သမိုင္းပညာရွင္ ကြ်ႏ္ုပ္

ကြ်ႏု္ပ္သည္ သေရေခတၱရာဟု အမည္ရွိေသာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းအေၾကာင္းအား ၀ီကီျမန္မာတြင္ ေရးသားရင္း ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႔လာေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအား ထည့္သြင္းေရးသားလိုေသာ္လည္း ၀ီကီျမန္မာတြင္ မီဒီယာတစ္ခုခု၌ ပုံႏွိပ္ေဖၚျပထားျခင္းမရွိေသးေသာ အေၾကာင္းမ်ားအား တင္ခြင့္မေပးသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ေတြးေတာ စဥ္းစားမိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအား ကိုယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္တြင္သာ တင္ျပအပ္ေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ အပန္းတႀကီး ကူးခ် အဲေလတည္းျဖတ္ထားေသာ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား၏ သေရေခတၱရာ အေၾကာင္းကို ဤလင့္တြင္ ႏွိပ္၍ ၾကည့္ရူ႕ႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္ေဖၚျပပါ အေၾကာင္းအရာတို႔မွာမူ သမိုင္း၀ါသနာရွင္မွ်သာ ျဖစ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္ ေမာင္ဖားႀကီး၏ ယူဆခ်က္မ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ဖတ္ရူ႕ကာ သေဘာတူ၊ မတူ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၾကပါႏိုင္ပါသည္။

သေရေခတၱရာသည္ ျပည္ၿမိဳ႕အေ႔ရွေတာင္ဘက္ ငါးမိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိေသာ ေရွးေဟာင္းပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေပသည္။ မ်က္ျမင္အေထာက္အထားမ်ားအရ တခ်ိန္ကႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားလွေပသည္။ ႁကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ တရုတ္ျပည္မွ မွတ္တမ္းမ်ားအရ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕သည္ ေရွးပ်ဴေဟာင္းတုိ႔၏ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ခန္႔မွန္းထားၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏိုင္ငံသမိုင္းသာမကသူမ်ားအတြက္ပင္ တကူးတက မွတ္တမ္းေရးေပးတတ္ေသာ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚ တရုတ္တို႔အား ေက်းဇူးတင္သင့္ေပသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ လက္ရွိေတြ႔ရွိခ်က္အရ ပ်ဴတို႔၏ အထင္ကရၿမိဳ႕ေတာ္သုံးၿမိဳ႕ရွိၿပီး ထိုအထဲတြင္ သေရေခတၱရာသည္ အစည္ကားဆုံးျဖစ္သည္ ဟုသမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ခပ္တည္တည္ႏွင့္ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ႁကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ရုပ္၀တၱဳမ်ားတြင္ အေကာင္းအတိုင္းနီးပါးဟူ၍ သေရေခတၱရာမွပင္ အမ်ားဆုံးတူးေဖၚေတြ႔ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္သမိုင္းပညာရွင္မ်ားေျပာသည္မွာ ဟုတ္ပါေပသည္ဟု လက္ခံရန္သာ ရွိေလသည္။

၁၈၇၇ တြင္ ရန္ကုန္-ျပည္မီးရထားလမ္းအား ေဖါက္လုပ္ခဲ့ရာတြင္ ေမွာ္ဇာအရပ္မွ ရထားလမ္းပိုင္းေနရာအား သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္း မွ အုတ္မ်ားအား အသုံးျပဳေစခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခ်က္မွာ အဂၤလိပ္အစိုးရကိုယ္တိုင္က အသုံးျပဳခိုင္းျခင္းေပေလာ သို႔မဟုတ္ ကန္ထရိုက္တာ၊ အင္ဂ်င္နီယာမွ ဖို႔ေျမအတြက္အပိုစရိတ္တင္ကာ ဘုံးပစ္ေပျခင္းေလာဟူ၍ ခိုင္မာေသာ သက္ေသျပခ်က္မ်ား မေတြ႔ရွိရေသးေပ။

သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္းအား အဂၤလိပ္လက္ထက္မွ စတင္ကာတူးေဖၚခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကေပေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္
အျမင္အရမူ ပ်ဴတို႔ေနာက္ပိုင္း လာေရာက္ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာမ်ားမွ စတင္ခဲ့သည္ဟု ထင္သည္။ ထိုအေျခခ်
ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ေရတြင္း၊ေရကန္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိလႅာကြ်င္း အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
၀မ္းစာအတြက္ ဂဏန္းကြ်င္း၊ဖားကြ်င္းမ်ားကို ေသာ္လည္းေကာင္း တူးေဖၚခဲ့ၾကၿပီး ပ်ဴလက္ရာပစၥည္းမ်ား ရရွိႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာမင္းမ်ားလက္ထက္တြင္ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာန မရွိေသးသျဖင့္ ထိုပစၥည္းမ်ားသည္ ကေလးကစားစရာအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အိုးျခမ္းပဲ့အေဟာင္းမ်ားအျဖစ္ လြင့္ပစ္ခံရျခင္း အျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ေပမည္ဟုခန္႔မွန္းႏိုင္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္းအား စတင္တူးေဖၚသူမ်ားမွာ အဂၤလိပ္တို႔မဟုတ္ပဲကြ်ႏု္ပ္တို႔ သက်သာကီ ျမန္မာမ်ားသာ ျဖစ္ေပမည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၀ံသာႏုစိတ္ဓါတ္အျပည့္ျဖင့္ အခိုင္အမာ ေျပာဆိုအပ္ေပသည္။( အျမင္မတူသူမ်ားရွိႏိုင္ပါသည္။ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ ဤယူဆခ်က္ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္အား ဆုတံဆိပ္တစ္ခုခု ခ်ီးျမွင့္သင့္ေပသည္...ငွဲ...ငွဲ။ဤကား စကားခ်ပ္)

သမိုင္းေၾကာင္း
သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ေဟာင္းအား သာသနာသကၠရာဇ္ ၁၀၁ ခုႏွစ္တြင္ ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးက တည္ေထာင္ခဲ့သည္ဟု ရာဇ၀င္မ်ားတြင္ ေဖၚျပပါရွိေလသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္အား သိၾကားမင္း၊ဂ၀ံပတိ၊ ရေသ့၊ နဂါး၊ဂဠဳန္၊စႏၵီ ႏွင့္ ပရေမသူရာတို႔ အကူအညီျဖင့္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ဟု အဆိုပါရာဇ၀င္မ်ားတြင္ ေဖၚျပထားေသာေၾကာင့္ ထိုေခတ္က ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာမ်ား ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း အေရးပါေသာ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့ဟု ယူဆႏိုင္ေလသည္။ ၿမိဳ႕ကြက္အား ပႏၷက္ခ်ရာတြင္လည္း နဂါးအၿမီးျဖင့္ စက္၀ိုင္းပုံသ႑ာန္ၿမိဳ႕ကြက္ကို ပုံစံခ်ခဲ့သည္ဟုဆိုေလရာ ထုိမွ်ႀကီးမွားေသာ နဂါးအၿမီးအား ဆြဲကိုင္ကာ စက္၀ိုင္းအျဖစ္ဆြဲေသာသူသည္ မည္မွ်ကိုယ္ခႏၶာႀကီးမားသူျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းရန္ခဲယဥ္းေပသည္။ သို႔ေသာ္ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားမွာရာဇ၀င္လာ ဒ႑ာရီသာ ျဖစ္သျဖင့္ သိပၸံနည္းက် သမိုင္းသုေတသီမ်ားက အတည္ယူျခင္းမရွိေပ။

