ၿမိဳ႕ေလးသို႔ လြမ္းခ်င္း

ေတာင္ေတြ ျမင့္ျမင့္မားမား
တိမ္ေရာင္စုံေတြ ဖူးပြင့္ေနလိုက္တာ
အခိုးအေငြ႔ေတြနဲ႔ ေမ်ာေနရသလို
ႃမို႔ကေလး
ေနေရာင္ေတြ ျဖာေနပုံကိုက
တျခားေနရာထက္ ပိုလွေနခဲ့...

ကြင္းျပင္တျပန္႔တေျပာ
ဟုိး ေတာင္ဘက္မွာ
႐ုိးမေတာနဲ႔
ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ စမ္းေခ်ာင္းေလးက
ႃမို႔ေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကို ျဖတ္သန္းသြား။

ဒီမွာ ဘာအပူအပင္မွမရွိ
စနစ္တက် စီးေမ်ာေနတာ
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ။
အေမ့အိမ္နဲ႔
ယာေတာနဲ႔
ႃမုိ႔မေစ်းနဲ႔
ဘူတာ႐ုံနဲ႔
သနပ္ခါးပန္းေတြနဲ႔
သတိရတိုင္း
အိမ္မက္ထဲက ငါလန္႔ႏိုးတယ္။

အသက္႐ူလို႔ မ၀ခဲ့
တစ္ခါတစ္ေလ
အဖ်ားက ၁၀၅
ေဟာ့ဒီ ႃမို႔ျပေတာအုပ္ထဲမွာ
မ်က္ႏွာဖုံးေတြ နဲ႔ငါ စကားေျပာေနတယ္.....။

မီးခိုးနံ႔၊ ေညွာ္န႔ံ၊ ကားေအ့ေဇာန႔ံ
မသူေတာ္ေတြရဲ႕ အနံ႔
ညဥ္႔ငွက္ေတြရဲ႕ အနံ႔
မေတာ္ေလာဘေတြရဲ႕ အန႔ံ
အႆျပာရန႔ံ
ရန႔ံေပါင္းစုံ ဖုံးလႊမ္းမြန္းက်ပ္
ၿမိဳ႕ျပက ငါ႔အခန္းေလး
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ေပက်ံေနရွာတုန္း...။

မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေနထြက္မယ့္
ေနာက္တစ္ေန႔ ...
ပုံစံခြက္မဟုတ္ေပမယ့္
စီးဆင္းရာ ရွာမေတြ႔ေသးတဲ႔
ျမစ္တစ္စင္း ဟာငါပါ....
စိတ္ကိုႀကိတ္မွိတ္လို႔
နီယြန္မီးေရာင္ ညထဲမွာ
အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့
ၾကယ္ေရာင္ေတြ မလင္းတဲ့အဲ့ဒီညမွာ
ငါ....
အိမ္ကို တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္....။