အဆိပ္မခတ္ ၾကပါနဲ႔ ...

29 November 2008


အင္တာနက္ေပၚက စာေရးသူ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ မွားရင္ေတာ့ ၀ိုင္းတြယ္လိုက္ၾကတာ ေသာက္ေသာက္လဲပါပဲ။ အခုလိုစာမူခြင့္ျပဳခ်က္ေတြ၊ စာေပစိစစ္ေရးေတြနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ့ မီဒီယာေတြက မွားရင္ေတာ့ ဘယ္သူေတြက တာ၀န္ယူမလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ဒီစာက ႏို၀င္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ထုတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ သတင္းဂ်ာနယ္မွာပါလာတာပါ။ ပုံကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ အတိုင္းကြ်န္ေတာ့္ တူမေတာ္ႀကီး Dream ကေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ ဆိုၿပီး သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ ေဖၚျပခဲ့တဲ့ ပုံေတြပါ။ ဒီကတည္းက ဘေလာ႔ဂ္ဂါအားလုံးက photo effect ဆိုၿပီး နားလည္မွတ္ခ်က္ ခ်ထားတဲ့ပုံပါ။ သာမာန္လူၿပိန္းေတြေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္
ထားတဲ့ ပုံေတြကို တကယ္ပဲရွိသေယာင္ေယာင္ေရးၿပီး ဘာသာေရးရႈ႔ေထာင့္ကေနပါ လိုရာဆြဲသြင္းသြားတဲ့ စာေရးသူ ျမနန္းရွင္ဆိုသူကို တကယ္ပဲ အံၾသမိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ာနယ္တိုက္က တာ၀န္ရွိ လူႀကီးမင္းမ်ားအားလုံး....။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔က အဆင့္ျခင္း မိုးႏွင့္ေျမ မကကြာျခားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၀ါသနာအရ ဘေလာ႔ဂ္ေပၚတက္ကာ သတင္းေတြ၊ ရသေတြ၊သုတေတြ ေရးၾကေသာ္လည္း တာ၀န္ယူမူ႔ျခင္းက ကြာတယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး၊ ကိုယ့္စာကိုယ္ေရးေနၾကတာပါ။ စာမူခတို႔ဘာတို႔လည္းမရွိ၊ ဖတ္တဲ့သူကလည္း တစ္စုံတစ္ရာ အခေၾကးေငြေပးစရာမလိုပဲ ဖတ္လို႔ရတဲ့
ဘေလာ့ဂ္ေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အသိဥာဏ္ အမွားေတြ မေပးမိေအာင္လို႔ သတိထားၾကတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းကေရးေနရေပမယ့္ ကိုယ့္စာကိုယ္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆုံး မွန္ကန္ေအာင္တာ၀န္ယူၾကရပါတယ္။

အခုေတာ့ ပရိတ္သတ္ဆီက ပိုက္ဆံလည္းယူတယ္။ ၀ိုင္း၀န္း တည္းျဖတ္ လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြကလည္း တစ္ပုံႀကီး၊ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာမ်ားကလည္း စာနယ္ဇင္းေလာကမွ သိကၡာနဲ႔ ေနလာသူေတြက ဒီလိုစာမ်ိဳးကို သူတို႔ဂ်ာနယ္မွာ တင္ခြင့္ေပးလိုက္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ပရိတ္သတ္ကို အဆိပ္ခတ္လိုက္တာပါပဲ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ဖြလိုက္တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ..။ကြန္ျပဴတာနဲ႔ photo effect အေၾကာင္းနားလည္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပလူတန္းစားအတြက္ အေရးမႀကီးေပမယ့္ ဒီပညာရပ္ေတြ၊ သေဘာတရား ေတြကို နားမလည္တဲ့ နယ္ကလူေတြအတြက္ဆို ဒီဓါတ္ပုံနဲ႔ စာေတြကိုပဲ အတည္ႀကီးမွတ္သြားၿပီး စာေပအဆိပ္သင့္သြားမယ္
ထင္ပါတယ္။ ဒီစာပုိဒ္ကို သတင္းလိုေရးတဲ့ စာေရးသူရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကံစြမ္းအားေၾကာင့္ ရုပ္၊နာမ္ေတြဟာအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကို ေရးသားတဲ့အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေကာင္းပါတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ေပမယ့္ ဒီလို ပုံမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ပရိတ္သတ္ကို မလိမ္ညာသင့္ပါဘူး....။ ၾကည့္ရတာ ဂ်ာနယ္က လူႀကီးမင္းေတြကလည္း မရွိဘူးဆိုတာ သိသိႀကီးနဲ႔ထည္႔ေပးၿပီး၊ ေနာက္တစ္ပတ္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ပတ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ၾကမွ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြ ဘာေတြဆိုၿပီး သတင္းတစ္ပုဒ္ထပ္ေရးမလို႔နဲ႔ တူပါတယ္....။ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ... ပိုက္ဆံလည္းေပးရေသးတယ္...။ အဆိပ္လည္း ခပ္ခံရေသးတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မွားရင္ေတာ့ ၀ိုင္းအာၾကေပါ႔...။ ခင္ဗ်ားတို႔မွားေတာ့ .... ေတာင္းပန္ျခင္း၊ရွင္းလင္းျခင္းဆိုၿပီး သတင္းတစ္ပုဒ္ ထပ္ေရးေပါ႔...။ ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာမွာ.... စာေတြျပည့္ဖို႔ မပူရေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းေလး လည္း ကိုယ္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကဦး ဆရာတို႔ေရ...။

ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ တူမႀကီး ဒရင္းေရ ညည္းေမးတဲ့ သူက ဘယ္ကလဲဆိုတဲ့ အေျဖကိုလည္း ဒီစာေရးသူက ပဲေျဖထားတယ္ကြယ့္။စာထဲက စာလုံးေပါင္းအတိုင္းကေတာ့ အီရွန္ႏိုင္ငံသား၊ ပါရွန္းလူမ်ိဳးဆိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ အီရွန္ႏိုင္ငံဆိုတာကိုလည္း ေမာင္ဖားႀကီးအေနနဲ႔ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတာေၾကာင့္ စာျပင္ဆရာေတြလက္စြမ္း ျပလို႔ အီရန္ကေန အီရွန္ျဖစ္သြားတာ တူပါတယ္ကြယ္။ဒီလိုအီရွန္ အဲေလ အီရန္ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ ရွိေနတာကို အမာဒီနီဂ်က္ တို႔ေတာ့ ဂုဏ္ယူေနမလား ဒါမွမဟုတ္ အလႅာရဲ႕ အျပစ္ေပးမူ႔လို႔ ေတြးေနေလမလားပဲ...။ တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလီခါမန္ႏိုင္း ေတာင္ နာမည္က်သြားဖုိ႔ အလားအလာ
ရွိေနတယ္....။ ကိုအီရန္သားေရ.... ခင္ဗ်ားလည္း solid ဂီတာေတြ၊ ကီးဘုတ္ေတြ၊ ကြန္ျပဴတာေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္မေနနဲ႔ဦး၊ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေျခအေနနဲ႔ လည္းလိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ေနဦးဗ်...။ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ အိမ္သာ ကမုတ္ခြက္ေပၚ ကပုံကိုၾကည့္ၿပီး တရားယူတတ္တဲ့သူေတြက သနားစရာ၀ဋ္ေကာင္လို႔ ေျပာေနၾကေလရဲ႕ ဗ်ိဳ႕.......။

Ten Things I Hate About Myself

26 November 2008

တစ္ေန႔တစ္၌ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မိမိ၏ ဘေလာ့ဂ္ကို၀င္ခိုက္ အလြန္တရာ အၿငိမ္မေနေသာ ဟန္သစ္ၿငိမ္ဟု အမည္ရသည့္ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုႀကီး ဟန္သစ္ၿငိမ္သည္ မိမိကိုယ္ကို မုန္းသည့္အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ဟူေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ tag ရာတြင္ကြ်ႏု္ပ္သည္ မိမိကိုယ္ကို အမွန္တကယ္အားျဖင့္ မုန္းတီးလြန္းလွ ျခင္းမရွိေသာ္ လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမႀကိဳက္ေသာ အခ်က္မ်ားအား စဥ္းစားမိၿပီးလွ်င္ ၁၀ ခ်က္မက မ်ားျပားလွေသာ္လည္း tag ျခင္းထုံးဓေလ့အရ ပိုၿပီးစကားရွည္ရန္ မသင့္ေလ်ာ္သျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းတီးေသာ အခ်က္မ်ားထဲမွ ၁၀ ခ်က္အား selection ထုတ္ႏႈတ္ကာ Ten things I hate about myself ဟူေသာ အမုန္းစာရင္းကို ျပဳစုလိုက္ေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္သည္ ငယ္စဥ္က လူအမ်ားက အနည္းငယ္မွ် ျပစ္တင္ေျပာဆိုရုံေလာက္ျဖင့္ ငိုေႁကြးတတ္ၿပီး၊ အရြယ္ေရာက္လတ္ေသာ္ထိုအက်င့္မွာ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္လည္း၊ လူတို႔၏ စကားသံမ်ားအား တစ္ခါတစ္ရံ မိမိကို အျပစ္တင္ေျပာေလသည္လားဟု အထင္ေရာက္မိပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအရာသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုယ္ကြ်ႏ္ုပ္ သံသယ ႀကီးလြန္းျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံသယႀကီးတတ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ စိတ္ကို မုန္းတီးလွပါသည္။

သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားထံမွ ပိုက္ဆံေခ်းတတ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ျပန္ဆပ္ရာတြင္မူ အလြန္ႏွေျမာ တြန္႔တိုတတ္ပါသည္။တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယုံၾကည္၍ ေခ်းေသာသူကို ထိုကဲ့သို႔စိတ္မ်ိဳးထားရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္းသိေသာ္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္သည္ျပန္ဆပ္ခါနီးတိုင္း ထိုကဲ့သို႔စိတ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚတတ္ပါသည္။ ထိုအက်င့္ကိုလည္း မုန္းပါသည္။( ထိုအက်င့္ကို မုန္းေသာေၾကာင့္ ျပင္မည္ဟု ယတိျပတ္ ဆုံးျဖတ္ ေနေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္အား ပိုက္ဆံခ်ည္းလိုသူမ်ား ဤေနရာတြင္ စာရင္းေပးသြင္းႏိုင္ပါသည္။
ဤကား.... စကားခ်ပ္)

