေအး.. ေကာင္းတယ္ကြာ.. အဲ့လိုသာ ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့.. ဆရာမေတြအေဆာင္က နတ္အုန္း ေဗာင္းေတာ္ပါ
စြန္႔ၿပီး ငါ႔ကိုခ်ည္ေပးလိုက္ၾက.. ငါလည္း ဟစ္ေဟာ့ beat နဲ႔ တစ္ခါတည္း နတ္ကနားပါေပးလိုက္မယ္.."
"ေအးကြာ... အဲ့ဒီ့အႀကံကို ငါတို႔ေမ့သြားတယ္.. မင္းရုပ္ကလည္း နတ္ကေတာ္မာမီေတြနဲ႔ တူေတာ့ ေတာ္ေတာ္
လူႀကိဳက္မ်ားၾကမွာ..."
"ေခြးေကာင္ေတြ... မင္းတို႕လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေပါက္ကရာေတြခ်ည္းပဲ.. ဟား...ဟား..."

"ဟား...ဟား...ဟား"

အဲ့ဒီေန႔က ရယ္သံေတြခန္းမထဲမွာ ျပည္လွ်ံၿပီး fresher welcome ပြဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္က ပန္းေတြရဲ႕ ညွီန႔ံကေတာ့ ညေနထိေတာင္ မေပ်ာက္ေသး..။ ဘုရားပန္းအိုးက ပန္းေတြကို ျမင္တိုင္း ကြ်န္ေတာ့္လက္က ပန္းညွီနံ႔ေတြကို သတိရမိေနတယ္။ ညွီေတာ့ညွီတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘုရားပန္းအိုးက စြန္႔လိုက္လို႔လား မသိဘူး .... သန္႔စင္ေနတယ္လို႔ ထင္တယ္။ အခုေတာ့ အရာရာ ဟာ အတိတ္မွာ စနစ္တက်ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္..။ ညွီန႔ံအသစ္ေတြရွိမွန္းလည္း ကြ်န္ေတာ္သိလာခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္က ညီွနံ႔ေတြေလာက္ ေတာ့ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းမူ႔ လုံး၀မရွိေတာ့။

ေၾသာ္...ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေန ကလည္းဒီေလာက္မပူေသးတာကိုး..။