ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကမ ၻာသစ္သီအိုရီ

ကြ်န္ေတာ္ ပထမႏွစ္တုန္းက New World Theory ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေပါက္ကရာေတြးမိတဲ့ သီအိုရီတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေနရာက ေက်ာင္းက စာသင္ခန္းထဲမွာပါ။ ပရိတ္သတ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေၾကာင္စီေကြးၿပီး ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ seminar ေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အေတြးေတြက တစ္ခန္းလြတ္ေနတဲ့အျပင္ မိန္းကေလးက ဟီးရိုးလို႔ ျမင္သြားတာကို လိုခ်င္ေနတဲ့အရြယ္ေကာင္းေလးေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးကေတာ္ရွာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ် ကို စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေပးတဲ့အျပင္ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းလည္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ သူလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို တစ္ခန္းေတာ့လြတ္ေနရွာတယ္ထင္တာပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ွႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီး ႏွစ္ခန္း လြတ္ခဲ့ၾကေတာ့တာေပါ႔။ဒီအေၾကာင္းေတြက ဆရာ စာသင္ခန္းထဲမ၀င္ခင္ ကြ်န္ေတာ္က စေျပာတာပါ။

"ကမ ၻာပ်က္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ငါစဥ္းစားမိတာေလး တစ္ခုရွိတယ္ဟ"

"ဘာကိုလဲ"

"ေၾသာ္.....ဒီလိုပါ အဂၤါၿဂိဳလ္မွာ သက္ရွိေတြရွိႏိုင္မလား၊ ေရရွိႏိုင္မလား ဆိုၿပီး အခုတေလာ သိပၸံပညာရွင္ေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာ နင္သိတယ္မဟုတ္လား"

"ေအးေလ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာေတာ့ ဖတ္ေနရတာပဲ"

"ငါ႔ အထင္ေတာ့ အဂၤါၿဂိဳလ္မွာ သက္ရွိေသးေသးေလးေလးေတြ ရွိမယ္ထင္တာပဲ"

"မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဟာ ေအာက္စီဂ်င္တို႔၊ ေရတို႔မရွိပဲ ဘယ္လိုအသက္ရွင္ႏိုင္မွာလဲ"

"ဟာ...နင္ကလည္း သူတို႔ရွာေဖြေရးယာဥ္ေတြကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာႏိုင္ေသးတာမဟုတ္ပါဘူး၊
ငါဆိုလိုတာက အရမ္းကိုေသးငယ္တဲ့ micro organism ေလးေတြေပါ႔ဟာ တခ်ိန္မွာ သက္ရွိဘ၀ကို
ပီပီျပင္ျပင္ကူးေျပာင္းလာမယ့္ အေကာင္ေလးေတြေပါ႔"

"သူတို႔က ဒီလိုပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ရွင္သန္ႏိုင္ပါ႔မလဲ"

"နင္ကလည္း ငါတို႔လူသားကမ ၻာဆိုတဲ့အထုိင္ေပၚကေနပဲ စဥ္းစားေနတာကိုး။ ေအာက္စီဂ်င္မရွိ၊ေရမရွိတာ
နဲ႔ သက္ရွိေတြမေနႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ တရားေသအေတြးကို စႊန္႔လႊတ္လိုက္ဟာ။ ဒီကမ ၻာေပၚမွာေတာင္
ေအာက္စီဂ်င္အရမ္းနည္းတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ ေနႏိုင္တဲ့ ဘတ္တီးရီးယားေတြ ရွိတာကို ငါတို႔သင္ခဲ့ရတာပဲ
အဆိပ္ေငြ႔ေတြလို႔ ငါတို႔ယူဆထားတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ေနႏိုင္တဲ့ေကာင္ေတြ မရွိဘူးလို႔နင္ေျပာႏိုင္လား။"