လူအမ်ားသည္ မိမိထက္ အသက္အရ၊ ၀ါအရ ႀကီးေသာ သူမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္ အရိုအေသ ေကာင္းမ်ားေပးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ မလႊဲမေရွာင္သာ၍ ကိုယ္မၾကည္ညိဳသူမ်ားအား ေလးစားသမူ႔ျပဳရရာတြင္ စိတ္ညစ္ညဴးၾကမည္ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ မ်က္ႏွာႀကီးအား ၿဖီးထား၍ အလြန္ပင္ ဟန္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း၊ တကယ္တမ္းေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ရျခင္းမ်ိဳးကို မုန္းပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေနသည့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ မ်က္ႏွာစပ္ၿဖီးၿဖီး ႀကီးအားလည္း ေတြးမိသည္ႏွင့္ ေအာ့ႏွလုံးနာကာ အလြန္မုန္းတီးမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဘ၀သည္ ဟန္ေဆာင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ထားေသာ ကပြဲတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေပသည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေအာင္ပြဲခံလွ်င္ ယမကာသည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားတြင္ မပါမျဖစ္ ျဖစ္လာသည္။ အလြန္အကြ်ံေသာက္မိေသာေၾကာင့္ အရက္နာက်ကာ အရက္ကိုမုန္းတီးသြားေသာ္လည္း ထိုစိတ္မွ ခဏပင္ျဖစ္လွ်က္ ေနာက္ေန႔ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ ပြဲလမ္းတစ္ခုရွိသည္ႏွင့္ ျပန္လည္ေသာက္ရန္ လက္မေႏွးေသာေၾကာင့္ မုန္းတီးရမည့္အရာမွာ မျပတ္သားေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္သာျဖစ္ေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္ဘ၀တြင္ ကြ်ႏု္ပ္အား သန္႔စင္ေသာ ေစတနာျဖင့္ ေမတၱာထားသူမ်ားရွိေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္စိတ္ အလိုမက်သည္ႏွင့္ ထိုသူမ်ားအား ျပစ္တင္ေျပာဆိုလိုစိတ္မ်ားျဖစ္တတ္ပါသည္။ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အၿမဲေနာင္တရ၍ ျပစ္မွားမိေသာ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္ကြ်ႏု္ပ္အား မုန္းတီးမိပါေတာ့သည္။

မိုးနည္းနည္းေအးသည္ႏွင့္ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သည္ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေက်ာက္ကပ္သည္
အၿမဲလိုလို ဒုကၡေပးေလ့ ရွိသည္။ တစ္ေန႔တစ္၌ ရည္ရြယ္ထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား ကားမွတ္တိုင္တြင္ စကားေျပာေနခိုက္ သူမကလည္း ကြ်ႏု္ပ္အား ထို႔ေန႔တြင္မွ ထူးထူးျခားျခား မ်က္ႏွာသာ ေပးကာ ရႊင္လန္းဖြယ္စကားမ်ား ျပန္လည္ေျပာၾကားေနတုန္း ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဆီးအလြန္သြားခ်င္လာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခဏေနာ္ဆိုကာ အနီးအနားမွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ကိစၥေျဖရွင္း ၿပီးေနာက္ ကားမွတ္တိုင္သို႔ ျပန္လာရာတြင္ သူမကို မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ မွီရာ ကားတစ္စင္းႏွင့္ ထြက္သြားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဇာတ္လမ္းေကာင္းခ်ိန္မွ ဒုကၡေပးတတ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေက်ာက္ကပ္အား မုန္းတီးမိပါေတာ့သည္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္းေသာေၾကာင့္ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ အရႈံးမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ရေလ့ရွိေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အရႈံးမ်ားကို မုန္းတီးျခင္း မရွိေသာ္လည္း အထင္ႀကီးတတ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ စိတ္ကိုမူ အလြန္မုန္းတီးမိပါသည္။

ကာလသုံးပါး၊ အရိပ္သုံးပါး၊ ေလာကသုံးပါး အစရွိေသာ သုံးပါးေသာ တရားမ်ားကို နားမလည္ပဲ ၀င္လွ်ာရွည္ တတ္ေသာေၾကာင့္ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်ားျဖစ္ရာတြင္ လွ်ာရွည္မိေသာ ကိုယ့္ပါးစပ္အား ကိုယ္ပိတ္ရိုက္ခ်င္ စိတ္ပင္ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ထိုပါးစပ္ အားေျပာခြင့္ေပးေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဦးေႏွာက္ေသးေသးကိုလည္း မုန္းတီးပါသည္။

အခ်ိန္ကို အေကာင္းစား ၀ုိင္တစ္ခြက္လို ဇိမ္ခံေသာက္သုံးတတ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုအက်င့္ေၾကာင့္ပင္ ရထားမ်ားတစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း ၀င္လာကာ လူအမ်ားကလိုရာထြက္သြားၾကေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္မွာမူ ဘူတာရုံထဲတြင္သာ ရပ္လ်က္ က်န္ခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္ျဖဳန္းတီးမိသည္ဟု ေနာင္တမ်ားရလာေသာအခါ ယေန႔ကြ်ႏု္ပ္သည္ မေန႔ကကြ်ႏု္ပ္ကို မုန္းတီးမိပါ ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ျဖဳန္းေသာ အက်င့္ကေတာ့ ယေန႔အထိ မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးေပရာ ယေန႔အခ်ိန္ျဖဳန္းမိေသာ ကြ်ႏု္ပ္ကို မနက္ျဖန္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္က မုန္းတီးေကာင္းမုန္းတီးမိေပလိမ့္မည္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းတီးေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္ကြ်ႏု္ပ္ ေနာင္တမ်ားအျပည့္ျဖင့္ မုန္းတီးေသာ ကိစၥမွာ ရိုးသားမူ႔ကို သစၥာေဖါက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ နာမည္အတြက္၊ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္၊ ေက်ာ္ၾကားမူ႔အတြက္ ရိုးသားျခင္းကို သစၥာေဖါက္ မိခဲ့ေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ထိုအျပဳအမူအတြက္ လြန္စြာရွက္ရြံ႔သည့္အျပင္ ထိုအက်င့္ဆိုးႀကီးအားလည္း အလြန္မုန္းတီး ပါသည္။ သစၥာေဖါက္ခဲ့သမွ် အျဖစ္မ်ားတြင္ အႏုပညာအား သစၥာေဖါက္ခ်င္ေသာ စိတ္ဓါတ္ဆုိးႀကီးအားလည္းအမုန္းတီးဆုံးပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဤကား ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္ကြ်ႏု္ပ္ မုန္းတီးေသာ အခ်က္မ်ားထဲမွ ၁၀ ခ်က္အား ေရြးခ်ယ္ေဖၚျပျခင္း ျဖစ္ကာ tag တို႔၏ ထုံးစံဓေလ့ အရ မည္သူ႔ကို ဆက္လက္ tag ရမည္နည္းဟု စဥ္းစားမိလတ္သည္ရွိေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ေအာက္ပါသူတို႔အား ေတြးေတာမိေလသည္။

ပေလြအိပ္မက္

25 November 2008


"ေရာ့၊ ဒီမွာ" ကြ်န္ေတာ့္အေဖက ဆင္စြယ္ပေလြငယ္တစ္ေခ်ာင္းကို ေပးရင္းေျပာပါသည္။

"ဒီဟာကိုယူ ဒီပေလြကိုမႈတ္ၿပီးရပ္ေ၀းေျမျခားက လူေတြကိုေဖ်ာ္ေျဖတဲ့အခါမွာေတာ့ အေဖအိုႀကီးကို မေမ့နဲ႔ေပါ႔ကြာ။ မင္းကမ ၻာေလာကႀကီးကို ထြက္ၾကည့္ၿပီး အသိပညာရရွိဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီကြယ္။ ငါဟာမင္းအတြက္ ဒီပေလြကို ျပဳလုပ္ထားတာျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းကတျခားဘယ္အလုပ္ကိုမွ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဘူး။ အၿမဲတမ္းသီခ်င္းေတြကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔သာ ေသခ်ာပါေစ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဘုရားသခင္က မင္းကိုေပးလိုက္တဲ့လက္ေဆာင္မြန္ဟာ ၀မ္းနည္းစရာျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"

ကြ်န္ေတာ့္အေဖသည္ ဂီတအေၾကာင္းကို သိပ္နားမလည္ပါ။ သူသည္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါ၏ ။ သူကကြ်န္ေတာ္လုပ္စရာရွိသမွ်မွာ လွပေသာဤပေလြငယ္ကို မႈတ္ရန္ႏွင့္ ဒါဆိုလွ်င္ပင္ အားလုံးၿပီးဆုံးသြားၿပီ ဟု ထင္ျမင္ယူဆထားေလသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႔ကိုလွည့္ျဖားလိုစိတ္မရွိပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေက်းဇူးတင္စကားမ်ားေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ပေလြငယ္ကိုအိတ္ထဲ ထည့္ကာ ခရီးထြက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ေတာင္ၾကားရပ္၀န္းေဒသထဲမွာ လယ္ေတာစက္ရုံႀကီးအထိသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ကြ်မ္း၀င္မူ႔ ရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤမွအလြန္၌ ကမ ၻာေလာက စတင္ပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္အႀကီးအက်ယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါ၏ ။ ပ်ားငယ္ေလး တစ္ေကာင္သည္ ပ်ံသန္းလာရာမွ ေညာင္းညာလာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အကၤ် ီလက္ေပၚမွာလာနားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူ႔ကိုေခၚလာခဲ့သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ေနာင္အခါ ပထမ ဦးဆုံးရပ္ နားသည့္ ေနရာေရာက္ရွိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားကို အိမ္သို႔ျပန္ပို႔ ေပးမည့္ သံေတာ္ဆင့္တစ္ဦး ရရွိမည္ျဖစ္ေလသည္။

ေတာအုပ္မ်ားႏွင့္ ျမက္ခင္းမ်ားက လမ္းခရီးတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုအေဖၚျပဳၾကသည္။ ျမစ္ျပင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာရႊင္ျမဴးစြာ ေျပးလႊားေနေလသည္။ သစ္ပင္မ်ား ႏွင့္ ပန္းမ်ား၊ ေကာက္ႏွံမ်ား၊ သီးပင္ခ်ဳံပုတ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကိုစကားဆိုၾကသည္။ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ ေတးသီခ်င္းကိုပင္ သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ဇာတိေျမမွာကဲ့သို႔ပင္ သူတို႔သည္ကြ်န္ေတာ့္ကိုနားလည္ၾကေပသည္။ သီခ်င္းဆိုမူ႔ေၾကာင့္ ပ်ားငယ္ႏိုးလာသည္။ သူသည္ ကြ်န္ေတာ့္ပုခုံးေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္းတြားတက္လာ၏ ။ထို႔ေနာက္ ပ်ံတက္ကာ နက္ရႈိင္းခ်ိဳျမေသာ တ၀ီ၀ီျမည္သံျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ပတ္ၿပီး၀ဲသည္။ ၿပီးမွ အိမ္ရွိရာဆီသို႔
ျမားတစ္စင္း ပမာ တန္းတန္းမတ္မတ္ဦးတည္သြားေလေတာ့သည္။

ဤအခ်ိန္မွာပင္ သစ္ေတာအတြင္းမွ မိန္းကေလးငယ္ တစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသည္။ သူမ၏ လက္မွာ ျခင္းေတာင္းတစ္လုံး ကိုင္ထားၿပီး ဆံပင္နီနီ ဦးေခါင္းတြင္ ေကာက္ရိုးဦးထုပ္ အျပန္႔ႀကီး ေဆာင္းထားေလသည္။

"ဘုရားသခင္ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ"

ကြ်န္ေတာ္က သူမကိုေျပာလိုက္သည္

"မင္းဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ"
"ကြ်န္မေကာက္ရိတ္သမားေတြအတြက္ ညေနစာယူလာတာပါ"

သူမကကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွ ေလွ်ာက္ရင္းေျပာသည္။

"ရွင္ကေရာ ဒီေန႔ဘယ္ကို သြားမွာလဲ"

"ကိုယ္က ကမ ၻာေလာကထဲကို သြားေနတာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕အေဖက ေစလႊတ္လိုက္တာေပါ႔၊ ကိုယ္ဟာ ဒီပေလြနဲ႔ဂီတပြဲေတြကိုတင္ဆက္ေပးသင့္တယ္လို႔ သူကယူဆထားတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္မသိေသးဘူး၊ အရင္ဆုံးအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္သင္ယူရဦးမွာေပါ႔ေလ"

