ေရွးသေရာအခါက ဗာလာဏသီျပည္တြင္ မဟာဗာလာနံမင္း မင္းျပဳ၏ ။ ထိုမင္းတြင္ ၀န္မင္း ၃၃ ပါးရွိသည္။ ထို၀န္မင္းမ်ားထဲမွာ တစ္ပါးျဖစ္ေသာစက္မူ႔ပါလ၀န္မင္းသည္ တစ္ေန႔ေသာအခါတိုင္းျပည္အတြင္း လွည့္လွည့္ကာ မိမိလက္ေအာက္တြင္ရွိေသာအရာရွိ၊အရာခံမ်ားအား စစ္ေဆးေတာ္မူ၏ ။ ထို၀န္မင္းယူရေသာတာ၀န္မွာကား တိုင္းျပည္တြင္ ဗိသုကာမ်ား၊ စေကၠာမပညာရွင္မ်ား၊ လက္သမားမ်ား၊ ေလာကဓါတ္ပညာရွင္မ်ား ၊ အစရွိသည့္ ပညာရွင္မ်ားေပၚထြန္းေစရန္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳရသည့္ တကၠသီလာမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ( ထိုေခတ္ကအဂၤလိပ္စာသည္ ယခုေခတ္ေလာက္မတြင္က်ယ္ေသးသျဖင့္ အင္ဂ်င္နီယာဟူေသာ အသုံးအႏႈံးမေပၚေသးေၾကာင္း သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားအရသိရွိရေလသည္။ ဤကားစကားခ်ပ္ )
၀န္မင္းသည္ယခုေခတ္ေပၚတူဂီလူမ်ိဳးဖီလစ္တိုဒီဘရစ္တိုအုပ္စိုးခဲ့ေသာပါဒတိုင္းအရပ္ရွိတကၠသုိလ္ေက်ာင္းတစ္ခု သို႔ ေရာက္ရွိေလသည္။ ထိုေက်ာင္းသို႔ေရာက္လတ္ေသာ္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ သတင္းစာလည္းမဖတ္၊ရုပ္ျမင္သံၾကားလည္း ခ်ိဳဆင္ျပည္မွကားမ်ားကလြဲ၍မၾကည့္ၾကသျဖင့္ ၀န္မင္းအား ၀န္မင္းမွန္းမသိပဲ ဘယ္ကဘဲႀကီးလဲဟုပုခုံးခ်င္းတိုက္သြားသည္ကတစ္မ်ိဳး ၊ အတြဲေလးမ်ားသည္လည္း လက္တြဲမပ်က္၊ပုခုံးဖက္မပ်က္ ၀န္မင္းေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကသည္ကတစ္ဖုံရွိေသာ္ ၀န္မင္းသည္ အလြန္ပင္ေဒါသအမ်က္ထြက္ရွိေတာ္မူ၏ ။ ထို႔ထက္ပို၍ဆိုးသည္ကား ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ၀န္မင္းအား
"ဦးေလး မီးျခစ္ပါရင္ တစ္တို႔ေလာက္"
ဟုဆိုေလလွ်င္ ၀န္မင္းသည္အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ထုတ္ေပးမည္ျပဳၿပီးမွမိမိအျဖစ္ကိုသတိရၿပီး
ေၾသာ္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားကား ငါ႔ကိုပင္ေသာက္ဂရုမစိုက္ၾကပါလား ဟုဆင္ျခင္မိေလသည္။
ဤသည္မွာလည္း အျပစ္မဆိုသာေခ် ။ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ၀န္မင္းအား၀န္မင္းဟု
မသိျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္ၿပီး ၀န္မင္းဟုသာသိပါက ေတာေကာင္ငယ္ေလးမ်ားသည္ ေကသရာဇျခေသၤ့မင္းကိုျမင္ေသာအခါထြက္ေျပးၾကသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ အေမွာင္တိုက္သည္ ဘာဏုရာဇာေနမင္းႀကီးထြက္ေပၚလာပါက စၾက၀ဠာမဟာတံတိုင္းမွေ၀းရာသို႔ေျပးသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ လူေကာင္းတို႔သည္ေခြးရူးလာေသာအခါ ခ်က္ကို ၁၄ လုံးထိုးေဆးထိုးရမွာစိုး၍ ေ၀းရာသို႔ေျပးသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ လမ္းေဘးေစ်းသည္တို႔သည္ စည္ပင္သာယာရဲလာပါက ကိုယ္လြတ္ရုန္း၍ေျပးၾကသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ေရွာင္ရွားၾကမည္မွာမလြဲတည္း ။ ( က်န္ေသာ ဥပမာအမ်ားအျပားေပးႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာမီဂါဗိုက္ကို ငဲ့ကြက္ေသာအားျဖင့္ ဤမွ်သာေဖၚျပထားေပသည္ )
၀န္မင္းသည္သူ၏ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားအား လြန္စြာခ်စ္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ စာမွစာသာသင္ေစလိုေလသည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ရွိသမွ်အခ်ိန္မ်ား အားလည္း စာသာပထမ၊ စာသာဒုတိယ၊ စာသာလွ်င္ထာ၀ရစသည္ျဖင့္ကုန္ဆုံးေစလိုသည္။ထိုအခါ၀န္မင္းသည္ အဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ ဤေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ စာသင္ခ်ိန္အတြင္း အျပင္၌လတ္လ်ားလတ္လ်ားျဖစ္ေနၾကသနည္းဟု သူ၏တပည့္အရာရွိ၊အရာခံ ပါေမာကၡမ်ားအား ေမးျမန္းစုံစမ္းေလသည္။
၀န္မင္းကအမိန္႔ေတာ္ရွိေလလွ်င္ ခ်ိဳလိမ္ေလးပါးစပ္မွာငုံလွ်က္သားရွိေသာ ၀န္မင္း၏တပည့္ေက်ာ္ မဟာပါရဂူဒိသာပါေမာကၡခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ျပင္းစြာေသာတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျခင္းျဖင့္
"မွန္..မွန္ရာ႔ပါ ၀န္မင္းဖုလား..."
"ေဟ့ မယ္မင္း နင့္ခ်ိဳလိမ္ႀကီးခြ်တ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကိုမွန္ရာျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တင္စမ္း"
ထိုအခါမွ မဟာပါရဂူဒိသာပါေမာကၡခ်ဳပ္ႀကီးသည္ မိမိအျဖစ္ကိုသတိရၿပီး ခ်ိဳလိမ္ကိုခြ်တ္ကာစိတ္ကိုတင္း၍ ၀န္မင္းအားေလွ်ာက္တင္ေလသည္ ။
"မွန္လွပါ႔ ဘုရား... အရွင့္တပည့္ေက်ာ္မ်ားဟာ မဟာစာခ်ဳပ္ေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေဖါက္ဖ်က္၍ စမ လမ္းကိုထြက္သြားၾကေၾကာင္းပါဘုရား"
"ေဟ ထြက္ရပ္လမ္းကို ျမန္းၾကတာလားကြယ့္ ဒါျဖင့္ရင္ေတာ့သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားေပပဲ"
"မဟုတ္ရေၾကာင္းပါဘုရား.......... စမလမ္းဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စလုံးျပည္၊ မေလးျပည္ အစရွိတဲ့အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွာ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကတာကို ေျပာတာပါဘုရား..."
