ဟုိတုန္းကေတာ့ ပူေဖါင္းေလးေတြလုိ ၿဖဴေမြ႔ပါးလ်ား
အဲဒီ ေႏြရာသီေလးကုိ ဘယ္သူမွခုိးမစားခဲ့ၾကဘူး။
အဲဒီ ေႏြရာသီေလးကုိ ဘယ္သူမွခုိးမစားခဲ့ၾကဘူး။
-----------------------------------------------------------------------------
( ၁ )
စာေမးပြဲ ေျဖေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ျမင္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေမးပြဲေျဖခါနီး အခ်ိန္ေတြကို ျပန္သတိရလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပုံမွန္အေနနဲ႔ စာၾကည့္ေလ့မရွိပါဘူး ။ စာေမးပြဲေျဖခါနီး ႏွစ္လ ေလာက္လိုတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ လိုတဲ့စာေတြစုၿပီး အသည္းအသန္လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ ။ အဲဒီအက်င့္က မေကာင္းတာေၾကာင့္ ႏွစ္စကတည္းက စာလုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကဆုံးျဖတ္ထားေပမယ့္ အတန္းသစ္ တက္ရင္ေတာ့ အေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာက ခပ္မ်ားမ်ားပါ။ ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ေတြက စာလုပ္ရင္ စုလုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကမာရြတ္ သံလမ္းထဲက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒဏ္ကို အခံႏိုင္ဆုံးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ အေဖနဲ႔အေမကလည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္ ။..စာေမးပြဲေျဖဖို႔ စာလုပ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္လိုလိုေသးမရွိ... စားခ်င္တာစား၊ ေကာ္ဖီေတြ အေအးေတြလည္း ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေဖ်ာ္ေသာက္ႏိုင္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္တည္း ... သူ႔အစ္ကိုကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အသက္ကမတိမ္းမယိမ္း အျပင္ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းပဲ ေပါင္းခဲ့ၾကေတာ့ ဒီအိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ္တာလည္းမဆန္းပါဘူး...။
စာလုပ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမဂ်ာက အတြက္အခ်က္ေတြက မ်ားေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာ မရွိဘူး..။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တစ္ေယာက္မသိတဲ့စာကို တစ္ေယာက္ကသိေနတာဆိုေတာ့ စာရွင္းျပရတာလည္း လြယ္ေအာင္ တစ္ေနရာတည္း စုၿပီး စာေတြ တြက္ခ်က္ခဲ့ၾကတာပါ ။ စာကလည္း နီးမွၾကည့္ျဖစ္တာဆိုေတာ့ အသည္းအသန္ကို ညည့္နက္ေအာင္ ၾကည့္ရပါတယ္..။ ပုစၧာေတြကလည္း ပုံေသနည္းက ခပ္မ်ားမ်ား အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ပုံေသႀကီး မျဖစ္မေန စာၾကည့္ခဲ့ရတာကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့ မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္... ကြ်န္ေတာ္တို႔အေပၚ မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားတဲ့ မိဘေတြက ရွိေသးတာကိုး...။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တြက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တြက္ေနရင္းက ၿပိဳင္တူလိုလို ဗိုက္ဆာလာၾကပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ အိမ္ေသာ့ယူၿပီး ၿခံတံခါးဖြင့္ ၿပီးေတာ့ တံခါးကို အတြင္းက ျပန္ခတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဟုိေကာင္ႏိုးေနရင္ေတာ့ ကားကိုအသာေလး ဘီးလွိမ့္ လမ္းထိပ္ေလာက္ေရာက္မွ စက္ႏႈိးၿပီး လွည္းတန္းေလာက္မွာ ညလုံးေပါက္ ဖြင့္တဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ သြားစားျဖစ္ေနဦးမွာ ..။ အခုဒီေကာင္က အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့တယ္..။