"ေကာင္းပါၿပီ ရွင္ဘာကိုတကယ္လုပ္ႏိုင္သလဲ လူတိုင္းဟာ တစ္စုံတစ္ခုေတာ့ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရမွာေပါ႔"

"အထူးအေထြေတာ့ ဘာမွမရွိပါဘူး၊ ကိုယ္ဟာ သီခ်င္းေတြေတာ့ ဆိုႏိုင္ပါတယ္"
"ရွင္ကဘယ္လို သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ ဆိုတာလဲ"
"သိတဲ့ အတိုင္းသီခ်င္းက ေတာ့အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ၊ မနက္ခင္းနဲ႔ ညခင္းအတြက္ရယ္၊ သစ္ပင္ပန္းမန္ တိရစၧာန္ေတြအားလုံးအတြက္ရယ္၊ အခု ဥပမာ တစ္ခုအားျဖင့္ ေကာက္ရိတ္သမားမ်ားအတြက္ ညစာယူၿပီး သစ္ေတာထဲက ထြက္လာတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း သီခ်င္းလွလွပပေလး တစ္ပုဒ္ကိုယ္ဆိုျပႏိုင္ပါတယ္"
"ရွင္တကယ္ပဲ ဆိုႏိုင္သလား၊ ဒါျဖင့္ ဆိုျပစမ္းပါ"
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ႏို႔ မင္းနာမည္က ဘာတဲ့လဲ"
"ဘရစ္ဂ်စ္"

ထို႔ေနာက္ကြ်န္ေတာ္သည္ ေကာက္ရိုးဦးထုပ္ေဆာင္းထားေသာ အလွပ်ိဳဘရစ္ဂ်စ္ အေၾကာင္းႏွင့္ ျခင္းေတာင္းထဲမွာပစၥည္းမ်ားယူေဆာင္လာပုံ၊ ပန္းပြင့္မ်ားအားလုံးက သူမကို ၀ိုင္းၿပီးၾကည့္ေနၾကပုံ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံစည္းရိုးမွာ အျပာေရာင္ကန္စြန္းပန္းႏြယ္မ်ားက သူမေနာက္သို႔ ကိုင္းညႊတ္လိုက္ၾကပုံႏွင့္ အျခားေထြေထြရာရာမ်ားကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုျပလိုက္သည္။သူမက အလြန္မွပင္အာရုံစူးစိုက္ၿပီးေနာက္ ေကာင္းသည္ဟုဆိုေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္က ဆာေလာင္ေနေၾကာင္းေျပာျပသည့္အခါ သူမက ျခင္းေတာင္းအဖုံးကို လွပ္ၿပီး ေပါင္မုန္႔တစ္စ ထုတ္ေပးေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ဖဲ့ကိုက္စားၿပီး
လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ေသာအခါ သူမကဤသို႔ဆိုသည္။

"ရွင္စားေနတုန္း ေျပးလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ တစ္ခုၿပီးမွ တစ္ခုေပါ႔"
သို႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမက္ခင္းေပၚမွာ ထိုင္ၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္က ေပါင္မုန္႔စားသည္။ သူမက အညိဳေရာင္ လက္မ်ားကို ဒူးႏွစ္ဘက္မွာ ပိုက္ထားကာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေန၏ ။

"ကြ်န္မအတြက္ ရွင္ အျခား တစ္ခုခု ဆိုျပဦးမလား" ကြ်န္ေတာ္စားအၿပီးတြင္ သူမကေျပာလိုက္သည္။

"ဆိုျပရမွာေပါ႔ေလ... ဒီတစ္ခါ ဘာအေၾကာင္းျဖစ္မလဲ"
"ခ်စ္သူအေ၀းကို ေျပးထြက္သြားလို႔ ပူေဆြးေနတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း"
"ဟင့္အင္း၊ အဲ့ဒါေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူး။ အဲဒါ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာကို မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ဟာ သိပ္ၿပီးပူေဆြးမေနသင့္ဘူး။ ကိုယ္ဟာ ေတာက္ပတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ သီခ်င္းေတြကိုသာ သီဆိုရမယ္။ ကိုယ့္အေဖက အဲဒီလိုမွာထားတယ္။ ကိုယ္ဟာ ဥၾသငွက္ေလးအေၾကာင္း ဒါမွမဟုတ္ လိပ္ျပာေလး အေၾကာင္း သီဆိုျပႏိုင္ပါတယ္"

"ဒါျဖင့္ ရွင္ဟာ အခ်စ္အေၾကာင္း ဘာမွမသိဘူးေပါ႔" သူမကေမးသည္။
"အခ်စ္အေၾကာင္း ဟုတ္စ၊ ကိုယ္သိပါတယ္။ အဲဒါဟာျဖင့္ အားလုံးထဲမွာ အလွပဆုံးအရာေပပဲ"

ကြ်န္ေတာ္က ေပၚပီ ပန္းနီနီမ်ားႏွင့္ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္ေနေသာ ေနေရာင္ျခည္တန္းမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ျပည့္လွ်မ္းလ်က္ကစားျမဴးတူးၾကပုံမ်ား အေၾကာင္း ေကာက္ကာငင္ကာ ဆိုျပလိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ ငွက္ပုတီး မေလးတစ္ေကာင္က ငွက္ဖိုကိုေစာင့္ေနသည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ငွက္ဖိုေရာက္ရွိလာသည့္အခါ ငွက္မေလးက ထြက္ေျပးၿပီးေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ေနသည့္ အေၾကာင္းထို႔ျပင္ ဆက္လက္၍ မ်က္၀န္းညိဳရွိေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္းႏွင့္ လူငယ္တစ္ဦးေရာက္ရွိလာၿပီး သီခ်င္းဆိုျပသည့္အခါ ေပါင္မုန္႔တစ္စ ဆုခ်ခံ ရသည့္အေၾကာင္း ယခုေတာ့ လူငယ္သည္ေပါင္မုန္႔မလိုခ်င္ေတာ့ဘဲ မိန္းကေလးထံမွအနမ္း တစ္ခုကိုသာ လိုခ်င္ေနၿပီး မ်က္၀န္းညိဳမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ခ်င္ေနေၾကာင္း သူသည္သီခ်င္းကို ဆက္ၿပီးဆိုေနမည္ျဖစ္ကာ သူမကၿပဳံးလ်က္ သူ႔ပါးစပ္ကို သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ပိတ္မေပးမခ်င္း ဆက္ဆိုေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ဤတြင္ ဘရစ္ဂ်စ္က ကြ်န္ေတာ့ပါးစပ္ကို သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းလႊာျဖင့္ ပိတ္ေပးေလသည္။ သူမသည္ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားၿပီးေနာက္ဖြင့္ခဲ့ျပန္၏ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရႊညိဳေရာင္ၾကယ္ပြင့္မ်ားကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ၎တို႔တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ပုံရိပ္ႏွင့္ ျမက္ပြင့္ျဖဴျဖဴမ်ားေရာင္ျပန္ဟပ္လွ်က္ ရွိျခင္းကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါၿပီ။

"ကမ ၻာႀကီးဟာ သိပ္ကိုလွပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာလိုက္သည္။ ကိုယ့္အေဖေျပာတာမွန္တယ္၊ အခုမင္းျခင္းေတာင္းကိုကိုယ္ကူသယ္ေပးမယ္၊ မင္းလူေတြဆီကို သြားၾကစို႔"

ကြ်န္ေတာ္သည္ ျခင္းေတာင္းကို ေကာက္ယူၿပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး သူမ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင္ ့ၿပိဳင္တူ ျဖစ္ကာ သူမ၏ရႊင္လန္းမူ႔သည္လည္း ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေနေပသည္။ ေတာင္တန္းျမင့္ ႀကီးဆီမွ သစ္ေတာမ်ားကလည္း ေအးခ်မ္းညင္သာစြာ တီးတိုးစကားမ်ားဆိုေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဤမွ်မ်ားျပားေသာ ၾကည္ႏူးစရာမ်ားႏွင့္ခရီးမသြားခဲ့ဖူးေခ်။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ႔ပါးစြာႏွင့္ အတန္ၾကာမွ် သီခ်င္းမ်ားဆိုေနခဲ့၏ ။ ေနာက္ေတာ့ အလြန္႔အလြန္ အလွ်ံပယ္ ျဖစ္လာျခင္းေၾကာင့္ ရပ္ပစ္လိုက္ရေတာ့သည္။ သစ္ပင္ေရေျမေတာေတာင္ ၾသကာသေလာကႀကီးမွ လာေနေသာ အလၤကာ ေတးသီခ်င္းေတြက မ်ားလြန္းေန၏ ။

ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ဆင္ျခင္ေတြးေတာၾကည့္မိ၏ ။ အကယ္၍သာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကမ ၻာေလာကႀကီး၏ ေတးသီခ်င္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာ နားလည္သီဆိုႏိုင္ခဲ့ပါလွ်င္ ျမက္ခင္း၊ ပန္းပြင့္၊ လူ၊ တိမ္တိုက္ႏွင့္ အရာအားလုံးတို႔ ၏အေၾကာင္း အရြက္သိပ္သည္းေသာ သစ္ေတာမ်ား၊ ထင္းရူးေတာမ်ားႏွင့္ တိရစၧာန္အားလုံးတို႔၏ အေၾကာင္း၊ အေ၀းပင္လယ္ျပင္ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ လမင္း ၾကယ္စင္တို႔၏ အေၾကာင္းမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္တြင္းမွာ ေတးသံမ်ား ျမည္လာ ႏိုင္မည္ဆိုပါလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေစတစ္လုံးပိုင္ရွင္ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ ေတးသီခ်င္း တစ္ပုဒ္တိုင္းသည္လည္း ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္တစ္စင္း အျဖစ္ေနရာ ယူလာပါလိမ့္မည္။

ဤအေၾကာင္းအရာကို စဥ္းစားေနစဥ္ ကြ်န္ေတာ္၏ အတြင္းပိုင္းထဲမွာ လုံး၀ပင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့၏ ။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဤသုိ႔ ယခင္က တစ္ႀကိမ္မွ မျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးသျဖင့္ အံ့ၾသျခင္းလည္း ျပည့္လွ်မ္းေနခဲ့၏ ။ ဘရစ္ဂ်စ္က ရပ္ၿပီးျခင္းေတာင္းလက္ကိုင္ကို ဆြဲလ်က္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတားသည္။

"ကြ်န္မ ဒီလမ္းက သြားရေတာ့မယ္" သူမကေျပာလိုက္သည္။ "ကြ်န္မလူေတြက ဟိုအထက္က လယ္ကြင္းထဲမွာ ရွင္ကေကာဘယ္ကိုသြားမွာလဲ၊ ကြ်န္မနဲ႔ အတူလိုက္ခဲ့မလား"

"ဟင့္ အင္း... ကိုယ္မင္းနဲ႔လိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္ကမ ၻာႀကီးထဲကို သြားရမယ္၊ ဘရစ္ဂ်စ္ေရ ... ေပါင္မုန္႔အတြက္ေရာအနမ္းအတြက္ပါ သိပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္။ ကိုယ္ မင္းအေၾကာင္း စဥ္းစားေနမွာပါ။"

