ကြ်န္ေတာ္ မူႁကိုေက်ာင္းသားဘ၀ ကလက္ေရးစသင္ေတာ့ စာအုပ္ကိုထားတာေျပာင္းျပန္ႀကီးလို႔ဆရာမ ကေျပာ
ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက စာေရးမယ္ဆိုရင္ သိၾကတဲ့အတိုင္း စာအုပ္ကို အနည္းငယ္ေစာင္းၿပီး လက္အေနအထား
နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ထားၿပီးေရးတတ္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စာအုပ္ကိုဖတ္ရတဲ့အတိုင္းထားၿပီး လက္က
ေဘးကေနကန္႔လန္႔ထားၿပီးေရးပါတယ္။
မူႁကိုဆရာမေလးက အစ္မသား စာေရးတာေျပာင္းျပန္ႀကီးဆိုၿပီးအေမ့ကို ေခၚေျပာပါတယ္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္
ကို နင္စာအုပ္ကိုတည့္တည့္ထားေရးဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အတည့္ပဲေရးတာဆိုၿပီး သူတို႔ဆိုလိုတဲ့ သေဘာကို
နားမလည္ခဲ့ပါဘူး ။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လက္ေရးလက္သားညံ့တဲ့သူျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ကို
ဘယ္လိုမွမျမင္ခဲ့တာလည္း ပါမွာေပါ႔ ။ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္က အသားတက်ျဖစ္ေနၿပီ။
ဒီလက္ေရးနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းတက္လာခဲ့တာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဖတ္လို႔ရသားပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ အားနာလို႔လည္း
ေနမွာေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ဘာသာမွန္တယ္လို႔ ထင္ထားတာေတြဟာ အမွားေတြျဖစ္ေနတတ္တယ္။
_______________________________________________________________________________
တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ငါ႔ဘေလာ့ေလးဆိုၿပီး ေခၚႁကြားလိုက္တာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက
မင္းအခုအသက္အရြယ္ထိ အက္ေဆးေတြေရးေနေသးလားလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူဆိုလိုတာက
ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက အက္ေဆးေတြကိုေျပာခ်င္တာပါ ။ စာျဖင့္ေသခ်ာမဖတ္ရေသးပဲ sidebar က
အေၾကာင္းအရာတူ ေအာက္မွာ အက္ေဆးလို႔ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ငတိက ရမ္းတုတ္လိုက္တာပါ ။ ဘာျပန္ေျပာ
ရမွန္းမသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ႏႈတ္ဆိတ္သြားခဲ့တယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ ေျပာမနာဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့
ေသာက္တုံးရဲ႕ မင္းဒီေလာက္ေတာင္ အရသလားဟဆိုၿပီး ထဆဲလိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူလုပ္တာနဲ႔
ပဲ ကိုယ္က ၉တန္း၊၁၀ တန္းေလာက္ျပန္သြားၿပီး ကြ်န္ေတာ္၏နာမည္မွာဘာျဖစ္ပါသည္၊ညာျဖစ္ပါသည္ ေတြ
ေရးရမလိုျဖစ္ေနတယ္။
_______________________________________________________________________________
သႀကၤန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ႃမို႔က လူစည္ကားတဲ့ လမ္းေတြမွာ ကားလမ္းေတြပိတ္တာ လူတိုင္းလိုလိုသိၾက၊ ႁကုံဖူး
ၾကမွာပါ ။ အရင္ သုံးမိနစ္ေမာင္းရင္ေရာက္တဲ့ ေနရာကို သုံးနာရီ မေျပာနဲ႔ ေျခာက္နာရီေလာက္ေတာင္ၾကာခ်င္ၾကာ
သြားႏိုင္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တယ္ သုံးႏွစ္သႀကၤန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ကားနဲ႔လည္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ အင္းလ်ားလမ္း၀င္ဖို႔ကိုတိုင္ပင္
ၾကပါတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ နာရီ၀င္မယ္ဆို ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ဒီလမ္းက ၀င္တာေနာက္က်ရင္
ေရဆိုဖို႔မေျပာနဲ႔ မ႑ပ္ေတြနားေတာင္မေရာက္ပဲ တစ္ေနကုန္သြားတတ္လို႔ပါ။ ေ႔ရွကကားေတြကပိတ္၊ ေနာက္
ကားေတြက ထြက္မရနဲ႔ စိတ္ညစ္ရပါတယ္။
အဲဒီလို တိုင္ပင္ေနရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာပါတယ္။ ေဟ့ေကာင္ ေနာက္ကကားေတြ
တိုးလို႔မရတာ ေ႔ရွကကားေတြက မသြားပဲဘာလုပ္ေနၾကလို႔လည္းကြတဲ့ ။ ဟာသူတို႔လည္း ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္
မ႑ပ္နားက မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနၾကလို႔ေနမွာေပါ႔ကြာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔ဘာသာရွင္းသြားတယ္ဆိုကတည္းက အေ႕ရွက
ကားေတြက ေရာက္တဲ့ေနရာေလးကို မခြာႏိုင္ျဖစ္ၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနၾကလို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း
အပါအ၀င္ေပါ႔။
အင္း .......... အေ႕ရွက ကားေတြမထြက္ပဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနၾကလို႔ ေနာက္ကကားေတြ ေရေလးေတာင္
မစိုလိုက္ရတဲ့ ဒုကၡကလည္းမေသးပါလားေနာ္။ သၾကၤန္မွာ .... ေျပာပါတယ္။
ေရာက္တတ္ေရာက္ရာ ဒိုင္ယာရီ
26 August 2008အေၾကာင္းအရာတူ...... ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ, ေရာက္တတ္ေရာက္ရာ ဒိုင္ယာရီ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 ေယာက္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္:
ကိုဖားႀကီးေရ ေနာက္ဆံုးပို႔စ္ေလးကေတာ့ေတြးစရာေလးေတြ အေႀကာင္းရာမ်ားစြာက်န္ခဲ့တယ္ဗ် မဆိုးဘူူးသာဓေလးတင္ျပထားတာ :)
အင္းး တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တတ္ၾကတာ ဒုကၡ
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ဆုိတာလုိတယ္ေနာ္..
:)
i can guess ur message for the last post.:))
Post a Comment