သံလမ္းထဲမွာက အခုလို ႏွစ္နာရီ အခ်ိန္ေလာက္ထိဖြင့္တဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ ရွိမရွိ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိၾကပါဘူး..။ ဆိုင္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ စႏၵာၿမိဳင္ရုပ္ရွင္ရုံ ေဘးလမ္းထဲ ေတာ္ေတာ္၀င္လိုက္ရပါတယ္..။ အဲ့ဒီလမ္းထဲက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထမင္းေၾကာ္စားလိုက္မွပဲ ဗိုက္ဆာေျပၿပီး လူေတြလည္း ျပန္ၿပီးလန္းဆန္းလာပါတယ္..။ အစာေလး ရွိမွ အသံထြက္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါးစပ္က ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ေတြ ျပန္ေျပာလာႏိုင္ေတာ့တယ္...။
ေတြ႔လိုက္ၾကတယ္..။
ဒီအခ်ိန္က်မွ ျပန္လာတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္လြန္ငွက္ေလးေတြလား မသိဘူး..။ ဒီကေန ျမင္ရတာေတာ့
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးေတြ...ငါတို႔ ကံမ်ားကြာ စာေမးပြဲေျဖခါနီး အခ်ိန္နဲ႔မွ လာတိုးေနရတယ္ လို႔
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မခ်ိတင္ကဲ အသားယူေျပာလိုက္ၾကတယ္..။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမဘက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆက္ေလွ်ာက္အလာ တကၠစီခ ရွင္းေနတဲ့အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္းနီးလာတယ္..။ မီးမွိန္မိွန္ကေန လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့အလွကေလးကို အနီးကပ္ျမင္ခ်င္တဲ့ ေဇာေတြကလည္း ျမင့္လာတာေပါ႔ေလ...။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔လည္း နီးလာေရာ လမ္းမလြတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို အလယ္မွာထားၿပီး ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ေရွာင္ထြက္အသြား ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးမိသလို ျဖစ္ခါနီး သူ႔လက္ထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါျဖဴျဖဴေလးက ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့္အေ႔ရွေ၀့၀ဲ က်လာတယ္...။
ဒါကို ကြ်န္ေတာ္က ေကာက္ေပးမလို႔ လွမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကလည္း ျပန္အေကာက္ သူ႔လက္ကေလးကို ကြ်န္ေတာ့္လက္က ကိုင္မိသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ သူကရွက္သြားၿပီ လက္အရုတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို အားနာသလိုၾကည့္ သူကလည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္..။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔........။
"ငါတို႔က ေတာ္ေတာ္ေလးနီးကတည္းက သိတယ္ကြ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္လိုက္တာ.. မင္းကေတာ့ အၿမဲရာဇ၀င္နဲ႔ပဲေနာ္.. အေျခာက္ေတြက မင္းဆို ေတာ္ေတာ္ၾကည္ၾကတယ္"
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေကာင္မေလးေတြ ေႁကြေလာက္တဲ့ ရုပ္ရည္မ်ိဳးလုံး၀မရွိေပမယ့္ မာမီေတြနဲ႔ကေတာ့ဘယ္ဘ၀က ေရစက္လည္း မသိဘူး ေနာက္ေၾကာင္းေလးေတြ ရွိခဲ့တာကိုး ( ႀကဳံရင္ ထပ္ေရးပါဦးမယ္ခင္ဗ်ာ ) ။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ဖားႀကီး ညတုန္းက စြံခ်က္ကေတာ့ ဆိုၿပီး ဟိုႏွစ္ေကာင္က လိုက္လံေမာင္းထုေနပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ အားလုံးကို
လိုက္ရွင္းျပရတယ္..။ ရွင္းျပရမွာေပါ႔ ဒီေကာင္ေတြက ကြ်န္ေတာ္ကပဲ စာေမးပြဲ ဒီေလာက္နီးေနတာေတာင္မွ တဏွာေဇာႁကြၿပီး မာမီေတြကို သြားညဳတယ္လုပ္ေနၾကတာကိုး..။