သူမက ညေနစာ ျခင္းေတာင္းကိုယူသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎ကိုေက်ာ္၍ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ညိဳေမွာင္ေသာ အရိပ္အာ၀ါသထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚသို႔ ကိုင္းညြတ္လာၾကျပန္သည္။ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကို တြယ္ကပ္ထားၾကသည္။သူမ၏ အနမ္းမွာ အလြန္ခ်ိဳျမ ေကာင္းမြန္လြန္းလွသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ၀မ္းသာမူ႔ သက္သက္အတြက္ေၾကာင့္ပင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရပါ၏ ။ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္ ျမန္ျမန္ပင္ ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္ၿပီး လမ္းအတိုင္း ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ခဲ့ေလသည္။

မိန္းကေလး ေတာင္ေစာင္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းတက္သြားသည္။ ေတာအစပ္ရွိ သစ္ျဖဴပင္ႀကီး၏ အရိပ္ ေအာက္မွာ ရပ္ၿပီးကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသး၏ ။ ကြ်န္ေတာ္က ဦးထုပ္ကို ေခါင္းေပၚရမ္းၿပီး အခ်က္ျပ သည့္အခါ သူမကေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ ျပၿပီး သစ္ပင္ရိပ္ထဲမွာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ရုပ္ပုံကားခ်ပ္ တစ္ခုလို အသံတိတ္ပင္ျဖစ္ေလ၏ ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ လမ္းအေကြ႔တစ္ခုေရာက္သည္အထိ ကိုယ့္အေတြးထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ရင္းဆက္လာခဲ့သည္။ ထိုေနရာတြင္ စက္ရုံတစ္ရုံရွိေနသည္။ စက္ရုံနံေဘးတြင္ ေရထဲမွာ ေလွတစ္စင္းဆိုက္ကပ္ထားၿပီး လူတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္။ ထိုလူသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေနဟန္ရွိသည္။ အေၾကာင္းမူ ကြ်န္ေတာ္က ဦးထုပ္ကို ကိုင္လ်က္ ေလွေပၚတက္လိုက္လွ်င္ပင္ ေလွက ခ်က္ခ်င္း ထြက္ခြာၿပီး ေရစုန္အတိုင္း သြားေလေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ေလွအလယ္မွာထိုင္ၿပီး ထိုလူက ပဲ့ေနရာမွာထိုင္သည္။ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္သြားၾကမလဲဟု ေမးေသာအခါ သူကရီေ၀ေသာ မ်က္လုံးျပာျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္သည္။

"ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တဲ့ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ သူကေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာျပသည္။ ေရစုန္အတိုင္း သမုဒၵရာ ထဲကို သို႔မဟုတ္ၿမိဳ႔ျပႀကီးေတြဆီကို ခင္ဗ်ားေရြးခ်ယ္ေပါ႔။ အားလုံးကို က်ဳပ္ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။"

"အားလုံးကို ခင္ဗ်ားပိုင္တယ္ ဟုတ္လား။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားဟာ ရွင္ဘုရင္ေပါ႔"

"ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္" သူကဆိုသည္။ "ခင္ဗ်ားကေတာ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပဲ။ အဲသလိုထင္ရတယ္။ က်ဳပ္တို႔ခရီးသြားၾကရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပပါဦး"

ကြ်န္ေတာ္သည္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားရၿပီ။ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ ဤလူႀကီးေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကြ်န္ေတာတို႔ေလွ ျမစ္အတြင္း တိတ္ဆိတ္စြာ အျမန္သြားေနျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္ရြ႔ံလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ျမစ္အေၾကာင္းကို သီခ်င္းဆိုလိုက္၏ ။ ျမစ္သည္ ေလွနာ၀ါ မ်ားကို သယ္ေဆာင္လ်က္ ေနေရာင္ျခည္ကို ေၾကးမုံျပင္ ထင္ဟပ္ကာ ေက်ာက္ေဆာင္ဆိပ္ကမ္းတြင္ ပြက္ထေန၏ ။ ၎သည္ခရီးလွည့္လည္ ျခင္းမ်ားၿပီးဆုံးျခင္း ေရာက္ရွိသည့္အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ ေနေလ၏ ။

ထိုလူ၏ မ်က္ႏွာမွာ အမူအရာ ကင္းမဲ့လ်က္ပင္ရွိေနေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္သီခ်င္း ဆိုၿပီးသြားေသာအခါသူက အိပ္မက္မက္ေနသူတစ္ေယာက္ပမာ တိတ္ဆိတ္စြာေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ရုတ္တရက္ပင္ ကြ်န္ေတာ္အံ့ၾသသြားရေအာင္ သူကိုယ္တိုင္ကစတင္သီခ်င္းဆိုေလေတာ့သည္။ သူသည္ ျမစ္အေၾကာင္းႏွင့္ ေတာင္ၾကားျမစ္၀ွမ္းအတြင္း ျမစ္၏ခရီးစဥ္အေၾကာင္းကိုပင္သီခ်င္းဆိုျခင္းျဖစ္၏ ။ သူ႔သီခ်င္းသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ထက္ပိုၿပီးလွပ ပိုၿပီးအားမာန္ပါလွေပသည္။ သို႔ေသာ္သူ႔သီခ်င္းထဲမွာေတာ့ အရာရာတိုင္းသည္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ ျခားနားစြာ အသံထြက္ေနၾက၏ ။

သူဆိုေနပုံအရ ျမစ္သည္ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းဆူညံေသာ လက္သရမ္းသူ တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚမွ အျမန္ေျပးဆင္းလာေနသည္။ ထက္လွစြာေသာ သြားမ်ားျဖင့္ စက္ရုံမ်ား၊ တံတားခုံးမ်ားကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ေနသည္။ ၎သည္သယ္ေဆာင္ရမည့္ ေလွမွန္သမွ်ကို ရြ႔ံရွာမုန္းတီးသည္။ ၎၏ လႈိင္းမ်ားႏွင့္ ရွည္လ်ားေသာ ေရေမွာ္ပင္ စိမ္းမ်ားထဲတြင္ ေရနစ္သူတို႔၏ အေလာင္းျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးမ်ားကို ၿပံဳးလ်က္ ေထြးပိုက္ထားသည္။

ယင္းတို႔အားလုံးကို ကြ်န္ေတာ္မည္သို႔မွ မႏွစ္သက္ပါ။ သို႔ေသာ္ ၎၏ အသံက အလြန္လွပၿပီး အသိခက္ နက္နဲေနေလရာကြ်န္ေတာ့္မွာ အကုန္လုံးရႈပ္ေထြးေနၿပီး ကိုယ့္စိတ္ညစ္ညဴးမႈ႔တြင္ပင္ ၿငိမ္ၾကေနခဲ့ေလသည္။ သိမ္ေမြ႔ လိမၼာေသာ ဤသီခ်င္းသည္ႀကီး ဆိုေနတာေတြသာ အမွန္ေတြျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္းမ်ား အားလုံးသည္ အဓိပၸါယ္မဲ့ၿပီး ရူးမိုက္ေသာ ကေလးကစားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သြားပါေတာ့မည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကမ ၻာေလာကသည္ ေအာက္ေျခ၌ ေကာင္းမြန္ျခင္းမရွိ၊ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးေတာ္ကဲ့သို႔ ေတာက္ပျခင္းမရွိ၊ ေမွာင္မိုက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ကာ မေကာင္းဆိုး၀ါး စိတ္အားငယ္စရာမွ်သာ ျဖစ္ပါေတာ့မည္။ သစ္ေတာမ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ၾကျခင္းမ်ားသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မူ႔ေၾကာင့္ မဟုတ္နာက်င္မူ႔ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါေတာ့မည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရလမ္းခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ အရိပ္မ်ား ရွည္လ်ားလာ၏ ။ ကြ်န္ေတာ္သီခ်င္းဆိုလိုက္သည့္ အခါတိုင္းပင္ေသခ်ာေရရာမူ႔ ေလ်ာ့နည္းလာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အသံမွာလည္း တိမ္လာသည္။ အႀကိမ္တိုင္း မွာပင္ ဤထူးဆန္းေသာ သီခ်င္းသည္က တစ္ပုဒ္ျပန္လွန္ ဆိုျပသည္။ ထိုအခါမ်ား၌ ကမၻာေလာက သည္ ပို၍ပေဟဠိဆန္လာကာ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလာ၏ ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ယခင္ကထက္ ပိုၿပီးစိတ္ဖိစီးလ်က္ ေၾကကြဲလာေလ၏ ။

ကြ်န္ေတာ့္၀ိညာဥ္ နာက်င္လာ၏ ။ လွပေသာ ဘရစ္ဂ်စ္ႏွင့္ အတူ သို႔မဟုတ္ ပန္းပြင့္မ်ားႏွင့္အတူ ကမ္းေပၚမွာ မေနခဲ့မိသည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ေနာင္တရမိသည္။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာေနခ်ိန္မွာ မိမိကိုယ္မိမိ ေျဖသိမ့္သည့္ အေနႏွင့္ အသံက်ယ္က်ယ္သီခ်င္းဆိုလိုက္ျပန္၏ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ညေန၏ နီရဲေသာ အလင္းမ်ားၾကားတြင္ ဘရစ္ဂ်စ္အေၾကာင္းႏွင့္ သူမ၏ အနမ္းမ်ား အေၾကာင္း သီဆိုခဲ့၏ ။

ထို႔ေနာက္ ဆည္းဆာအခ်ိန္ေရာက္ရွိလာကာ ကြ်န္ေတာ္ၿငိမ္က်သြားသည္။ ပဲ့ပိုင္းမွ လူကေတာ့ သီခ်င္းဆိုေန၏ ။ သူသည္လည္း အခ်စ္ႏွင့္ အခ်စ္၏ သာယာမူမ်ားအေၾကာင္းဆိုေနေလသည္။ မ်က္၀န္းညိဳႏွင့္ မ်က္၀န္းျပာမ်ားအေၾကာင္း စိုထိုင္းနီရဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအေၾကာင္း ေမွာင္မဲေနေသာေရျပင္လႊာ၏အထက္မွ သူ၏လႈိက္လွဲေသာ သီဆိုမႈ႔သည္ လွပၿပီးလႈပ္ရွားဖြယ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔သီခ်င္းထဲမွ အခ်စ္သည္ေမွာင္မိုက္ၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေန၏ ။ အလြန္အမင္း လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္ၿပီး ၎ကိုပင္ လူတို႔က စမ္းတ၀ါး၀ါး ရွာေဖြေနၾက၏ ။ လူတို႔သည္ ရူးသြပ္ေနၾကၿပီး ဒုကၡထဲမွာ ေသြးယိုစီးေနၾက၏ ။ ၎ႏွင့္ပင္ သူတို႔သည္ညွင္းပန္းခံေနၾကကာ အခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ေနၾက၏ ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ နားေထာင္ရင္းႏွင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းရိလာ၏ ။ ႏွစ္ကာလႏွင့္ခ်ီ၍ ၀မ္းနည္းမႈ႔ႏွင့္ ဒုကၡနယ္အတြင္း ခရီးႏွင္လာခဲ့ရသလိုျဖစ္ေနေလ၏ ။ လူစိမ္းထံမွ ၀မ္းနည္းျခင္းႏွင့္ နာက်င္ျခင္းေ၀ဒနာသည္ ႏြယ္ပင္သဖြယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာပတ္ၿပီးႏွလုံးသားအတြင္း ေဖာက္၀င္ေန၏ ။
"ဒီလိုဆိုေတာ့ ဘ၀ဟာ အျမင့္မားဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံးမဟုတ္ေပဘူးေပါ႔" ကြ်န္ေတာ္ကခါးသီးစြာ ေအာ္ေျပာလိုက္မိသည္။