"ေဟ... ဒါဆိုငါ႔ရဲ႔သား၊ သမီးကဲ့သို႔ ခ်စ္ရေသာတပည့္ေက်ာ္မ်ားဟာ ငါ႔ရင္ကိုစုံကန္ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတာေပါ႔... ဒါဆိုလည္း ဒီေကာင္ေတြျပန္လာတာနဲ႔ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေစ၊ ေက်ာတစ္ရာ၊ရင္တစ္ရာ ႀကိမ္ဒဏ္ခတ္ေစ၊ ယခုပင္လွ်င္အမိန္႔ေတာ္ထုတ္၍ မတရားစာရင္းသြင္းေစ"
ဟုလူႀကီးပီသစြာဆုံးျဖတ္ေတာ္မူေလသည္။
ထိုသို႔ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားလိုအပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား လတ္လ်ားလတ္လ်ားျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းကို သိေတာ္မူေလလွ်င္၀န္မင္းသည္ ဤကဲ့သို႔အမွတ္တမဲ့မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္။
"အလို ... ဒီလိုဆိုလွ်င္ျဖင့္ မဟာသစ္စည္း လုပ္ၾကမဲ့ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြက အငယ္တန္းေတြကို လုပ္အားေပးသေဘာနဲ႔သင္ၾကားေပးရင္ျဖင့္ ေကာင္းၾကေပလိမ့္မယ္ ေမာင္မင္း၊ မယ္မင္းတို႔ရဲ႔"
(သစ္စည္းဆိုသည္မွာ ယခုေခတ္အေခၚ သီးဆစ္(Thesis ) ႏွင့္ အဓိပၸါယ္တူမတူအား ဘာသာေဗဒပညာရွင္မ်ား သုေတသနျပဳလုပ္သင့္ေပသည္။ ဤကား... စကားျပား......)
၀န္မင္းကထိုကဲ့သို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ တစ္ထြာျပလွ်င္ တစ္လံ၊တစ္မိုင္မွ်မက တစ္ဆုံးထိပင္ျမင္ၾကေသာေနာက္လိုက္၊ေနာက္ပါ ပါခ်ဳပ္၊ ဘာခ်ဳပ္တို႔သည္လည္း
"သင့္ျမတ္လွေၾကာင္းပါ ဘုရာ့...၊ မွန္ကန္လွေၾကာင္းပါ ၀န္မင္းဘုရာ့၊ ၀န္မင္းအေတြးက လန္းတယ္ဗ်ာ"
အစရွိသျဖင့္ အဆင္းဘီးတပ္လုပ္ၾကေလသည္။
၀န္မင္း၏ကိုယ္ေရးအရာရွိေတာ္မင္းကလည္း ၀န္မင္းျပန္လည္ႁကြခါနီးတြင္ တကၠသီလာမွတာ၀န္ရွိသူမ်ားအား
"လုပ္အားမေပးရင္ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္... သစ္စည္းေပးမလုပ္ဘူးလို႔ ေျခာက္လုံးေလးလွန္႔လိုက္ဦးေနာ္ ပါခ်ဳပ္ႀကီးတို႔"
ဟုလက္ေတာ္တို႔ၿပီးေျပာခဲ့ေလရာ..... ေနာက္လိုက္၊ေနာက္ပါတို႔သည္လည္း ၀န္မင္းသေဘာ ေနာေၾကေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေျပာစရာမလိုပါဟု ျပန္လည္ပဏၰာလုပ္ၾကေလသည္။
ထိုေခတ္သည္ယခုေခတ္ကဲ့သို႔ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အစရွိေသာစနစ္မ်ား၊ နီယိုကြန္၊ဘာကြန္ညာကြန္မ်ား၊ လစ္ဘရယ္၊ ဘာဘရယ္ညာဘရယ္အစရွိေသာ ဂိုဏ္းဂဏမ်ားလည္း မကြဲျပားေသးပဲ ပေဒသရာဇ္စနစ္သာလွ်င္ထြန္းကားေပရာ ၀န္မင္းႏႈတ္ထြက္စကားတစ္လုံးသည္ စာရြက္မ်ားေပၚတြင္ေရးထားေသာ ဥပေဒတစ္ရာထက္ပင္လြန္စြာအရာေရာက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀န္မင္းအမိန္႔ေတာ္ရွိေတာ္မူသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဒါရိုက္တာေတာ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ အမိန္႔စာတစ္ေစာင္ကိုသက္ဆိုင္ရာတကၠသီလာ အသီးသီးသို႔ျဖန္႔ခ်ီေတာ္မူေလသည္။