ကြ်န္ေတာ္အရွည္ႀကီး ရွင္းလိုက္ေတာ့ သူေတြေ၀သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကိုလည္း နည္းနည္းယုံၾကည္သြားပုံေပါက္ၿပီး ဆက္ေျပာတယ္။

"ေအးေလ နင္ေျပာေတာ့လည္း နင့္စကားေပါ႔ ဆက္ပါဦး"

"အဲ့ဒီေတာ့ဟာ evolution သီအိုရီအရ သူတို႔ဟာ အဆင္ဆင့္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔နဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ေရခံ၊ေျမခံကို မေတြ႔ေသးလို႔ ဒီအဆင့္မွာပဲ ရွိေနဦးမွာလို႔ ငါထင္တယ္။"

"ဘယ္လိုလဲဟ၊ ငါသိပ္နားမလည္ဘူး"

"နင္ evolution သီအိုရီကုိေတာ့ နည္းနည္းေလးၾကားဖူးပါတယ္ေနာ္"

"ငါသိပါတယ္ဟ... နင္ကလည္း ဟို ဒါ၀င္ဆိုတဲ့လူႀကီးေျပာခဲ့တဲ့။ လူသည္ေမ်ာက္ကဆင္းသက္လာသည္ဆိုတာမဟုတ္လား"

"ေအး အဲ့ဒီေလာက္ဆို ဆက္ေျပာလို႔ရပါၿပီ။ သိပၸံပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေျပာပုံအရေတာ့ ကမ ၻာႀကီးဟာ လက္ရွိပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲကေန ေနနဲ႔နီးရာကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ေ၀းရာကိုျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းေလးကြာသြားရင္ေတာင္ သက္ရွိေတြဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ဆိုလိုတာကေတာ့ဟာ.... ငါတို႔လူသားေတြလည္းျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေပါ႔"

"အင္း ဟုတ္ပါၿပီ၊ အဲ့ဒါနဲ႔"

အင္း အဲ့ဒီေတာ့ အဂၤါၿဂိဳလ္မွာသာ ငါထင္သလို သက္ရွိေလးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ တကယ့္အဆင့္ျမင့္သတၱ၀ါျဖစ္လာဖို႔ကိုအဂၤါၿဂိဳလ္က ငါတို႔လက္ရွိ ကမ ၻာ့ပတ္လမ္းေၾကာင္း
ေနရာေလာက္ကို အစား၀င္ရလိမ့္မယ္"

"ဟင္ နင့္အေတြးကလည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္ဟာ"

ေျပာေနရင္းနဲ႔ စာသင္ခန္းထဲသို႔ဆရာ၀င္လာလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မတ္တပ္ရပ္ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ ဆရာက ေရွးေက်ာင္းဆရာႀကီးပါ။ စာသင္ေတာ္ၿပီး စကားလည္းနည္းတယ္။ သူ႔အခ်ိန္မွာ စကားမ်ားေနတာကို နည္းနည္းမႀကိဳက္ဘူး။ အခန္းထဲ၀င္လာၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကူးႏိုင္ေအာင္ ၀ႈိက္ဘုတ္ေပၚမွာ မွတ္စုေတြေရးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း စကားကအရွိန္ေကာင္းေနတာဆိုေတာ့ မရပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ စာအုပ္ထုတ္ၿပီး လက္ကသာ စာလိုက္ကူးေနတာ စကားကေတာ့ ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဆရာ ႀကီးကို မရိုေသတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္သူမို႔ နားမလည္ခဲ့တာပါေပါ႔ကြယ္။

"နင့္ကိုငါစာရြက္ေပၚမွာပုံဆြဲျပမယ္ဟာ"

"ေအး... ေကာင္းသားပဲ ပိုရွင္းသြားတာေပါ႔"

"ဒါက ေနစၾကာ၀ဠာထဲက ၿဂိဳလ္ေတြရဲ႕ တည္ေနရာဟာ။ ဒါက ကမ ၻာ၊ ဒါက ေသာၾကာၿဂိဳလ္ ငါတို႔ကမ ၻာေရွ႕က ၿဂိဳလ္ေပါ႔၊ ေနနဲ႔ပိုနီးတယ္"