"မရဏကသာ အျမင့္မားဆုံး ျဖစ္ေနသေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ၀မ္းနည္း ေနတဲ့ဘုရင္ႀကီး မရဏေတးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပစမ္းပါ။"

ပဲ့ကိုင္ေနရာမွ ပုဂၢဳိလ္က မရဏအေၾကာင္း သီဆိုျပသည္။ သူဆိုျပပုံမွာ ကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးသမွ် တို႔ထက္ပို၍ လွပေန၏ ။သို႔ေသာ္ မရဏသည္ပင္လ်င္ အျမင့္မားဆုံးႏွင့္ အေကာင္းဆုံးမဟုတ္ေသး။ မရဏမွာ ပင္လွ်င္ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မူ႔မရွိေသး။ မရဏသည္ ဘ၀၊ ဘ၀သည္ မရဏ၊ သူတို႔သည္ ထာ၀ရျဖစ္ေသာ ရူးသြပ္ေသာ ေမတၱာတရားတိုက္ပြဲထဲတြင္အတူတကြ ပိတ္မိေနၾကသည္။ ဤသည္ကို အေၾကာင္းခံ၍ပင္ ဒုကၡအားလုံးကိုဂုဏ္တင္ေပးႏိုင္ေသာ အလင္းေရာင္ေပၚထြက္လာသည္။ ဤသည္မွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႔ႏွင့္ အလွတို႔ကိုဖ်က္စီးေသာ ၎တို႔ကို အေမွာင္ထဲတြင္ ဖုံးအုပ္ထားေသာအရိပ္မည္း ေပၚထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ဤအေမွာင္တိုက္ထဲမွပင္လွ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႔သည္ ပိုမိုကြ်မ္း၀င္စြာ ပိုမိုလွပစြာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနသည္။ ဤညအတြင္းတြင္ ေမတၱာတရားသည္ ပို၍ နက္ရႈိင္းေသာ အလင္းကိုေဆာင္ ေနေလ၏ ။

ကြ်န္ေတာ္နားေထာင္သည္။ ထို႔ေနာက္ လုံး၀ပင္ တည္ၿငိမ္လာ၏ ။ ဤလူစိမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေနာက္ထပ္စိတ္ဆႏၵမ်ားမရွိေတာ့ပါ။ သူ႔အၾကည့္က ကြ်န္ေတာ့္အေပၚမွာ ေအးေဆးစြာ က်ေရာက္ေနသည္။ တစ္စုံတစ္ရာ ေၾကကြဲေသာၾကင္နာမႈ႔ပင္ ပါလိုက္ေသးသည္။ သူ၏ ျပာမႈိင္းေသာ မ်က္လုံးထဲမွာ ကမ ၻာေလာက ႀကီး အလွအပႏွင့္ ၀မ္းနည္းမႈ႔မ်ားအျပည့္ရွိေနသည္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၿပဳံးျပသည္။ ဤတြင္ ကြ်န္ေတာ္က ဒုကၡထဲမွပင္ အားတင္းၿပီးေတာင္းပန္လိုက္သည္။

"ဒီမွာဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ ဒီအေမွာင္ထဲမွာ ေၾကာက္လာၿပီဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ခ်င္တယ္။ ဘရစ္ဂ်စ္နဲ႔ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ေနရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ရွိတဲ့အိမ္ကို ျပန္ခ်င္တယ္"

ထိုလူက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ညထဲသို႔ ညႊန္ျပသည္။ မီးအိမ္၏ အလင္းက သူ၏ ေသးသြယ္ျပတ္သားေသာ မ်က္ႏွာအေပၚမွာ ၀င္းလက္ေန၏ ။

"ျပန္လမ္း မရွိဘူး " ထိုလူက တည္ၿငိမ္ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။

"လူတစ္ေယာက္ဟာ ကမ ၻာေလာကကို ေထာက္မွီၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေရွ႔ကိုပဲ ဆက္သြားရမယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ မ်က္လုံးညိဳရွိတဲ့ မိန္းကေလးဆီက အေကာင္းဆုံးကို ရရွိခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ား သူနဲ႔ေ၀းေလ ေကာင္းေလပဲ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုပဲဆႏၵရွိရွိ ဆက္ၿပီးသာ ရြက္လႊင့္ေပေတာ့။ ခင္ဗ်ားကို ပဲ့ကိုင္ေနရာ က်ဳပ္ေပးမယ္"

ကြ်န္ေတာ္သည္ အလြန္ပင္ စိတ္ညစ္ညဴးေန၏ ။ သို႔တိုင္ သူမွန္ေၾကာင္းကိုလည္း သိေန၏ ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ တမ္းတျခင္းမ်ားျပည့္လွ်မ္းေနေလသည္။ ဘရစ္ဂ်စ္အေၾကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္အေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာေသးမီကမွ ကြ်န္ေတာ့္အနီးအနားမွာကြ်န္ေတာ္ပိုင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္အရာအားလုံး အေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိသည္။ ယခုအခါ ၎တို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ဆုံးရႈံးခဲ့ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ သူစိမ္း၏ေနရာမွာ ၀င္ၿပီး ပဲ့ကိုင္ရေတာ့မည္။ ဤအတိုင္းမုခ် ျဖစ္ရေတာ့မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ထၿပီး ပဲ့ကိုင္ေနရာသို႔လွမ္းခဲ့၏ ။ ထိုသူက ကြ်န္ေတာ့္ထံ ခပ္မဆိတ္ပင္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရွာင္တိမ္းၾကခိုက္မွာ သူကကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး မီးအိမ္ေပးသြားသည္။ ပဲ့ကိုင္ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ထိုင္၍ မီးအိမ္ကို ေဘးမွာခ်ၿပီးေသာအခါ ေလွထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိေတာ့သည္။ ထိုလူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေၾကာင္း နက္ရႈိင္းေသာ တုန္ခါမႈ႔ႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ မအံ့ၾသ။ ႀကိဳတင္သိျခင္း က ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ခရီးလွည့္ေနခဲ့ေသာ လွပသည့္ေန႔ရက္၊ဘရစ္ဂ်စ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အေဖႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတိေျမတို႔မွာ အိပ္မက္လိုျဖစ္ေနၾက၏ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိုမင္းကာ ၀မ္းနည္းပူေဆြးလ်က္ ဤည၏ ျမစ္ျပင္မွာ အစဥ္ထာ၀ရ ေရလမ္း ခရီးထြက္ေနခဲ့သလိုလည္း ျဖစ္ေန၏ ။

ထိုလူကို လွမ္းေခၚ၍ မျဖစ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္သိသည္။ အမွန္ကို သိျခင္းသည္ ေအးစိမ့္ျခင္းကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို လႊမ္းၿခဳံသြားခဲ့၏ ။ ကြ်န္ေတာ္ေစာေစာက သကၤာမကင္း ျဖစ္ေနခဲ့ျခင္းကို ေသခ်ာေစရန္ ေရျပင္ေပၚငုံ႔ၿပီး မီးအိမ္ကို ေျမွာက္လိုက္ သည္။ နက္ေမွာင္ေသာ ေရလႊာေၾကးမုံထဲမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ေလးနက္ခက္ထန္ေသာသြင္ျပင္ႏွင့္ မႈိင္းျပာျပာ မ်က္လုံးမ်ားရွိေသာ မ်က္ႏွာ။ ယင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္ေၾကာင္းသို႔ ဦးတည္ေသာ လမ္းမရွိေတာ့သျဖင့္ ေမွာင္မည္းေသာ ေရျပင္က်ယ္တြင္ ညထဲသို႔ ပိုမိုနက္ရႈိင္းစြာ ကြ်န္ေတာ္ခရီးဆက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
____________________________________________________________________

(ဂ်ာမန္စာေရးဆရာႀကီး Hermann Hesse ၏ Flute Dream ကိုဆရာ ေမာင္ရဲခိုင္မွ ဘာသာျပန္ကာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလထုတ္၊ ဟန္သစ္မဂၢဇင္းတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး Hermann Hesse ၏ သိဒၶတၳမွာ ဆရာပါရဂူ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သိဒၶတၳကို ဖတ္ၿပီးေနာက္ အေရွ႔တိုင္း ဒႆနႏွင့္ ႏွီးႏြယ္ေသာ Hermann Hesse ၏ ၀တၱဳမ်ားကို ပိုမိုႏွစ္သက္လာခဲ့သည္။ ယခု၀တၱဳတိုသည္လည္း ကြ်န္ေတာ္ အႀကိဳက္ဆုံး ၀တၱဳတိုမ်ားထဲမွ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ၿပီး၊ မူရင္းဖတ္ဖူးသူမ်ား ရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ဆရာေမာင္ရဲခိုင္ဘာသာ ျပန္သည္ကို ဖတ္ဖူးသူ ရွားမည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ မွ်ေ၀ခံစားလိုက္ပါသည္။ )

ရန္ကုန္

16 November 2008

သူမ်ားေတြ အလုပ္မ်ားလို႔ ဘေလာ့ဂ္မေရးႏုိင္ေသးဘူးဆိုတုန္းကေတာ့ ေရးပါဗ်ိဳ႕တို႔ဘာတို႔ ေလွ်ာက္က်ပ္ဖူးသည္။ ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့မလြယ္လွ.....။ တကယ္ပင္ပန္းလာလ်င္ ပို႔စ္အသစ္ေရးဖို႔မေျပာႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြစီလည္ဖို႔ေတာင္မေရာက္ခဲ့...။ အခုတေလာ ဘာမွလည္းေတြးခ်ိန္သိပ္မရွိပါ...။ ထို႔ေၾကာင့္ ပို႔စ္အသစ္မေရးႏိုင္ေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ အမႀကီး မ၀ါ စကားႏွင့္ ေျပာရလ်င္ ဆားခ်က္လိုက္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဂဠဳန္မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ စေနသား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္က ပုံေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကသူငယ္ခ်င္းေတြ ရန္ကုန္အလြမ္းေျပမယ္ထင္လို႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အႀကံကုန္လ်င္ နဂါးလည္း ဆားခ်က္တတ္ပါသည္....။


အေ၀းက ဖူးေတြ႔ရတဲ့ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္(16-Nov-2008)


အနီးကပ္ဆြဲၾကည့္ေတာ့ ျမဴေတြက၀ါးတားတား ေစတီေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္မြမ္းမံေနတယ္....(16-Nov-2008)

ျမန္မာ့အသံက တာ၀ါတိုင္ႀကီး(16-Nov-2008)


အဂၤလိပ္ စစ္သၤခ်ိဳင္း(16-Nov-2008)

အရင္လိုတိုးေ၀ွ႔ ေနဆဲ ရန္ကုန္


ေနညိဳခ်ိန္ဆို ...


အိပ္ျပန္ခ်င္ေနၿပီ.....

13 November 2008

"ေလႏွင္ရာကို ... သြားပါမည္"

ဒီည အတြက္ေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေတြမေရးခ်င္ေတာ့ပါ
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္
ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရာ္ရြက္ေႁကြေလး မဟုတ္ပါ
သို႔ေသာ္
ဒီညေတာ့
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္....

ဘ၀ ....
ေျခစုံပစ္ ၀င္လိုက္ကတည္းက
ေန႔ရက္ေတြက ေကြ႔ေကာက္လြန္းလွသည္
ဦးတည္ရာကို သိေနေသာ္လည္း
ဒီညေတာ့
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္
ကြ်န္ေတာ္သည္ အေလ့က် ပန္းေလးတစ္ပြင့္
မဟုတ္ပါ.....
သို႔ေသာ္ ... ဒီညေတာ့
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္......