အခုက်ေတာ့လည္း ဒါေတြကအမွတ္ရစရာေတြ ျဖစ္သြားၿပီ..။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘီယာဆိုင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႔တာနဲ႔ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးခဲ့တုန္းက ေန႔ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္ေျပာၿပီးရယ္ေမာၾကစၿမဲ...။ အတိတ္ဆိုတာကလည္း ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ပဲ
အၿမဲဖြဲ႔စည္းထားတာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား...။ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရယ္ေမာခဲ့ၾကဘူးပါတယ္ေလ....။
စာလုပ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမဂ်ာက အတြက္အခ်က္ေတြက မ်ားေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာ မရွိဘူး..။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တစ္ေယာက္မသိတဲ့စာကို တစ္ေယာက္ကသိေနတာဆိုေတာ့ စာရွင္းျပရတာလည္း လြယ္ေအာင္ တစ္ေနရာတည္း စုၿပီး စာေတြ တြက္ခ်က္ခဲ့ၾကတာပါ ။ စာကလည္း နီးမွၾကည့္ျဖစ္တာဆိုေတာ့ အသည္းအသန္ကို ညည့္နက္ေအာင္ ၾကည့္ရပါတယ္..။ ပုစၧာေတြကလည္း ပုံေသနည္းက ခပ္မ်ားမ်ား အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ပုံေသႀကီး မျဖစ္မေန စာၾကည့္ခဲ့ရတာကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့ မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္... ကြ်န္ေတာ္တို႔အေပၚ မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားတဲ့ မိဘေတြက ရွိေသးတာကိုး...။
---------------------------------------------------------------------------
( ၂ )
တစ္ညေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ စာၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဗိုက္ဆာလာၾကပါတယ္ ။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သန္းေခါင္သန္းလြဲ တစ္နာရီခြဲ ႏွစ္နာရီ ေလာက္ရွိေနၿပီ ။ အိမ္ရွင္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အဲ့ဒီေန႔က ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္သြားပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တြက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တြက္ေနရင္းက ၿပိဳင္တူလိုလို ဗိုက္ဆာလာၾကပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ အိမ္ေသာ့ယူၿပီး ၿခံတံခါးဖြင့္ ၿပီးေတာ့ တံခါးကို အတြင္းက ျပန္ခတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဟုိေကာင္ႏိုးေနရင္ေတာ့ ကားကိုအသာေလး ဘီးလွိမ့္ လမ္းထိပ္ေလာက္ေရာက္မွ စက္ႏႈိးၿပီး လွည္းတန္းေလာက္မွာ ညလုံးေပါက္ ဖြင့္တဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ သြားစားျဖစ္ေနဦးမွာ ..။ အခုဒီေကာင္က အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့တယ္..။
သံလမ္းထဲမွာက အခုလို ႏွစ္နာရီ အခ်ိန္ေလာက္ထိဖြင့္တဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ ရွိမရွိ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိၾကပါဘူး..။ ဆိုင္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ စႏၵာၿမိဳင္ရုပ္ရွင္ရုံ ေဘးလမ္းထဲ ေတာ္ေတာ္၀င္လိုက္ရပါတယ္..။ အဲ့ဒီလမ္းထဲက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထမင္းေၾကာ္စားလိုက္မွပဲ ဗိုက္ဆာေျပၿပီး လူေတြလည္း ျပန္ၿပီးလန္းဆန္းလာပါတယ္..။ အစာေလး ရွိမွ အသံထြက္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါးစပ္က ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ေတြ ျပန္ေျပာလာႏိုင္ေတာ့တယ္...။
-----------------------------------------------------------------------------
( ၃ )