စာရြက္ေပၚမွအမိန္႔ေတာ္တို႔သည္ ဖတ္လို႔ေကာင္းေအာင္စကားအလွတန္ဆာဆင္ထားေသာ္လည္း လိုရင္းမွာကား စာသင္ရမည္၊ လုပ္အားေပးဆိုေသာ္လည္း အၿမဲတမ္းဆရာမ်ားလိုပင္စာသင္ရမည္၊ အျပင္မွာ က်ိတ္၀ိုင္း၊ဘာ၀ိုင္း မလုပ္ရ၊ အၿမဲတမ္းသင္ရေသာဆရာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ၀န္မင္းထုတ္သမွ် အမိန္႔ေတာ္တို႔ကိုလိုက္နာရမည္ဟု ပါရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔သင္ၾကားေပးေသာေၾကာင့္တကၠသီလာသို႔ လာရေသာျမင္းရထားစရိတ္တို႔ကို ျပန္ေပးမည္ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္အားေပးကာလအတြင္း သုံးစြဲရန္အႆျပာေငြခ်ီးျမွင့္မည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း တစ္စိုးတစ္စိမွ်မပါလာခဲ့ေပ...။
သက္ဆိုင္ရာတကၠသီလာမ်ားမွပါခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္လည္း အမိန္႔ေတာ္ျပန္တမ္းကိုရေလလွ်င္ လုပ္အားေပးဟု အမည္ခံေသာ္လည္း သက္ဆိုင္သူမ်ားအားသေဘာထားကိုမွ်မေမးပဲ သစ္စည္းလုပ္ရမည့့္သင္တန္းသား မ်ားအား တစ္ေယာက္လွ်င္တစ္ေစာင္ျဖန္႔ေ၀ကာလက္မွတ္မ်ားထိုးခိုင္းေလေတာ့သည္။
"အို... ဆရာဖား ငါတုိ႔ကား သစ္စည္းလုပ္ရင္း တစ္ဖက္ကလည္းလုပ္ငန္းခြင္၀င္မည္ဟု အားခဲထားၾက၏ ။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ အလုပ္ပင္ရေနႀကၿပီျဖစ္သည္..။ ယခု၀န္မင္းက ဤသို႔အမိန္႔ထုတ္ေသာ္ ငါတို႔ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိေတာ့"
ဟု ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေျပာေလသည္။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကလည္း
"ဟုတ္ေပသည္ဆရာဖား ... ငါတို႔သည္လည္း သစ္စည္းလုပ္ရင္းအျခား အတ္တိုေကာ္၊ အတ္စတီမိတ္ စေသာသင္တန္းမ်ားတက္ေနၾကသည္..။ ၀န္မင္းခိုင္းသလို စာသင္ရလွ်င္ ငါတို႔အဖို႔သင္တန္းမ်ားပ်က္လွ်က္အႆျပာေငြမ်ားစြာ ဆုံးရႈံးေပေတာ့မည္။"
ဟုတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္တိုင္ၾကားၾကေလသည္။
နည္းနည္းထက္ျမက္ေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကမူ
"ဆရာဖား ထိုကိစၥသည္အဓမၼမူ႔ႏွင့္ဆင္တူ၏ ကာလသမၼဂု သို႔တင္ျပလိုက္လွ်င္အသို႔ျဖစ္မည္နည္း"
ထိုအခါ မ်က္စိမွိတ္၍ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနေသာဆရာဖားသည္လည္း မ်က္လုံးကိုဖြင့္ကာထိုေက်ာင္းသားအား