ညက မဲေမွာင္လြန္းလွသည္
၀ံပုေလြမ်ား၏ အူသံသည္ ေျခာက္ျခားဖြယ္
ထိုအရာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္ပါသည္
ကဗ်ာဆန္ျခင္း မဆန္ျခင္းထက္
အရုိင္းဆန္ျခင္းကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးပါသည္
ထုိ႔ေၾကာင့္....
ဒီညတြင္
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္......

လမ္းမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကိုသယ္ေဆာင္ပါ
သကၠရာဇ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကိုထမ္းထားပါ
လ.. မထြက္ေသာ္လည္း
ၾကယ္ေတြစုံေနပါၿပီ...
ဒီၤအလင္းေလာက္နဲ႔ဆိုရင္
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္.....

ေအးစက္လွခ်ည္ရဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ တအားခ်မ္းတာပဲ ေမေမ....
အလင္းေရာင္ေတြက စိမ္းစိမ္းကားကား
သံစဥ္ခ်ိဳခ်ဳိေတြက ၀ိုးတ၀ါး
ေတာနက္ထဲမွာ ေရာက္ေနေသာ္လည္း
ဒီညေတာ့
ေလႏွင္ရာကို ကြ်န္ေတာ္သြားပါမည္....

ေကာင္းျမတ္ျခင္း ...
ေႏြးေထြးျခင္း ...
ၾကည္လင္သန္႔စင္ျခင္း ...
ေမတၱာတရားမ်ားသည္
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ရွိေကာင္းရွိေနေပဦးမည္
သို႔ေသာ္ ဒီညအတြက္ေတာ့
ေလ .....
ႏွင္ ....
ရာ ....
ကို ....
ကြ်န္ေတာ္ သြားပါမည္......

စၾကာ၀ဠာ ရဲ႔ ဟိုးတစ္ဖက္စြန္းအထိ
ေရာက္လိမ့္ပါေစ.....
ေလႏွင္ရာကို.......
ကြ်န္ေတာ္.....
သြား ...
ပါ ...
မည္ ....

ေရြးေကာက္ပြဲ ေၾကာ္ျငာ

9 November 2008

( ၁ )

အေမရိကန္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္း အိုဘားမားက အႏိုင္ရရွိသြားသည္။ အိုဘားမား၏ပုံရိပ္မ်ားကလည္း ကမ ၻာ့မီဒီယာမ်ားထက္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေလးေနရာယူႏိုင္ခဲ့သည္။ အိုဘားမားႏွင့္ မက္ကိန္းတို႔ စကားစစ္ထိုးပြဲအား rap battle ႏွင့္ သေဘာမ်ိဳးတူသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္စိတ္ရူး ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ rap ဂီတႏွင့္ နီးစပ္သည့္အာဖရိကန္ ႏြယ္ေသာ အိုဘားမားက အႏိုင္ရရွိသြားျခင္းလားဟု ထပ္မံေတြးမိျပန္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏို၀င္ဘာ ေလးရက္ေန႔မတိုင္မွီ ထုတ္ေ၀ေသာ ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္တြင္ အေမရိကန္ သံရုံးမွတာ၀န္ရွိသူအား ဂ်ာနယ္မွအင္တာဗ်ဴး လုပ္သည့္အေၾကာင္း
ပါလာသည္။

က်န္တာေတြထက္ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသည့္ အေၾကာင္းမွာ မဲဆြယ္ရန္အတြက္ ရန္ပုံေငြမ်ားကို အသုံးျပဳပုံျဖစ္သည္။ အရင္က ထုိအေၾကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္သိပ္မသိခဲ့..။ ဂ်ာနယ္၏ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ သိရွိခဲ့ရျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ရန္ပုံေငြအားအလွဴရွင္မ်ားမွလည္း လွဴဒါန္းၾကၿပီး ထုိေငြမ်ားအား ခရီးစရိတ္မ်ား၊ ၀န္ထမ္းခမ်ား၊ မဲဆြယ္ပြဲက်င္းပျခင္းမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ေၾကာ္ျငာခ မ်ားလည္း ပါ၀င္သည္ဟု ဆိုသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ရုပ္သံေၾကျငာခမွာေစ်းအႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။ သမၼတေလာင္းမ်ားသည္ မိမိတို႔ပုံရိပ္ကို ျမွင့္တင္ရန္အတြက္ နာမည္ႀကီးရုပ္သံမ်ားတြင္ ေၾကာ္ျငာ
မ်ားထည့္ရသည္။ ရုပ္သံကုမၸဏီမ်ား ကလည္း သမၼတေလာင္းမ်ားဟု၍ ေစ်းေလ်ာ့ယူသည္မရွိဟု ေျပာသည္။ ရုပ္သံေၾကာ္ျငာပုံမွာလည္း အျခားေၾကာ္ျငာမ်ားလိုပင္ ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားထဲတြင္လည္းေကာင္း၊အားကစားပြဲမ်ား နားေနခ်ိန္တြင္လည္းေကာင္း၊ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေၾကာ္ျငာၾကသည္။ တုံးသည္ဟုပဲဆိုဆို၊ ႏုံသည္ဟုပဲေျပာေျပာ၊ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုအေၾကာင္းမ်ားအားမေန႔တေန႔ကမွ ေသေသခ်ာခ်ာသိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္လည္း ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေျဖၾကားေပးေသာအေမရိကန္သံရုံးမွ အရာရွိအားလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၌ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပေတာ့မည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအျပင္၊ တသီးပုဂၢလမ်ားလည္းပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရွိသည္ဟု အစိုးရကေၾကျငာထားသည္။ ထိုေရြးေကာက္ပြဲမ်ားၿပီး၍ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ က်င္းပေသာေရြးေကာက္ပြဲမ်ား၌ အသက္ေလးဆယ္မွ် ျဖစ္လာေသာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါ၀င္အေရြးခံလ်င္ေကာင္းမလားဟု စဥ္းစားမိသည္။ထိုအခါကြ်န္ေတာ့္ ပုံရိပ္ကို ျမွင့္တင္ရန္အတြက္ ရန္ပုံေငြမ်ားလည္း လိုအပ္လာပါလိမ့္မည္။ ယခုလာဖတ္ေနေသာ ခင္ဗ်ားကိုလည္းကြ်န္ေတာ္မဲဆြယ္လိုပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သာ သမၼတျဖစ္ခဲ့လ်င္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားအား လြတ္လပ္စြာ အသုံးျပဳခြင့္ေပးပါမည္။
(စိတ္၀င္စားသူမ်ား ႏႈတ္ကတိျဖင့္ လွဴဒါန္းမည့္ ေငြပမာဏအား ေဒၚလာျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ယူရိုေငြျဖင့္လည္းေကာင္း ေပးသြင္းသြားႏုိင္ပါသည္။ဤကား....စကားခ်ပ္။) ရရွိလာေသာ ရန္ပုံေငြမ်ားျဖင့္ ရုပ္ျမင့္သံၾကားလိုင္းမ်ားတြင္ ေၾကျငာကာ ကြ်န္ေတာ့္ပုံရိပ္ကို ျမွင့္တင္ရန္၊ လူထုႏွင့္ရင္းနီးခ်စ္ခင္မူ႔ ရရွိရန္ လုပ္ေဆာင္ရပါမည္။(ထုိအခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရုပ္ျမင္သံၾကားလုိင္းမ်ား အနည္းဆုံး သုံး၊ေလးဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမည္ဟုခန္႔မွန္းထားပါသည္) ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္လိုေၾကာ္ျငာမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္ လ်င္ေကာင္းမည္နည္းဟု ယခုေခတ္အေျခအေနႏွင့္ ႏႈိင္းကာစိတ္ကူးႏွင့္ ဒါရိုက္တာလုပ္ၾကည့္ပါသည္။ သရုပ္ေဆာင္သူသည္
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ရုပ္ျခင္းဆင္သူသာ ျဖစ္ရမည္၊သို႔မဟုတ္ ဒီဂ်စ္တယ္နည္းပညာျဖင့္ ေရးဆြဲထားေသာ သရုပ္ေဆာင္သာျဖစ္ရမည္။ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သရုပ္ေဆာင္၍ မျဖစ္၊ ကြ်န္ေတာ္က သမၼတေလာင္းဆိုေတာ့ ကေလးကလားဆန္တာေတြသိပ္လုပ္လို႔ မေကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားသူမ်ားကိုသာ သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းရမည္။ ေလာေလာဆယ္ ေတြးထားသည့္ စိတ္ကူး မ်ားကေတာ့ ဒီလိုျဖစ္သည္။

( ၂ )

ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ကိုရီးယားကားမ်ား လႊင့္ေနတုန္း ေၾကာ္ျငာ၀င္လာသည္။ ဒါရိုက္တာရင္၊ ဂြ်န္ေစာ ၊ထယ္ေစာက္တို႔ႏွင့္တူပါသည္ဟု ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကိုရီးယားမင္းသားမ်ား ၀တ္ဆင္ေသာ ပုံစံျဖင့္ ေပၚလာသည္။ကြ်န္ေတာ့္ပုံစံ ဇာတ္ေကာင္က ညိႈ႔မ်က္လုံးအျပည့္ျဖင့္ ပရိတ္သတ္ကို ၾကည့္လိမ့္မည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကိုရီးယားမွ မင္းသမီးေလးမ်ားေပၚလာၿပီး.... ခ်စ္စဖြယ္ပုံစံေလးမ်ားျဖင့္...

"အိုပါး၊ အိုမား၊ အိုပုက်ိ....... မဲေပးမယ္ဆို ကိုကိုဖားႀကီးကိုသာ ေပးၾကေနာ္"

ဒါက မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားကို အဓိကထားသည္။ ကံေကာင္းလ်င္အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အဖိုး၊အဖြားမ်ားပင္ ထုိေၾကာ္ျငာအား ခိုက္သြားႏိုင္သည္။ အဓိကအခ်က္မွာ ကိုရီးယားကားမ်ား ျပသခ်ိန္တြင္ လႊင့္ႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။
- - - - - ။ - - - - -

ေဘာလုံးပြဲ တ၀က္တြင္ ၁၅ မိနစ္နားၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ အသံေပၚလာမည္။

"ငယ္ရြယ္ေသာ၊ လ်င္ျမန္ တက္ႁကြေသာ"

ထိုအခ်ိန္တြင္ အေ၀းရိုက္ခ်က္၀ါး၀ါးျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ဆင္တူသည့္ ေဘာလုံး၀တ္စုံ အျပည့္ျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ ကစားကြင္းထဲသို႔၀င္လာရမည္။ေနာက္ခံစကားေျပာသူက ဆက္ေျပာရမည္။

"ပါးနပ္မူ႔"

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ပုံရိပ္က ပီပီျပင္ျပင္ေပၚလာၿပီး တဖက္ေနာက္တန္းအား ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ေဘာလုံးယူဖို႔ႀကိဳးစားေနသည္။ အားလုံးသည္ အေႏွးျပကြက္မ်ားျဖင့္ တင္ဆက္ေနရမည္။ ကင္မရာကလည္း ဒီဂ်စ္တယ္စနစ္ျဖင့္ အေရာင္စိုစိုျဖစ္ေနသည္။
"အလိမ္အေခါက္ ေကာင္းမူ႔"