ေရွးၿမိဳ႕ေတာ္အား တူးေဖၚျခင္း
ၿမိဳ႕ေဟာင္းအား ျမန္မာမ်ားက စတင္တူးေဖၚခဲ့သည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ကယူဆေသာ္လည္း သမိုင္းပညာရွင္ အမ်ားစု၏ အဆိုအရၿမိဳ႕ေဟာင္း တူးေဖၚျခင္းအား အဂၤလိပ္လက္ထက္ ၁၉၀၇ တြင္စတင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ တူးေဖၚေတြ႔ရွိရေသာ အခ်က္မ်ားမွ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ သေရေခတၱရာေန ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမူ႔၊ စီးပြားေရး၊လူမူ႔ေရးတို႔ကို ခန္႔မွန္းခြင့္ရၾကေလသည္။သမိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ ထိုေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားမွ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ားစြာ ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္သည္ ၎တို႔ေမ့က်န္ခဲ့မည္ဟုထင္ရေသာ ယူဆခ်က္မ်ားအား ထပ္မံေတြးေတာမိေလသည္။

၁၉၁၈ ႏွင့္ ၁၉၂၀ တြင္တူးေဖၚရာမွ ရရွိေသာ ေရႊေပခ်ပ္မ်ားတြင္ ပါဠိ၊သကၠတ၊ ပ်ဴဘာသာစကား မ်ားျဖင့္ေရးထိုးထားေၾကာင္းေတြ႔ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အတြက္ဘာသာစကား တစ္မ်ိဳးတည္းကို မသုံးပဲ သုံးမ်ိဳးအထိသုံးခဲ့သနည္းဆိုသည္ကိုေလ့လာဆန္းစစ္ရန္လိုေပသည္။ ထိုေခတ္က လူမ်ားသည္ ဘာသာစကားသုံးမ်ိဳးလုံးအား အသုံးျပဳႏိုင္ေသာေၾကာင့္ေလာ..။
ဤသို႔ဆိုလ်င္ ထိုေခတ္မွပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထက္ပို၍ပင္ေတာ္ေၾကာင္း သိသာေနေပမည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါကေရးသားသူ ပညာရွင္ကပင္ မိမိေတာ္ေၾကာင္းသိသာလို၍ သုံးဘာသာျဖင့္ ထုိးခဲ့ေၾကာင္းေပေလာ။ ယူဆက္ခ်က္မ်ား အမ်ားအျပားရွိႏိုင္ေပသည္။ ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးစီ သုံးေသာ လူမ်ိဳးသုံးမ်ိဳးေနထိုင္ခဲ့ျခင္းေလာ။ ဤသို႔ဆိုလ်င္ တစ္ေယာက္ဘာသာစကား တစ္ေယာက္နားလည္ေစရန္ပါဠိစကားေျပာသင္တန္း၊သကၠတစကားေျပာသင္တန္း၊ပ်ဴစကားေျပာသင္တန္းဟူ၍
ဘာသာစကား သင္တန္းေက်ာင္းမ်ားလည္း တည္ရွိႏိုင္ေပသည္။

အထက္ပါသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားသာ ရွိပါက သင္တန္းဆရာအတတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးသူမ်ားလည္း ရွိမည္ဟု ဆက္စပ္ေတြးေခၚႏိုင္ေလသည္။ ၿမိဳ႕ရိုးတည္ေဆာက္ရာတြင္အသုံးျပဳေသာ အုတ္မ်ားတြင္စပါးခြံမ်ားကို ေတြ႔ေသာေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးသည္ပင္ အဓိကစီးပြားေရးျဖစ္သည္ဟု သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ထိုအုတ္မ်ားကိုဖုတ္ရန္အတြက္ အုတ္ဖုတ္လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးသူမ်ားလည္း တစ္ေခတ္ေကာင္းခဲ့ေၾကာင္း ကြ်ႏု္ပ္က မွတ္ယူသည္။ သံထည္ပစၥည္းမ်ားကို ႏိုင္နင္းစြာ
အသုံးခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ရွိခဲ့သည္ဟူေသာ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား၏ ယူဆခ်က္အရထိုေခတ္က သံေဟာင္းမ်ားကိုျပန္လည္၀ယ္သည့္ ယခုေခတ္အေခၚေဘာ္တယ္ကုလားမ်ားလည္း ရွိႏိုင္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ေပသည္။

ပုတီးမ်ား၊ လက္၀တ္လက္စား ပစၥည္းမ်ားလည္း တူးေဖၚရရွိခဲ့သည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားမွာ မိမိကိုယ္တိုင္အိမ္တြင္လုပ္ကာ၀တ္ဆင္ျခင္းေလာ၊ တတ္ကြ်မ္းသည့္ ပညာရွင္ကျပဳလုပ္ေပးသည္ကို ၀ယ္ယူ၀တ္ဆင္ျခင္းေလာဟူ၍ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား သက္ေသမျပႏိုင္ေသးေပ။ တတ္ကြ်မ္းသည့္သူမ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဆိုပါက ထိုေခတ္တြင္ ယခု ယုဇနပလာဇာရွိ ဖန္စီ ဆိုင္ေလးမ်ားကဲ့သို႔ ဆိုင္မ်ားလည္းရွိႏိုင္ေၾကာင္း ထပ္ဆင့္ေတြးေတာႏိုင္ေပသည္။ ထိုမွတဆင့္ အီမို၊ပန္႔ခ္ ကဲ့သို႔ေသာ္ ဖက္ရွင္မ်ားသည္ထုိေခတ္ကလည္း ရွိႏိုင္ေလာက္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ေလသည္။ မ်က္ျမင္ေတြ႔ရေသာ ေစတီ၊ပုထိုးမ်ားႏွင့္ တူးေဖၚေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားကိုခန္႔မွန္း၍ ဗိသုကာပညာ၊ပန္းထိမ္ပညာ၊ ေက်ာက္ဆစ္ပညာ၊ ပန္းပုပညာ၊ပန္းခ်ီပညာျဖင့္ အသက္ေမြးသူမ်ားလည္းရွိမည္ဟု သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ရဲရဲ၀ံ့၀ံံ့ႀကီးပင္ ေျပာဆိုေလသည္။ ေတြ႔ရွိရေသာ အိုးျခမ္းပဲ့၊ခြက္ပဲ့မ်ားသည္ အရက္ထည့္ေသာက္ေသာ ခြက္မ်ားျဖစ္မျဖစ္ကိုမူ ဆက္လက္သုေတသနျပဳလုပ္ရန္လိုေနေသးသည္။ ထုိေခတ္တြင္လည္း ယမကာ
မည္ေသာ အရက္ရွိမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုံဆိုင္ကဲ့သို႔ေသာ စီးပြားျဖစ္အရက္ဆိုင္မ်ား ရွိခဲ့ျခင္းရွိမရွိကိုမူသမိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ ေျပာဆိုရန္ခက္ခဲေနေလသည္။

တရုတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သေရေခတၱရာတြင္ ကေခ်သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေၾကာင္းသိရေပသည္။ တူးေဖၚရရွိေသာ အုတ္ႁကြရုပ္တုမ်ားမွာလည္း တီးဆိုကခုန္ဟန္ အရုပ္မ်ားကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သေရေခတၱရာတြင္ အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ အႏုပညာမ်ားထြန္းကားခဲ့ေလသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ free show ေဖ်ာ္ေျဖျခင္း သို႔မဟုတ္ ေဟာ္တယ္မ်ားတြင္ ရုံသြင္းေဖ်ာ္ေျဖျခင္းဟူသည္ကိုမူ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား ေျပာဆိုႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ေတြ႔ရွိရေသာ ရုပ္လုံးရုပ္ႁကြမ်ားမွ တဆင့္ သေရေခတၱရာမွ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ေအာက္ပိုင္းတြင္သာ အ၀တ္၀တ္ၾကသည္ဟု ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီး ထိုေခတ္က ဖက္ရွင္ဆိုင္မ်ားမရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေယဘူယ် ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ေပသည္။ အေရျပားကင္ဆာလည္းေၾကာက္စရာမလိုေၾကာင္း ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီး Body lotion ကဲ့သို႔ေသာအလွဆီမ်ား လိမ္းမလိမ္းကိုမူ သက္ေသျပႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။