"ထို႔သို႔မလုပ္လင့္ အေမာင္... ၀န္မင္းကားငါ႔ထက္ပင္ဥာဏ္အရာ၌မ်ားစြာသာေလသည္... သင္ကထိုသို႔တိုင္ၾကား၍ ကာလသမၼဂု ကစုံစမ္းေလသည္ႏွင့္ ၀န္မင္းမဆိုထားဘိ၊ ၀န္မင္း၏ေနာက္လိုက္မ်ားကပင္ ငါတို႔ဗာလာဏသီသည္ ေရွးအခါကတည္းကတစ္ဦးကိုတစ္ဦးကူညီျခင္း၊ ရိုင္းပင္းျခင္းကို မဂၤလာတရားအျဖစ္သတ္မွတ္ေသာေၾကာင့္ ေစတနာအေလွ်ာက္သာ လုပ္အားေပးၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေရွးကလိုပင္ေျပာၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါသင့္အတြက္ပင္လွ်င္ လြန္စြာအႏာၱရာယ္မ်ားလွေပသည္။"
"သို႔ဆိုလွ်င္... ငါတုိ႔အဘယ္အမူ႔ျပဳရေပမည္နည္း"
ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားက တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္းေမးလ်က္သည္ရွိေသာ္ ပညာရွိဆရာဖားလည္းဤသို႔မြက္ၾကားေလသည္။
"အေမာင္တို႔၊မယ္တို႔ သင္တုိ႔သည္ အ သုံးလုံးကိုက်င့္ၾကေပေတာ့"
"အ သုံးလုံးဆိုသည္မွာဘာကိုဆိုလိုသနည္း ဆရာဖား"
"အေမာင္တို႔သင္တို႔သည္ သစ္စည္းကိစၥျပတ္မွသာ အတန္းေအာင္ျမင္ၾကမည္ မဟုတ္ေလာ"
"ဟုတ္ေပသည္ဆရာဖား"
"သင္တုိ႔အားလုံး ေအာင္ျမင္လိုၾကသည္မဟုတ္ေလာ"
"ေအာင္ျမင္လိုေပသည္ ဆရာဖား"
"ဒါျဖင့္လွ်င္ယခုလိုအခ်ိန္အခါ၌ သင္တုိ႔စြဲစြဲၿမဲၿမဲမွတ္ထားရမွာကား အ သုံးလုံးျဖစ္သည့္
ေအာင္ ခ်င္လွ်င္ အ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အင္း ဟုသာေခါင္းၿငိတ္လိုက္ၾကေပေတာ့"
ဟုမိန္႔ၾကားေတာ္မူေလလွ်င္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္လည္း ဟုတ္ပါေပသည္၊ ပညာရွိေခၚဆိုထိုက္ပါေပသည္ဟု ၀ိုင္း၀န္းခ်ီးမြမ္းခြ်န္တြန္းလုပ္ၾကေလေတာ့သည္..။
ထို႔ေနာက္ သစ္စည္းလုပ္ရမည့္ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားသည္လည္း ဆရာဖားစကားကိုနားေထာင္ကာ မိမိထက္အတန္းငယ္ေသာသူမ်ားအား စာသင္ၾကားေပးေလေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ခ်ိဳလိမ္မျပတ္ေသးေသာ ပါရဂူမ်ားကလမ္းေလွ်ာက္တတ္စ မဟာေက်ာင္းသားမ်ားကိုစာသင္၊ လမ္းေလွ်ာက္တတ္စမဟာေက်ာင္းသားမ်ားက ေလးဘက္ေထာက္ေက်ာင္းသားမ်ားကိုစာသင္၊ ေလးဘက္ထက္ေက်ာင္းသားမ်ားက ၀မ္းလ်ားေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားကို စာသင္၊
၀မ္းေလ်ာက္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားက အမိ၀မ္းတြင္းမွသေႏၶသားမ်ားကို စာသင္ေလလွ်င္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားလည္း အမိ၀မ္းမွမကြ်တ္မွီပင္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္လွ်က္ တိုင္းကားျပည္ရြာမွာအရင္ကထက္ပင္ ေအးခ်မ္းသာယာၿပီးေခတ္မွီဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ကုန္ေလသတည္း...........။ သာဓု... သာဓု...သာဓု..