ဟာ... ဒီစကားေတာ့ ထည့္ေျပာလို႔မျဖစ္၊ တစ္မ်ိဳးအဓိပၸါယ္ေပါက္သြားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔သာ ဆက္ေျပာခိုင္းမည္။

"ပရိယာယ္ႁကြယ္၀မူ႔၊ အဆုံးသတ္ေသခ်ာမူ႔"

ထိုစကားလုံးမ်ား ေျပာေနခ်ိန္မွာပင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ တဖက္ေနာက္တန္း ေျခာက္ေယာက္ေလာက္အား တစ္ကိုယ္ေတာ္ျဖတ္ေက်ာ္သြားၿပီး ဂိုးေပါက္ထဲသို႔ ဂိုးသြင္းယူလိုက္သည္။ ေဘာလုံးဂိုးထဲ၀င္သြားခ်ိန္တြင္ ပရိတ္သတ္ထံမွ ေအာ္ဟစ္သံႀကီးအား ထည့္ရမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဂိုးထဲ၀င္သြားပုံျပကြက္အား အေႏွး၊ အျမန္ ျပကြက္မ်ားျဖင့္ ေလး၊ငါးႀကိမ္ထက္မနည္းျပမည္။ ေနာက္ခံစကားေျပာသူ၏ အသံဆက္လက္ ထြက္ေပၚလာရမည္။

"ဒီလို အားကစား သမားတစ္ေယာက္ရဲ႔ စြမ္းရည္မ်ိဳးေတြ အျပည့္ရွိတဲ့ ဖားႀကီးကို သင္ဘာ့ေၾကာင့္ မဲမေပးရတာလဲ။ဖားႀကီးကို မဲေပးဖို႔အတြက္ ယခုပဲဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့။ "

ထို႔ေနာက္အနက္ေရာင္ ေနာက္ခံတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ official website ပုံေပၚလာၿပီး။ ေနာက္ခံစကားေျပာသူက အဂၤလိပ္သံ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဆက္ေျပာရမည္။

"ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ေဒါ႔ ဖားႀကီး ေဒါ႔ ကြမ္း"
- - - - - ။ - - - - -

"သမီးေရ ဦးဖားႀကီး အေၾကာင္းေရးတဲ့ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ျမန္ျမန္သြား၀ယ္စမ္း"

အေမျဖစ္သူက ကေလးသရုပ္ေဆာင္ ခ်ဳေမ ေလးအားခိုင္းသည္။ ကေလးငယ္က မေမ့ေစရန္ ႏႈတ္မွ အထပ္ထပ္ေအာ္သြားသည္။

"ဖားႀကီး... ဖားႀကီး... ဖားႀကီး... ဖားႀကီး.... ဖားႀကီး"

ဆိုင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဂ်ာနယ္ေရာင္းသည့္ အေဒၚႀကီးကႏႈတ္ဆက္သည္။

"ဟိုင္း"
"ဟိုင္း... ဟိုင္း"
"သမီးဟိုင္းတီး(Hi-Tea) ဆိုရင္ဆိုင္မွားေနၿပီကြယ့္၊ အန္တီတို႔က ဂ်ာနယ္ပဲေရာင္းတာ"

ကေလးမေလးက စိတ္ရႈတ္သြားသည့္ပုံျဖင့္ ေခါင္းကုတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အုံးအြမ္ဆိုေသာ၊ အုံးအြမ္ဆိုေသာ ဖားေအာ္သံၾကားလိုက္ရသည္။ ကေလးမေလး သတိရသြားသည့္ပုံစံျဖင့္ လက္ညႈိးေလးေထာင္ၿပီး..

"ဖား.... ဖား"
"ေၾသာ္ ဦးဖားႀကီးအေၾကာင္းပါတဲ့ ဂ်ာနယ္လား ေရာ့.... ေရာ့"

ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးျဖင့္ ကေလးမ်ားပါးစပ္ျဖားတြင္လည္း ေရပန္းစားေနေစရန္ လုပ္ရမည္။ ထိုေၾကာ္ျငာကိုပင္ပြား၍ ထပ္မံရိုက္ႏိုင္ေသးသည္။ ခ်ဳေမ ႏွင့္ ကေလးမ်ား အခန္းထဲတြင္ ခုန္ေပါက္ကစား ေနၾကသည္။ ပါးစပ္ကလည္း....

"ဖားႀကီး... ဖားႀကီး...ဖားႀကီး"

ကေလးအေမ၀င္လာၿပီး ေျပာသည္။

"ဆူလွခ်ည္လား"

ကေလးေတြကဆက္၍ ပင္ေအာ္ဟစ္ေနသည္။

"ဖားႀကီး... ဖားႀကီး... ဖားႀကီး"

ဒီစိတ္ကူးလည္း မဆိုး လူတိုင္းစိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို ဆြဲေနေပလိမ့္မည္။

- - - - - ။ - - - - -

Gentlemen ၀တ္စုံအျပည့္၀တ္ထားေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခါင္းတြင္ rapper မ်ားစည္းေသာ ေခါင္းစည္းႀကီးျဖင့္စင္ျမင့္ထက္တြင္ေပၚလာၿပီးေနာက္....

"ဖားႀကီး မင္းတို႔ေ႔ရွမွာေရာက္ေနၿပီ.... မဲေပးမယ္ဆို.. မင္းတို႔လက္ေတြေျမွာက္ထားလိုက္
ဘယ္ညာ... ဘယ္... ညာ... ကခ်င္ကၾက
မဲေပးမယ္ဆို လက္ေတြေလထဲ.............ေျမွာက္ထားလိုက္"

ေအာက္မွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးမ်ားက ခုန္ေပါက္အရူးအမူးျဖစ္ေနပုံရိုက္ျပမည္။ ကိုးရိုးကားယားေတာ့ႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုဒီဇိုင္းသည္ ယခုေခတ္အေနအထားႏွင့္ဆို မဆိုး ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားကာ
ကြ်န္ေတာ့္ ပရိတ္သတ္မ်ားျဖစ္သြားႏိုင္သည္။

- - - - - ။ - - - - -

ပန္႔ခ္လူငယ္မ်ားအားလည္း စည္းရုံးႏိုင္ရန္ ဤကဲ့သို႔ရိုက္ရမည္။ အဆိုေတာ္ ဖားေပါက္ မွ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ ေမာႀကီး၊ပန္းႀကီးဟန္ျဖင့္ တီဗီဖန္သားျပင္တြင္ ေပၚလာသည္။ထို႔ေနာက္ ဂီတာႀကီးကို တီးခတ္ကာ ေအာ္ဟစ္
ေလေတာ့သည္။

"အဖိုးႀကီးလည္း ဖား.......... အဖြားႀကီးလည္း ဖား
ေမြးကင္းစ ..............အာၿပဲေလးလည္း ဖား၊ .........မင္းကလည္း ဖား
ငါကလည္းဖား၊........... ရပ္ကြက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားေတာ့လည္း ဖား..
အကယ္ဒမီမင္းသမီးကလည္းဖား... ဗယာေၾကာ္ကုလားႀကီး ေအာ္လည္းဖား
အလွဴခံ မ႑ပ္ကလည္းဖား... ေနရာတကာ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ဖား....."

ဒါဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ နာမည္သည္ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ရွိေနသည္ဟုေသာ နိမိတ္ပုံေဆာင္သြားေပမည္။
- - - - - ။ - - - - -
ေနာက္ထပ္စိတ္ကူးမ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာကို ငဲ့ညာေသာ အားျဖင့္ ဆက္လက္မေဖၚျပေတာ့ပါ။ အဆိုပါအႀကံဥာဏ္မ်ားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာ္ျငာရုိက္မည္ျဖစ္ ပါသျဖင့္ ရန္ပုံေငြလိုပါက ကြ်န္ေတာ့္အား လွဴဒါန္းၾကပါရန္ အခုကတည္းက ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ အေရးႀကီးတာ တစ္ခ်က္ေတာ့ ရိုးသားစြာ သတိေပးထားပါမည္။ ေၾကာ္ျငာသည္ ေၾကာ္ျငာသာ ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ ေကာင္းမေကာင္းကိုမူ သုံးစြဲ ၿပီးမွသာ ဆုံးျဖတ္ၾကပါကုန္........။ (ခု ကတည္းက စကားႀကိဳခံထားတာ)

(၀န္ခံခ်က္ ။ ။ဆရာ မင္းလူ၏ စာေပေၾကာ္ျငာ စတိတ္ရႈိးကို ျပန္လည္ခံစား ေရးဖြဲ႔ပါသည္ )

ေရာက္တတ္ေရာက္ရာ ဒိုင္ယာရီ (၃)

5 November 2008

ျပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ပုံမွန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေလးငါးေစာင္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ေသာၾကာေန႔တိုင္းထုတ္တဲ့ ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္လည္းပါပါတယ္။ အရင္ ကုမုျဒာဂ်ာနယ္ကို နာမည္ေျပာင္းလိုက္တာ လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ဒီဂ်ာနယ္ကို ႀကိဳက္ရတဲ့အေၾကာင္းက မူ၀ါဒေတြနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို သေဘာက်လို႔ပါ။ ပရိတ္သတ္ကို အက်ိဳးရွိတဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပးႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ၂၀၀၈ ထုတ္ဂ်ာနယ္ကိုဖတ္ရင္းနဲ႔ စာမ်က္ႏွာ ၅ မွာေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကိုေတြ႔ၿပီး စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းသြားတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကဒီလိုပါ....

"သားအိမ္ေခါင္း ကင္ဆာ အမ်ိဳးသမီးထုမွာ အျဖစ္မ်ားဆုံး"

ဖတ္လိုက္ရၿပီး ေတာ္ေတာ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘယ္လိုႀကီးလဲဟ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ ျဖစ္တဲ့အမ်ိဳးသားဆိုတာေကာ ရွိမ်ားရွိလားဆိုၿပီး စာတစ္ပိုဒ္လုံးကို အဆုံးထိဖတ္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားမ်ား မွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတာ့ ေရးထားတာမေတြ႔ရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေဆးပညာ အေၾကာင္းေသခ်ာမသိလို႔ ေယာက်ာၤးေတြမွာျဖစ္မျဖစ္ကို ျငင္းဆိုႏိုင္ျခင္းမရွိပါဘူး။ သိတဲ့လူေတြရွိရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ရွင္းျပေပးပါဦး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေခါင္းစဥ္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မူ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဆုံးထိကိုဖတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအေနနဲ႔ ေခါင္းစဥ္ဘယ္လိုေပးလဲဆိုတာ အတူယူဖို႔ေကာင္းတဲ့ စာတစ္ပုိဒ္လို႔ထင္ပါတယ္။
ဒီဂ်ာနယ္ကို ဖတ္ခ်င္စိတ္ကုန္သြားတယ္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ေခါင္းစဥ္ေပးတာေလး သေဘာက်လို႔ပါ။ ဒီဂ်ာနယ္ရဲ႕ မူ၀ါဒေတြက ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတုန္းပဲဗ်....။ ေၾသာ္... ေယာက်ာၤးေတြ သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ ျဖစ္တတ္တယ္ ဆိုတာသိတဲ့လူရွိရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ရွင္းျပဦးေနာ္.... :)
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ေတြးတတ္ပုံက