"အင္း"

"အဂၤါၿဂိဳလ္ကေတာ့ ငါတို႔ကမ ၻာၿဂိဳလ္ရဲ႔ အေနာက္ကေပါ႔၊ ေနနဲ႔ ပိုနီးရင္ ပိုၿပီးေတာ့ပူတယ္ဆိုတာ နင္သိတယ္ေနာ္၊
ေသာၾကာၿဂိဳလ္ရဲ႔ အပူခ်ိန္ဟာဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကိုပူျပင္းတာတဲ႔၊ ဒီဂရီဘယ္ေလာက္လဲေတာ့ငါမသိဘူးဟ၊
ေအး အဲ့ဒီေသာၾကာၿဂိဳလ္ဟာ ငါ႔အထင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ငါတို႔ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ကမ ၻာေဟာင္းပဲလို႔ ငါထင္တယ္"

"အန္.... ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း"

"ဒီလိုဟ... ေသာၾကာၿဂိဳလ္ဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ငါတို႔ကမ ၻာလည္ေနတဲ့ပတ္လမ္းေၾကာင္းမွာပဲ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ဆြဲငင္အား တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္ၿပီး ေနနဲ႔ပိုနီးတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို႔ကမ ၻာကလည္းလက္ရွိေနရာကေန အေရွ႔ကိုတိုးလာၿပီး အခုလက္ရွိေနရာကိုေရာက္၊ တစ္ျခားၿဂိဳလ္ေတြကလည္း အေရွ႕ကို တိုးၿပီးေရာက္ လာတဲ့ သေဘာေပါ႔။"

"နင့္ဟာကလည္း ေၾကာင္လိုက္တာဟယ္"

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔မထင္နဲ႔ဟ.... နင္က်မ္းစာေတြမွာ ကမ ၻာပ်က္ရင္ ေနခုနစ္စင္းထြက္တယ္တို႔ဘာတို႔ ဖတ္ဖူးတယ္မဟုတ္လား"

"အင္း... သိသားပဲ"

"ေအး.... အဲ့ဒါစကားအရာ တင္စားေျပာတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေနနဲ႔နီးသြားၿပီး ပူလြန္းအားႀကီးလို႔ ေနခုနစ္စင္းထြက္သလို ပူေလာင္တယ္လို႔ေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။"

မထူုးေတာ့သည္မို႔ က်မ္းစာမ်ားဘာမ်ား ဆြဲကိုင္ကာ ဆက္ကစ္လိုက္သည္။ သူလည္းနည္းနည္းေတြးရင္းက ကြ်န္ေတာ့္ကိုဆက္ေမးသည္။

"ဒီေတာ့ .... နင္ အဓိကေျပာခ်င္တာက ဘာလဲ"

"ငါေျပာခ်င္တာကဟာ.... တစ္ခ်ိန္မွာ ေနခုနစ္စင္းထြက္သလိုပူေလာင္တယ္ဆိုၿပီး ကမ ၻာပ်က္သြားရင္ ငါတို႔အတြက္ကမ ၻာသစ္ဟာ အဂၤါၿဂိဳလ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာပဲ။ ဒါဟာ ငါ႔ရဲ႕ New World Theory ပဲ"

"ေအးဟာ... နားေထာင္လို႔ေတာ့ေကာင္းသား။ သူမ်ားကိုေတာ့ သြားမေျပာနဲ႔ နင့္ကို ငေၾကာင္ႀကီးလို႔ထင္ေနဦးမယ္"

"ငါသိပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာမို႔လို႔ေပါ႔ဟာ။ ဒါေပမယ့္ စၾကာ၀ဠာဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြဟာ အေတြ႔အႀကဳံထက္
ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကေနပဲ ဆင္းသက္လာတာမ်ားတယ္ဟ။ မ်ားမ်ားေတြး၊ ျဖစ္ႏိုင္တာကို သီအိုရီေတြထုတ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕
ဆို ကိုယ့္သီအိုရီေတြ မွန္သလားမွားသလား ဆိုတာေတာင္ ေနာက္လူေတြ တြက္ထုတ္ေပးမွ သိရတာတဲ့။"

"ေအး အဲ့လုိ equation ေတြပါ ထုတ္ၿပီး သက္ေသျပႏိုင္ရင္ေတာ့ နင္နာမည္ႀကီးဦးမွာေနာ္
ဟီး........ဟီး"

"ေအးေလ အဲ့ဒီအခ်ိန္ၾကရင္ ဖားႀကီး၏ သီအိုရီကို ပထမဆုံးနားေထာင္ခဲ့သူမွာ သူေၾကာင္ေနေသာ သူ႔အတန္း
ေဖၚေကာင္မေလးျဖစ္သည္ဆိုၿပီး နင္ပါ နာမည္ႀကီးလာမွာ ဟဲ...... ဟဲ"

ေျပာေနရင္းႏွင့္ အူျမဴးလာေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပဳံးလိုက္၊ရယ္လိုက္ျဖစ္လာသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္မိပဲ တြတ္ထိုးေနပုံေပါက္သည္။

"ကဲ... ဟုိႏွစ္ေယာက္ဘာေတြ သေဘာက်ၿပီး ရယ္ေနတာလဲ၊ ငါ႔ကိုလည္း ေျပာပါဦး၊ ႏွစ္ေယာက္လုံး မတ္တပ္ရပ္စမ္း"

သြားၿပီ... ဆရာ စာေရးၿပီးေသာလို႔ လွည့္ၾကည့္ေသာ အခ်ိန္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔အူျမဴးေနတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ကြက္တိတိုးသြားတယ္ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ အေရထူေနေသာလို႔ ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလးအားနာသြားပါတယ္။ ေျပာရရင္သူက ေတာ္ေတာ္အရွက္ႀကီးတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ စကားေၾကာရွည္ရလို႔သာ ဆိုၿပီး စိတ္ပူသြားပါတယ္။

"ကဲ... ဘာေတြေျပာၿပီးရယ္ေနတာလဲ။ စာလိုက္မေရးဘူးလား။ ညည္းကေရာ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး စာလိုက္မေရးပဲ ဘာေတြအေရးတႀကီးေျပာစရာေတြ ရွိေနလို႔လဲ။"

ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘာမွမေျပာပဲ ၿငိမ္ေနၾကပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေသာၾကာေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက မိန္းကေလးေတြရင္ဖုံးအက်ၤ ီအျဖဴေရာင္ ၀တ္ရပါတယ္။ ဘယ္သူမွေတာ့ အတိအက်ႀကီး မလိုက္နာၾကေပမယ့္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တဲ့ သူမကေတာ့ အျဖဴေရာင္ဆိုေပမယ့္ ရင္ဖုံးအက်ၤ ီမဟုတ္တာ ဆရာက သတိထားသြားမိပါတယ္။(တစ္မ်ိဳးမေတြးနဲ႔ဦး အက်ၤ ီမွန္ရင္ရင္ေတာ့ဖုံးတာပဲလို႔၊ ဤကား စကားခ်ပ္)

"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးစာမသင္ခ်င္ရင္ အျပင္မွာစကားသြားေျပာၾက၊ ဟိုေကာင္မေလး နင္ကေတာ့ ေက်ာင္းယူနီေဖါင္းမ၀တ္ထားလို႔ အခန္းျပင္ထြက္သြား၊ စစ္ေဆးေရးေတြလာရင္ ငါရွင္းျပေနရဦးမယ္"