စစ္သည္ရဲမက္သုံး ဓါးလည္းတူးေဖၚေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီး၊ ေသနတ္ကိုမူ တူးေဖၚေတြ႔ရွိျခင္းမရွိေသးေသာေၾကာင့္ ထိုေခတ္က ေသနတ္မေပၚေသးေၾကာင္းႏွင့္ ေသနတ္အႏ ၱာရာယ္ကို ေၾကာက္စရာမလိုေၾကာင္း ကြ်ႏ္ုပ္အခိုင္အမာ ဆို၀ံ့ေပသည္။ ေအသင္၊စပါတာအစရွိသည့္ ေရွးေရာမၿမိဳ႕မ်ားကဲ့သို႔ လူထုစည္းေ၀းရာေနရာမ်ားလည္း မေတြ႔ရေသးသျဖင့္ လူထုဆႏၵေကာက္ခံပြဲကဲ့သို႔
ပြဲမ်ားလည္း ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားတက္ေရာက္စရာမလိုပဲ သက္ဦးဆံပိုင္ပေဒသရာဇ္ကသာ အုပ္ခ်ဳပ္သြားေၾကာင္း သိသာေပသည္။အရိုးအိုးမ်ားႏွင့္ ျပာအိုးမ်ားကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ သေရေခတၱရာမွ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေျမေနရာကို တန္ဖိုးထားခဲ့ေၾကာင္းခန္႔မွန္းႏိုင္ေလသည္။ အရိုးအိုးမ်ားမွာမူ အဆင့္အတန္းအလိုက္ တန္ဆာဆင္ပုံႏွင့္ အသုံးျပဳေသာ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားၾကေလသည္။ အရိုးအိုးမ်ားအား တစ္ေနရာတည္းမွာပင္ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ေတြ႔ရွိရေသာေၾကာင့္ ေဆြစု၊ မ်ိဳးစုအလိုက္ျမဳပ္ႏွံေသာဓေလ့သည္ ပ်ဴတို႔၏ယဥ္ေက်းမူ႔ တစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေပသည္။

သေရေခတၱရာေခတ္သည္ မည္သည့္ခုႏွစ္တြင္ ပ်က္စီးသြားေၾကာင္း သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက အခိုင္အမာျပဆိုႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းမ်ားမွာ သက္၊ကမ္းယံစေသာ လူမ်ိဳးမ်ားက လာေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္း အစရွိသည့္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားရွိေသာ္လည္း သမိုင္းဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ပ်ဴေတြဘယ္ေရာက္သြားလဲ စာအုပ္တြင္မူ ငါဒီမွာေဟ့လို႔ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္ဟု ဆရာႀကီးကဆိုထားသျဖင့္ ပ်ဴမ်ားသည္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ေရာေႏွာကာ လူမ်ိဳးတိမ္ေကာသြားသည္ဟု
ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ထိုအခ်က္ကို မ်ားစြာျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းလက္ခံထားေလသည္။ မူလေနထိုင္ေသာ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔သည္ေနာက္ပိုင္းျမန္မာမ်ားကိုေတြ႔ကာ ၊ ပ်ဴထီးမ်ားက ျမန္မာမေလးမ်ားအား အြန္ေစာ၊ဟာဂ်ီ၀န္အစရွိသည့္ ကိုရီးယားမေလးမ်ားလိုပင္ေခ်ာပါေပသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္တို႔လက္ရွိအျမင္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ပ်ဴမေလးမ်ားက ျမန္မာထီးမ်ားအား အဲ အဲ ျမန္မာေကာင္ေလးမ်ားအား ရိန္း၊ဂြ်န္ေစာ၊ ထယ္ေစာက္ တို႔ႏွင့္တူပါသည္ဟုေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လက္ရွိအျမင္ကဲ့သို႔ပင္ အထင္ႀကီးအားက်ကာျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေသြးေရာ၍ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ကြ်ႏ္ုပ္မွတ္ခ်က္ခ်မိေလေတာ့သည္။