19 ေယာက္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္:
တကယ္႔ကုိ ေတာ္တဲ႔ ပညာ႐ွိ က၀ိကုိဖားၾကီးပဲ။ တကယ္သေဘာက်ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ မသိမသာနဲ႔ ထိတာေပါ႔ ငါ႔အစ္ကုိေရ....။
ေရွာင္လႊဲလို႕ မရႏိုင္တဲ႕ ဝဋ္တစ္ခုေပါ႕ကြာ။
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ ႕ ေစတနာပါပါသင္ေပးၾကဖို႕ တိုက္တြန္းေပးပါကြာ။
အသင္ခံရမယ္႕ ေက်ာင္းသားေတြဖက္ကလည္း ဆရာကို ဆရာလို သေဘာထားႏိုင္ၾကပါေစ၊ ကိုယ္လိုတဲ႕ ပညာကို ရေအာင္ယူတက္ၾကပါေစလို႕ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ႕မွာပါပဲေလ။
သက္ျပင္းၾကီး ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ခ်မွန္းမသိပဲ ျပန္သြားပါတယ္ ဒီေဂ်ကိုကိုဖားေရ
“ေအာင္ ခ်င္လွ်င္ အ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အင္း ဟုသာေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၾကေပေတာ့"
ေအာ္ ဒီလို ေတာ္လို႕တတ္လို႕လည္း ပညာရွိေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကိုး...
မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္ဗ်ား....
. ႏုိ႔စုိ႔ဘက္ေတြလာစုံေနၾကပါကလား...
ေၾသာ္ သစ္စည္း သစ္စည္း
ေတာ္ေတာ္လည္း ေရႊဥာဏ္ေတြစူးေရာက္ပါေပသကို က၀င္ၿပင္ညိရွာ ဖီးၾကားရယ္။။
လင္႔ခ္ေတာ႔ခ်္ိတ္လုိက္ၿပီ.ခြင္႔ၿပဳ ဟီး၂
မစၥတာဖား... ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္ဗ်ာ။ မိုက္တယ္။
ထိုပညာရွိႀကီးမ်ားအား သစ္စည္းက၀ိ ဟု အမည္သညာ သ ရေပလိမ့္မည္တမံု။
မိုက္တယ္ဗ်ာ။
ရယ္ရတယ္ဗ်ိဳ႕။ ထပ္ေရးပါ။
ကိုဖားၾကီးေရ ေကာင္းတယ္။ အားက်တယ္ စာေရးေကာင္းလုိ႔။
အ သုံးလုံးၿပီးရင္ ခသုံးလုံး။
ေခၚရင္လာ ခိုင္းတာလုပ္ ခံမေျပာနဲ႔
:)
သစ္စီး အဓိပၸါယ္ကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္ ကိုဖားၾကီး သေရာ္စာကေျပာင္ေျမာက္တယ္ဗ်ိဳ႕
ဒါဖားႀကီးကြ :D No Comment ေနာ့္ :)
Very Good Post !!
အမိဝမ္းမွ မကြ်တ္မီွပင္ ပညာတတ္မ်ားၿဖစ္လ်က္...
:):p
အ သံုးလံုးကို အပိုင္ယူသြားၿပီဗ်ိဳ႕.. ေအာင္ျမင္ရင္ ဘီယာတိုက္မယ္ဆရာ..ဟိ
အေဟေဟ.... ဆရာေရ မုိက္တယ္..လန္းတယ္ဗ်ာ.. ။
brother ဖားေရ ..သစ္စည္းလုပ္တာ ဟုိကူး ဒီေပါင္း ဟုိျဖတ္ ဒီကပ္္လုိ႔ ပီးပလားဗ်..။ ပီးရင္ေတာ့ ဘြက္ ရမွာေပါ့ေနာ္..
စာအေ၇းအသားေကာင္းၿပီး ဖတ္မၿငီးေသာ အသံုးလံုး ကို အ၇မ္းၾကိဳက္သြားပါတယ္ေနာ္
Post a Comment