သူအခန္းထဲက ခ်က္ျခင္းထြက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာ႔ကိုလည္းမ်က္ႏွာပူ၊ သူ႔ကိုလည္း အားနာနဲ႔ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိအခန္းထဲမွာ ဆက္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ထြက္သြားရင္ ဆရာ႔အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ရိုင္းရာက်သြားမွာပါ၊ လြန္ေနတာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာက သူမကို အျပင္ထြက္ခိုင္းတာလည္း ယူနီေဖါင္းကိစၥေၾကာင့္ဆိုေတာ့ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ သူမကေတာ့အခန္းျပင္ထြက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္လည္းရုပ္ခႏၶာကို အတန္းထဲမွာ ထားၿပီး သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္သြားပါတယ္။ စာထဲမွာေတာ့ အာရုံမစုိက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

အတန္းၿပီးေတာ့ ေကာ္ရစ္ဒါမွာ တျခားေမဂ်ာက သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အနားေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ၀ိုင္းေမးၾကပါတယ္။ ဘယ္ကစၿပီး ရွင္းျပရမလဲ မသိေတာ့။ သူကလည္း ငိုထားတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔နင္ရွင္းျပလို႔ကေတာ့ အသတ္ပဲဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ေတာ့...ဟုတ္သား အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ္ေတာ္ႏိုင္တာကိုး။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ....။

"ဒီလိုဟ... ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတန္းထဲမွာ စကားမ်ားေနလို႔ ဆရာက ဆူလိုက္တာ"

"နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာအေၾကာင္းေျပာေနလို႔လဲ"

သူငယ္ခ်င္းေတြကေမးေတာ့ သူမကြ်န္ေတာ့္ကို ဆတ္ခနဲႀကည့္သည္။ အမိန္႔တစ္ခုသည္ ပါးစပ္ကမေျပာပဲ မ်က္၀န္းထဲမွာပင္ပါလာသည္။

"ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟာ၊ ငါတို႔ေရွ႔ေရး၊ ေနာင္လာေနာင္သားေတြေရွ႔ေရး ကိုေျပာတာပါ။"

"ေအာင္မယ္ နင္တို႔ကေရွ႔ေရးေတြေတာင္ ေတြးေနၾကၿပီေပါ႔"

"ဒီလိုပဲေပါ႔ဟ"

သူမကြ်န္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္ေလးတစ္ခ်က္လွမ္းထိုးလိုက္တယ္။ နင္ေတာ္ေတာ္လည္တာပဲဆိုတာကို သူ မေျပာေပမယ့္အဲ့ဒီမ်က္ေစာင္းေလးကေန ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ္က ဆက္ေခ်ာ့လိုက္ပါတယ္။

"လာပါဟာ...ကန္တင္း ေရာက္ရင္နင့္ကိုငါ အေအးတိုက္ပါမယ္"

"မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး နင္တို႔ပဲသြားၾကေတာ့"

" နင္ကလည္း ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟိုေရာက္ရင္ႀကိဳက္တာစား ငါ၀ယ္ေကြ်းပါမယ္၊
လာစမ္းပါဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္"
သူမ စိတ္ေျပသြားသည့္ပုံစံ နဲ႔ မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ထပ္ထိုးရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးပါတယ္

"ဒါဆို ဘယ္ဆိုင္ကို ထိုင္မွာလဲ"

"ကမ ၻာသစ္... မွာေလ"
"........."

"................."

ထိုသီအိုရီသည္ ကြ်န္ေတာ္ဖားႀကီးကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားထားေသာ သီအိုရီျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေစာ၍ တင္ျပသူမရွိခဲ့လ်င္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ဤသီအိုရီ မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏိုင္ပါက ဖားႀကီး၏ကမ ၻာသစ္ သီအိုရီဟု ေခၚဆိုၾကပါရန္ဤဘေလာ့ဂ္မွေန၍ ေၾကျငာအပ္ပါသည္။ ေပါရဲလိုက္တာေနာ္.................(သူမ်ားမေျပာခင္ ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳေျပာထားတာ)