တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္နဲ႔ ဒါဏ္ရာေတြကို
ေမာ့ေသာက္ေနခဲ့ရတာ
ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိခဲ့ၿပီလဲ.....
တစ္လိပ္ႏွစ္လိပ္နဲ႔ အိပ္မက္ေတြကို
ရူထုတ္လိ္ုက္တာ
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့
လူဆိုတာ....
ဘ၀ဆိုတာ...
ဘာဆိုတာ...
ညာဆိုတာ....
ဒႆနေတြ ေခါင္းထဲမွာျပည့္ေနေတာ့
ငါဟာ ဖ်ားနာတတ္တဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္မ်ားလား..
ဒီလိုနဲ႔ပဲ....
မနက္ဖက္ဆို ေနထြက္ၿပီး
ညဖက္ဆို ေန၀င္တယ္
ရူလို္က္သြင္းလိုက္နဲ႔
ရင္ခုန္သံေတြ ၾကားထဲမွာ
ငါ.... ဒီအတိုင္းေတာ့ မၿပီးဆုံးသြားခ်င္ေသးဘူး...
အညၾတရ
3 May 2009အေၾကာင္းအရာတူ...... ကဗ်ာ, ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ့ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 ေယာက္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္:
ဘယ္လိုမ်ားၿပီးဆံုးခ်င္သတုန္းဗ်။ :)
ဘဝသရုပ္ေဖာ္ေတြ ေျပာင္ေျမာက္လွပါေပတယ္ဗ်ာ။
ဖားၾကီး...ဖားၾကီး...ဖားၾကီး
ဖားၾကီး...ဖားၾကီး...ဖားၾကီး
ဖားၾကီး...ဖားၾကီး...ဖားၾကီး
ဖားၾကီး...ဖားၾကီး...ဖားၾကီး
ကိုဖားႀကီးေရ ခုလို စာေတြျပန္ေရးတာျမင္ေတာ့ ၀မ္းသာပါတယ္ ညီေတာ့ စာေမးပြဲနီးလို႔ ခဏနားထားတယ္ အစ္ကိုေရ လာလည္သြားတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ :)
ကဗ်ာေလး ခံစားသြားပါတယ္ ေကာင္းေသာေန႔ပါ အစ္ကို :)
ဟူးးးး
ကဗ်ာဖတ္ျပီးအသက္ရူမရျဖစ္သြားတယ္..
ကဗ်ာေလးကို ခံစားသြားတယ္ ေကာင္းလိုက္တာ အားေပးေနမယ္ေနာ္ ကိုဖားၾကီး
ဖူးးးး လူ႕ ဘ၀တဲ့ ရင္ေမာပါ့
ကိုဖားရာ
ခံစားခ်က္ေတြ တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ
ျပန္ေရးေနလို႕ ၀မ္းသာတယ္
အားေပးပါတယ္
အဲကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ မေရးတာၾကာေပမယ့္ အရင္လိုဖတ္လို႕ေကာင္းတုန္းပဲကိုဖားၾကီး
ကဗ်ာေလး အားေပးသြားတယ္ဗ်ား။။
Post a Comment