မွတ္မွတ္ရရ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္ကေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္စတုတၱႏွစ္ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက အစ္ကိုအရြယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေပ်ာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ေပါ႔။ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ခင္ၿပီးေနာက္ပိုင္းသိလာရတာကသူလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို႔ ရုပ္ရွင္၀ါသနာအိုးတစ္ေယာက္ပါ။ ရုပ္ရွင္ဆိုလို႔ ျမန္မာကားေတြကိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀င္ျမင့္တယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ၀ံသာႏုစိတ္ မရွိဘူးပဲေျပာေျပာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ရုပ္ရွင္ဆိုရင္ ေဟာလီး၀ုဒ္ကားမွ ရုပ္ရွင္ထင္တာကိုးဗ်...။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ရုပ္ရွင္ရုံမွာ အလက္ဇႏၵား ဘ၀အေၾကာင္းရိုက္ထားတဲ့ Alexander,the great ရုံတင္ပါတယ္။မင္းသားက ေကာလင္းဖာရဲပါ၊ အင္ဂ်လီနာ ဂ်ိဳလီ က အလက္ဇႏၵားရဲ႕အေမအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္၊ သူငယ္ခ်င္းအစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ရယ္ ေက်ာင္းကအျပန္မွာ အဲ့ဒီရုပ္ရွင္ကို သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ရုပ္ရွင္ကားၿပီးလို႔ ရုံထဲကလည္း ထြက္လာေရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာအီလည္လည္ၾကီးျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အလက္ဇႏၵားအေၾကာင္းဆိုလို႔ တိုက္ဟ၊ခုိက္ဟ ဆိုၿပီး ဆင္ေတြ၊ျမင္းေတြ၊လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ တိုက္ပြဲခန္းဆက္တင္ႀကီးေတြလုပ္ၿပီးရိုက္ျပမယ္လို႔ထင္ထားတာပါ။ ရုပ္ရွင္ျပလို႔ၾကည့္လည္း ၾကည့္ေရာ တိုက္ပြဲခန္းေတာ့ပါပါတယ္ တစ္ခန္း၊ႏွစ္ခန္းရယ္နဲ႔က်န္တဲ့အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ gay တစ္ေယာက္နဲ႔ပတ္သတ္ပုံေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ ေဒါသ၊ေမာဟ၊ သံသယစိတ္ေတြကို အဓိကရိုက္ျပသြားတာ မ်ားပါတယ္။ အႏုပညာအရ ၾကည့္ရင္ေတာ့ အလက္ဇႏၵားရဲ႕ ဘ၀ကို လူအမ်ားစုမျမင္တဲ့ ရူ႕ေထာင့္ကေနရိုက္ကူး တင္ဆက္သြားတာပါ။ ဒါရိုက္တာ အေနနဲ႔လက္ရာ ေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔
ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္း မရွိဘူးလို႔ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း အီလည္လည္ႀကီးျဖစ္က်န္ခဲ့တာကိုး......။

ဒါနဲ႔ရုံထဲကလည္း ထြက္ေရာ လမ္းေပၚမွာတင္ ကြ်န္ေတာ္ကစေျပာပါတယ္။

"ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက က်န္စစ္မင္းတို႔ဘာတို႔ကိုလည္း ေဟာလီး၀ုဒ္က ဒါရိုက္တာေတြကိုရိုက္ခိုင္းရင္ မတူတဲ့အျမင္ေတြ ထြက္လာမယ္ ထင္တယ္ဗ်၊ ေနာ္ .... အစ္ကို"
"ေအး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ကြာ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္ေတြ ဆင္ဆာကိစၥက်ေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္ကြ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္ကိုရ"
"ဟာ ဖားႀကီးကလည္း... ဒီေကာင္ေတြက ဘာပဲလုပ္လုပ္ စနစ္တက်စဥ္းစားၿပီး မွ လုပ္က်တာေလကြာ"
"အင္း... ဒီေတာ့"
"ေၾသာ္ ... မင္းၾကည့္ေလ... ပုဂံေခတ္ တကယ့္ပန္းခ်ီကားေတြက အမ်ိဳးသမီးအ၀တ္အစားေတြကို၊ ဒီေခတ္နဲ႔မတူဘူးကြ၊ဗိုက္ေပၚ၊ ဘာေပၚနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ဒါရိုက္တာက ဒီေခတ္မွာဒီလို၀တ္တာ
အဲ့ဒီအတိုင္း၀တ္ဆိုရင္ တို႔မင္းသမီးေတြ ရွက္ေနပါ ဦးမယ္ကြာ"
"အင္းဟုတ္တယ္ဗ်... ေတာ္ၾကာ ေအာက္ခံအ၀တ္အစားေတြကိုပါ ပုဂံေခတ္တုန္းက ဒီလိုမ၀တ္ဘူးဆိုရင္ ညွိမရျဖစ္ေနဦးမယ္"

ၿငိမ္နားေထာင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဒီလို၀င္ေျပာပါတယ္။

"ေအး .. ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုရိုက္ခြင့္လည္းရ၊ ရိုက္လည္းရိုက္ၾကမယ္ဆို ဒီမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာက်ိန္းေသတယ္ကြ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ဟ"
ကြ်န္ေတာ္က စိတ္၀င္တစားေမးလိုက္တယ္။

"ရုပ္ရွင္ကားေတြမွာကြာ မင္းသမီး ေရကူး၀တ္စုံနဲ႔ပုံကိုေၾကာ္ျငာရင္ေတာင္ ဇာတ္လမ္းေကာင္းမေကာင္း ငါေတာ့
မစဥ္းစားေတာ့ဘူး..... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ၾကည့္မယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တာပဲ"
"ေအး .. ျဖစ္ရမယ္.. မင္းကေတာ့"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ... ငါတို႔ျမန္မာ မင္းသမီးေတြလည္း ကမ ၻာကိုမွီတဲ့ အလွရွိလားလို႔သိခ်င္လို႔ပါ"
"မင္းလိုေကာင္ေတြမ်ားရင္ေတာ့ အဲ့ဒီကားက က်ိန္းေသေပါက္မွာ ငါ႔ေကာင္ေရ... တကယ္လာရိုက္ပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းေပေတာ့"

စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ... ဒါေပမယ့္ေပါ႔ေလ... သူတို႔
စီက နည္းစနစ္ေတြ၊ အယူအဆေတြကိုသာ အေျခခံၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ခမ္းနားခဲ့တဲ့ သမိုင္းဇာတ္လမ္းႀကီးေတြကို ရုပ္ရွင္အျဖစ္ရိုက္ကူးျပႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မရဲတရဲေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိခဲ့တယ္။
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ဘန္းစကားနဲ႔ ေဗဒင္

ကြ်န္ေတာ္ေဗဒင္ကို ေတာ္ရုံတန္ရုံေမးခဲပါတယ္။ မယုံလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမးစရာအေၾကာင္းလည္း ႀကီးႀကီးမားမားမရွိေသးလို႔ထင္ပါတယ္။ မဂၢဇင္း၊ဂ်ာနယ္ေတြ ထဲေတာ့ အပ်င္းေျပသေဘာ ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အမ်ိဳးေတြကေတာ့ ေဗဒင္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးယုံၾကည္တယ္လို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္ကဦးေလးေနမေကာင္းေတာ့အဖြားက သူ႔ေျမး၊ ကြ်န္ေတာ္ညီ၀မ္းကြဲ ႏွစ္ေယာက္ကို ယၾတာေခ်ဖို႔ ေဗဒင္သြားေမးခိုင္းပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာမ စီက သူတို႔ေမးၿပီးလည္း ျပန္လာေရာ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူတို႔ ႀကဳံလာတဲ့ အျဖစ္ကို ေျပာျပပါတယ္။

"ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ဟိုေရာက္ေရာ အေ႔ရွမွာ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္က ေဗဒင္ေမးေနတယ္"
"ေအး... ဘာအေၾကာင္းလဲ.. မင္းတို႔ၾကားရလို႔လား"
"ၾကားရတာေပါ႔ဗ်ာ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ အစ္ကို႔ကိုေျပာျပခ်င္ေနတာ"
"လုပ္စမ္းပါဦး"
"သူ႔သမီးက... သူ သေဘာမတူတဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ႀကိဳက္ေနလို႔ ကြဲေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး ေဗဒင္လာေမးတာဗ်။"
"အဲ့ဒီေတာ့ ေဗဒင္ဆရာမက ဘာေျပာလဲ"
"သူ ယၾတာေပးမယ္ အဲ့ဒါကိုေသေသခ်ာခ်ာယုံယုံၾကည္ၾကည္လုပ္တဲ့"
"ဘယ္လိုယၾတာ မို႔လို႔လဲကြ"
"ေကာင္ေလး ဓါတ္ပုံရွိလားဆိုေတာ့ အေဒၚႀကီးက ရွိတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါဆို အဲ့ဒီေကာင္ေလး ဓါတ္ပုံကို နံရံမွာကပ္ထားၿပီးသတိရတိုင္း သားေရပင္းနဲ႔ နာနာသာပစ္တဲ့"
"ဟား... ဟား......ဟား...... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလကြာ"

ရယ္ေနရင္းနဲ႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိပါေသးတယ္။ ဘုရား၊ဘုရား ကိုယ့္ေယာကၡမေလာင္းႀကီးသာ အဲ့လိုမ်ိဳးဆိုဒုကၡပါပဲ။ေတြးရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ စပ္ျဖင္းျဖင္းျဖစ္လာပါတယ္။ သားေရပင္သံက ရႊတ္ကနဲ......။

"မၿပီးေသးဘူး အစ္ကိုရ ေဗဒင္ဆရာမက ဆက္ေျပာေသးတယ္"
"ဟမ္ ဘယ္လိုဆက္ေျပာတာလဲကြ"
"မ်ားမ်ားသာပစ္ေပးတဲ့၊ ျမန္ျမန္ဒိုးေအာင္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒိုးကြင္းႀကီးနဲ႔သာ ေဆာ္ေပးတဲ့"

ကြ်န္ေတာ္ ရယ္ခ်င္လြန္းအားႀကီးလို႔ ရုတ္တရက္ေတာင္ေၾကာင္သြားပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာမကလည္း ေတာ္ပါေပတယ္၊ ေခတ္နဲ႔အညီ ပညတ္ေတြ၊ဓါတ္ေတြညွိတတ္လိုက္တာ။ ေဘးဘယာေက်ာ္ေအာင္ ဗယာေၾကာ္စားတို႔၊ ၾကာၾကာစံရေအာင္ ၾကာဆံေၾကာ္စားတို႔တင္မကပဲ၊ ျမန္ျမန္ဒိုးေအာင္ ဒိုးကြင္းႀကီးနဲ႔ေဆာ္ေပးတဲ့။ ဟိုေကာင္ေလး ခင္ဗ်ာ ကိုယ့္ရည္းစား အလြမ္းေျပၾကည့္ရေအာင္ ဓါတ္ပုံေလး ေပးမိကာမွ နံရံမွာကပ္ၿပီး ဒိုးကြင္းနဲ႔ေဆာ္ခံေနရတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ေယာက်ာၤးေလးေတြ
အားလုံးလဲ ရည္းစားကို ဓါတ္ပုံေတြဘာေတြေပးမယ္ဆိုရင္ ေယာကၡမႀကီးအေၾကာင္းစုံစမ္းၿပီးမွ ေပးၾကဗ်ိဳ႕၊ ေတာ္ၾကာ ဒီလိုေဗဒင္ဆရာမ မ်ိဳးနဲ႔ေတြ႔လို႔ သားေရပင္နဲ႔ပစ္၊ ဒိုးကြင္းနဲ႔ အေဆာ္ခံေနရဦးမယ္။