ဆိုင္က ျပန္ထြက္လာေတာ့ အခ်ိန္ကႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီ...။ သံလမ္းထဲကေန ထြက္လာတာ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးနား ေရာက္ခါနီးက်ေတာ့ တကၠစီေလး တစ္စင္း လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ထိုးရပ္သြားတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လွမ္းေတြ႔လိုက္တယ္...။ မ်က္လုံးနဲ႔ ခန္႔မွန္းေျပာရရင္ေတာ့ ကိုက္ေလးဆယ္ေလာက္...။ ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းမွာပဲ တကၠစီေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ေျခသလုံးျဖဴျဖဴေလးကိုေတြ႔လိုက္ၾကတယ္..။
ဒီအခ်ိန္က်မွ ျပန္လာတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္လြန္ငွက္ေလးေတြလား မသိဘူး..။ ဒီကေန ျမင္ရတာေတာ့
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးေတြ...ငါတို႔ ကံမ်ားကြာ စာေမးပြဲေျဖခါနီး အခ်ိန္နဲ႔မွ လာတိုးေနရတယ္ လို႔
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မခ်ိတင္ကဲ အသားယူေျပာလိုက္ၾကတယ္..။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမဘက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆက္ေလွ်ာက္အလာ တကၠစီခ ရွင္းေနတဲ့အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္းနီးလာတယ္..။ မီးမွိန္မိွန္ကေန လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့အလွကေလးကို အနီးကပ္ျမင္ခ်င္တဲ့ ေဇာေတြကလည္း ျမင့္လာတာေပါ႔ေလ...။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔လည္း နီးလာေရာ လမ္းမလြတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို အလယ္မွာထားၿပီး ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္က ေရွာင္ထြက္အသြား ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးမိသလို ျဖစ္ခါနီး သူ႔လက္ထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါျဖဴျဖဴေလးက ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့္အေ႔ရွေ၀့၀ဲ က်လာတယ္...။
ဒါကို ကြ်န္ေတာ္က ေကာက္ေပးမလို႔ လွမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကလည္း ျပန္အေကာက္ သူ႔လက္ကေလးကို ကြ်န္ေတာ့္လက္က ကိုင္မိသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ သူကရွက္သြားၿပီ လက္အရုတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို အားနာသလိုၾကည့္ သူကလည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္..။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔........။
-----------------------------------------------------------------------------
( ၄ )
ဒါက ျမန္မာဇာတ္ကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သုံးခဲ့ေသာ နည္းလမ္းေဟာင္းေတြပါ...။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သူ႔လက္ထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါက်သြားတဲ့ အခါ ထြက္လာတဲ့ အို ဆိုတဲ့ အသံႀကီးကို ၾကားလိုက္ရၿပီး ကြ်န္ေတာ္ လန္႔သြားပါတယ္။ အသံႀကီးက ေအာက္ဂလိအာႀကီး... ၿပီးေတာ့ သူက မ်က္၀န္းနက္ေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတာက... ဘုရားေရ ဒီမိန္းမမွာ လည္ဇလုတ္ႀကီး နဲ႔ပါလားဗ်ာ...။ တကယ္ေတာ့ ညကလပ္ မွာလန္းၿပီးျပန္လာတဲ့ မာမီေတြက အရွိန္မေသေသးတာလား လိုအင္မျပည့္ခဲ့တာလား မသိဘူး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ျမင္ေရာ ရိုမန္တစ္ဇာတ္လမ္းရိုက္ေတာ့တာပါပဲ..။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္လည္းတစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ လွည့္မၾကည့္ပဲ ေရွာင္ထြက္လာခဲ့ရတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း gayphobia ဒါမွမဟုတ္ Mummiesphobia လို႔ပဲကိုယ့္ဘာသာ နာမည္ေပးရမလား အဲ့လုိဗ်ာ ေဂ်ာ္တကီးေတြ ဆိုေတာ္ေတာ္လန္႔တာဗ်..။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ တခြီးခြီး နဲ႔ ရီၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာပါတယ္..။( ၄ )
"ငါတို႔က ေတာ္ေတာ္ေလးနီးကတည္းက သိတယ္ကြ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္လိုက္တာ.. မင္းကေတာ့ အၿမဲရာဇ၀င္နဲ႔ပဲေနာ္.. အေျခာက္ေတြက မင္းဆို ေတာ္ေတာ္ၾကည္ၾကတယ္"
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေကာင္မေလးေတြ ေႁကြေလာက္တဲ့ ရုပ္ရည္မ်ိဳးလုံး၀မရွိေပမယ့္ မာမီေတြနဲ႔ကေတာ့ဘယ္ဘ၀က ေရစက္လည္း မသိဘူး ေနာက္ေၾကာင္းေလးေတြ ရွိခဲ့တာကိုး ( ႀကဳံရင္ ထပ္ေရးပါဦးမယ္ခင္ဗ်ာ ) ။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ဖားႀကီး ညတုန္းက စြံခ်က္ကေတာ့ ဆိုၿပီး ဟိုႏွစ္ေကာင္က လိုက္လံေမာင္းထုေနပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ အားလုံးကို
လိုက္ရွင္းျပရတယ္..။ ရွင္းျပရမွာေပါ႔ ဒီေကာင္ေတြက ကြ်န္ေတာ္ကပဲ စာေမးပြဲ ဒီေလာက္နီးေနတာေတာင္မွ တဏွာေဇာႁကြၿပီး မာမီေတြကို သြားညဳတယ္လုပ္ေနၾကတာကိုး..။
အခုက်ေတာ့လည္း ဒါေတြကအမွတ္ရစရာေတြ ျဖစ္သြားၿပီ..။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘီယာဆိုင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႔တာနဲ႔ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးခဲ့တုန္းက ေန႔ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္ေျပာၿပီးရယ္ေမာၾကစၿမဲ...။ အတိတ္ဆိုတာကလည္း ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ပဲ
အၿမဲဖြဲ႔စည္းထားတာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား...။ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရယ္ေမာခဲ့ၾကဘူးပါတယ္ေလ....။
9 ေယာက္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္:
ဟားဟား..တူတယ္တူတယ္ ကိုယ္လည္း မင္းလိုမ်ိဳးၾကံဳတတ္လြန္းလို႕ ပတ္ ပတ္ ေျပးဖူးတယ္..။
သူတို႕က အားရွိတဲ့ အားႏြဲ႕သူကိုး..။
ဖတ္ျပီး အေပ်ာ္ေတြ ကူးသြားတယ္.. က်ေနာ္ေတာင္ အတိတ္ကုိေတာင္ ျပန္သတိရသြားတယ္...
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ၿဖိဳးၾကီးအိမ္မွာ စာစုလုပ္တဲ႕ညေတြကို ၿပန္သတိရသြားတယ္ကြာ။
ေရးပါဟ၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ၿမန္ၿမန္။
ဒီေဂ်ဖား
စြန္ခ်က္ကေတာ့ အခႊ်န္အတက္ေတြနဲ့ပါလား
လက္ကိုင္ပု၀ါ က်တာမဟုတ္ဘူး။ ခ်တာေနမွာ း)
စာအေရးအသားေကာင္းသူပဲ
စာေရးေကာင္းေတာ့ စာဖတ္သူကို အစကေန ဆြဲေခၚ
သြားတာ စာဆံုးတဲ့အထိပဲေလ။ ေနာက္ဆံုး ရယ္ေမာ
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ရသ ေလးတခုက်န္ခဲ့တယ္။
ဖါးႀကီးဆီ မေရာက္တာၾကာၿပီ။ စာေတြမ်ားမ်ားေရးပါ။
ခင္မင္လ်က္
ဖားႀကီးတို႕ စြန္ပံုမ်ားေနာ္... :P
ထပ္လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္
ခင္မင္လ်က္
ဟားဟားဟား ပုိင္ၿပီဆုိၿပီးဝင္လုံးတာ အလုံးၾကီးမိသြားတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟား
အဲလုိပက္ပက္စက္စက္ကုိ ရီပစ္လိက္တယ္ သိလား။ က်ေနာ့္တုန္းက က်ေတာ့ စေကာ့ေစ်းထဲ ဆံပင္သြားည်ပ္တာဗ်ာ ေယာက်ာၤးေလးေတြ ညွပ္တဲ့အခန္းမွာ မညွပ္ပဲ မိနး္ကေလး ခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး မာမီ၃ေယာက္ ပါတ္လည္ ဝုိင္းည်ပ္တာဗ် မယုံမရွိနဲ႔ အမွန္က ညွပ္တေယာက္ထဲ ၂ေယာက္က ေဘးနားလာၿပီး ဆံပင္ည်ပ္တာ သင္လုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔ ဟုိပြတ္ ဒီပြတ္လုပ္တာဗ် နာမည္ေမး၊လိပ္စာေတာင္း၊ ေတြ႔ဖုိ႔ခ်ိန္းနဲ႔ အေဟေဟ ဆံပင္ညွပ္ခေတာင္ မယူဘူး....
Post a Comment